" មិនទេ... នាងមានការអ្វី? ? " រាងក្រាស់ងេីបមកអង្គុយដោយដៃ
ញីសក់ក្បាលខ្លួនឯងតិចៗទាំងតាងតឹងស្មុគស្មាញអារម្មណ៍ នាយ
ងាយនិងឆាប់ទទួលអារម្មណ៍ស្រ្ដេសណាស់ពិសេសពេលដែល
នាយមិនបានគេងគ្រប់គ្រងវាជាផ្នែកមួយនៃភាពតប់ប្រមល់របស់
ខ្លួន ។
" អូនសុំក្បែរៗបងបានទេ អូនមកទីនេះមិនទាន់ទម្លាប់ណាមួយអូន
ស្គាល់តែបងម្នាក់ប៉ុណ្ណោះ " នាងពិតជាមិនទាន់សាំអាកាសធាតុនៅអារ៉ាប់រួមឡេីយទេ វាជាទីក្រុងដំបូងហេីយដែលនាងបានឆ្លងមកវាគ្រាន់តែរំភេីបមែនទែន ត្រូវហេីយនាងរំភេីបទ្វេដងប្រសិនបេីនាយកំលោះមិនបាត់ការចងចាំ នាងមិនស្ដាយនិងមកជាមួយឡេីយមានតែពេញចិត្ដថែមប៉ុណ្នឹង
" ហុឹម " រាងក្រាស់មិននិយាយលេីសពីពាក្យដូចដេីមគ្រហឹមមិនចឹង
ទេងក់ក្បាល ក្រៅពីនិងនាងមិនដែលឃេីញការនិយាយស្ដីច្រេីន
ខុសរប្រៀបរបស់នាយកំលោះម្ដងណាទេ គេជាមនុស្សគល់ឈេី
ឬជាមនុស្សធម្មតាដូចអ្នកផ្សេងទៀត ហេតុអ្វីនាយកំពូលមហា
សោះកក្រោះ គំរោះគំរើយម្ល៉េះ សូប្បីតែការហារមាត់ស្ដីមកម្ដងៗវា
ចាក់ទម្លុះចុកស្ពឹកមុខហេីយ សម្ដីនាយប្រៀបនិងព្រួញមួយដេីម
ដែលអ្នកប្រម៉ាញ់កំពុងត្រៀមតម្រង់សំដៅទៅការសត្វប្រម៉ាញ់និង
ហេីយ វាមិនខុសគ្នាពីរាងក្រាស់ប៉ុន្មានទេ ។
" អាចឆ្លេីយបាទ ឬ និងហេីយបានទេ បងនិយាយហុឹម បែបនិងវា
ឈ្លេីយបន្ដិចហេីយណា ជុង " ខូឡាអុីរៀងឃ្នេីសចិត្ដតិចដែរពេល
លឺរាងក្រាស់ធ្វេីដូច្នេះ នាងចង់ឲ្យគេកែទម្លាប់ការនិយាយស្ដីតិចមក
ជាធម្មតា តាមកាលះទេសះគួរនិយាយមិនមែនហុឹម ហេីយចប់ទេ
" ទេ " មួយម៉ាត់ដដែលគេមិនចេះនិយាយលេីសនិងទទេ នាងតូច
ដកដង្ហេីមធំហត់នឿយនិងរាងក្រាស់ណាស់ នាងដេីរទៅរកកន្សែង
យកមកកាន់ហេីយដេីរចូលបន្ទប់ទឹកដេីម្បីសម្អាតខ្លួនចេញនាងពិត
ជាស្អុះស្អាប់ណាស់ រាងក្រាស់គ្មានអារម្មណ៍ឯណាបិទភ្នែកដេក
ទៀតទេ គេចុះទៅខាងក្រោមបញ្ជាឲ្យកូនចៅលេីវ៉ាលីមកខាងលេី
ហេីយរកអ្វីញុំាទ្រក្រពះបន្ដិច
" រៀបចំអាហារឲ្យហេីយទៅ កន្លះម៉ោងទៀតយេីងចុះមក " នាយ
កំលោះសង្ហានិយាយប៉ុណ្នឹងហេីយបោះជំហានទៅជាន់ខាងលេី
បាត់ទេីបអ្នកបម្រេីងេីយមុខឡេីងមកវិញ អម្បាញ់មិញពួកនាងឱន
សឹងតែផ្ដាប់មុខសុីការ៉ូហេីយ ពួកនាងមិនអាចនិយាយវែកញែកទេ
ពេលវេលានេះត្រូវធ្វេីម្ហូបដេីម្បីផ្គាប់ចិត្តលោកម្ចាស់ទេីបសាកសម
" ជុង... " គ្រាន់មកមិនទាន់បានប៉ុន្មានផងនាងតូចស្រែកហៅគេ
មុនបាត់ទៅហេីយ
" យ៉ាងម៉េច ? ? "
" សម្លៀកបំពាក់របស់អូននោះ " នាងគ្មានបានយកវ៉ាលីលេីមកក្នុង
បន្ទប់ទេធ្វេីយ៉ាងម៉េចទៅនាងមានអ្វីមកបិទបាំងរាងកាយ នេះនាង
រុំកន្សែងមួយនិងមានកន្សែងក្រោបពីលេីស្មាបន្ថែមទៀតដេីម្បីកុំ
ឲ្យជុងហ្គុកឃេីញសាច់របស់នាង ថាកំណាញ់ក៏បានដែរនាងជាស្រី
ក្រមុំមិនអាចបញ្ចេញសាច់ឲ្យប្រុសផ្សេងឃេីញផ្ដេសផ្ដាសទេ
" នោះ " រាងក្រាស់ចង្អុលទៅវ៉ាលីដែលផ្អែកទៅនិងជញ្ជាំងដែល
អ្នកបម្រេីទេីបលេីកមកថ្មីៗ
" អរ! ! ស្មានតែត្រូវខ្ចីអាវបងពាក់ហេីយតេី ហិហិ " នាងតូចញញឹម
ខ្ចប់ពេលឃេីញវ៉ាលីរបស់ខ្លួន មិញស្មានត្រូវហារមាត់សុំខ្ចីនាយ
ហេីយទេតេី សំណាងល្អហេីយអញ្ចឹង
" ខ្ចី! ! យេីងគម្រាមទុកជាមុនហាមប៉ះពាល់សម្ភារៈរបស់យេីងឲ្យ
សោះមិនអញ្ចឹង ស្លាប់ " រាងក្រាស់និយាយសំឡេងរឹងកំព្រឹងគេ
សម្លឹងមុខនាងដោយប្រេីកែវភ្នែកមុខស្រួច សម្លឹងមិនដកភ្នែកឡេីយ
មកនូវក្បែរគេបាន ប៉ុន្ដែគេមិនចូលចិត្ដនរណាមកប៉ះពាល់សម្ភារះ
ផ្ទាល់ខ្លួនប៉ុណ្ណោះ ។
" អៅ ម៉េចអញ្ចឹងបងមិនដែលអញ្ចឹងដាក់ខ្ញុំទេណា ជុង " ចាំកាល
នាងកំពុងមានទំនាក់ទំនងជាមួយជុងហ្គុកមិនដែលហាមប្រាមដូច
នាពេលនេះអ្វីក៏ដោយនាយបេីកដៃឲ្យនាងប៉ះពាល់មួយសេរីដោយ
មិនខឹងក្រោធដូចអម្បាញ់មិញអញ្ចឹង
" មិនដឹង អញ្ចឹងថ្ងៃនេះយេីងធ្វេីវាអោយដែលហេីយនាងចាំសម្ដី
យេីងឲ្យច្បាស់ ហាម " រាងក្រាស់មិនសូវចេះសាំញុំាច្រេីនក៏លេីក
ស្រដីហាមប្រាមម្ដងទៀត គេមិនចូលចិត្ដនរណាឡេីយដែលធ្វេីចឹង
ដាក់គេលេីកលែងតែណាំជូនមួយប៉ុណ្ណោះ
" ជុងហ្គុក? ? " នាងបន្លឺហៅឈ្មោះរាងក្រាស់ទាំងហួសចិត្ដហួស
ថ្លេីមប៉ុណ្នឹងសោះហាមនាងដែល មនុស្សស្អីកំណាញ់ម្ល៉េះឲ្យតែចឹង
ឡេីងហាមអ្នកណាមកហាមនាងចប់ហេីយ នាងមិនប្រាកដថាស្រដីគេនិយាយមកមានប្រសិទ្ធភាពដាក់នាងទេ ។
" ខូឡាអុី នាងចេះតែយ៉ាងម៉េចនាងហៅយេីងស្មេីៗអញ្ចឹង " ជុងហ្គុកសម្លក់មុខនាងឲ្យថ្មែរហៅឈ្មោះនាងទាំងការខឹងច្រឡោតជាខ្លាំងគេស្អប់នរណាហៅនាយវៃស្មេីណាស់ពិសេសឈ្លេីយហៅណាគួរហៅគេថាអ្នកប្រុសជុងហ្គុកឬលោកម្ចាស់ជុងហ្គុកវាសាកសមជាង
" ឲ្យខ្ញុំហៅជុងរប្រៀបណាទៅទេីបសមចិត្ដនិងបងនោះ " រាងតូច
សម្លឹងមុខគេទាំងកែវភ្នែកក្រឡាប់ចាក់នាងធ្វេីស្អីឬនិយាយអ្វីមិនដែរថានាយកំលោះមិនបន្ទោសនាងម្ដងណាទេ ឥឡូវសួរចិត្ដម្ដងចង់បានរប្រៀបណាកម្ម៉ង់មកនាងព្យាយាមផ្គាប់ចិត្តធ្វេីតាមតម្រូវការរបស់គេ
" លោកម្ចាស់ " រាងក្រាស់ញញឹមក្រែបមាត់បន្ដិចហេីយកម្រេីបបូរ
មាត់បន្លឺឡេីងហៅគេបែបនិងទេីបនាយពេញចិត្ដ
" ទេ លោកម្ចាស់យ៉ាងម៉េច ជុងជាសង្សាររបស់អូន អញ្ចឹងហៅបង
ថាហាន់នីទៅចុះអូខេទេ " រាងតូចនិយាយអឺអេីតែឯងសង្សាររប្រៀបស្អីទេហ្អាហៅខាងប្រុសថាលោកម្ចាស់អត់សមទេដឹងនេះ លោកម្ចាស់ស្ដាប់ទៅឆ្គងៗអាម៉េចទេ អញ្ចឹងហាន់នីប្រសេីរបំផុតសម្រាប់នាង
" បេីអញ្ចឹងដដែលនាងសួរខ្ញុំធ្វេីអ្វី " រាងក្រាស់និយាយទាំងមុខមាំមិនញញឹមញញែមដូចនាងតូចឡេីយ
" សួរយកគួរធ្លាប់លឺទេ លោកម្ចាស់សង្សារ " នាងថែមពាក្យលោកម្ចាស់ពីមុខសង្សារទៀតនាងតូចឌឺដងគេមិនណយទេនេះ
" សង្សាររប្រៀបណាទាំងខ្ញុំមិនធ្លាប់ឃេីញមុខនាងសូប្បីតែម្ដង "
ដល់ដំណាក់កាលនេះហេីយ ជុងហ្គុកសួរដេញដោលនាងឲ្យដឹង
រឿងតែម្ដង សង្សារយ៉ាងណាដែលទាំងគេមិនចាំមិនស្គាល់សូប្បីតែឈ្មោះរបស់នាងផង នាងអឺអេីតែឯងទេដឹងនេះ ហេីយគ្មាននរណាម្នាក់រំលឹកមួយនិងឲ្យនាយដឹងផង ចម្លែកណាស់ ។
" ឲ្យបងចាំ រប្រៀបម៉េចទៅណ៎ បេីបងបាត់ការចងចាំហេីយនិង "
នាងតូចធ្វេីមុខភ្លឹះៗមិនដឹងខ្យល់ តែសម្រាប់ជុងហ្គុកគឺនាងខ្យូតណាស់តែអេម៉េចមានអារម្មណ៍បែបនិងកេីតឡេីងចំពោះគេមិនបានទេដាច់ខាងត្រូវដកចិត្ដចេញពីនាងឲ្យទាល់តែបាន វាគ្មានប្រយោជន៍ទេស្នេហាតែងតែនាំក្ដីវិនាសនិងការឈឺចាប់ដាក់ខ្លួនប៉ុណ្ណោះ ។
" នាងប្រាកដចិត្ដទេ " រាងក្រាស់ចោទសួរនាងដោយចងចិញ្ចេីមជាប់ប្រាកដចិត្ដដែលទេថានាយបាត់ការចងចាំនោះ ទាំងនាយផ្ទាល់មិនខ្លួនផងឯងនិងចុះនាងជាអ្វីទៅបានប្រាកដប្រាជាជាងសាមីខ្លួនម្ល៉េះ
" អូនមិនប្រាកដចិត្ដអូនមិននិយាយឡេីយ ជុងហ្គុក "
រង់ចាំភាគបន្ដ
សរសេរដោយ៖ម៉ូ
YOU ARE READING
ឈ្លេីយស្នេហ៍លោកម្ចាស់សាតាន វគ្គ០២ (ចប់)
Romanceដោយសារភាពរំអួយរបស់នាងទេីបអ្នកគ្រប់គ្នាអាណិតតប៉ុន្ដែមិនមែនរូបគេឡេីយ គេស្អប់ៗនាងដល់ឆ្អឹងស្អប់ស្ទេីរតែបាញ់នាងសម្លាប់ចោលចំពោះមុខគេស្អប់នាងហៅលែងលឺហេីយ " មិនដឹងជាកម្មពារឬអ្វីឲ្យប្រាកដទេ ហេតុអ្វីលោកស្អប់ខ្ញុំទាំងខ្ញុំមិនធ្វេីខុសអ្វីសោះ " " គឺខុស ន...
