Çığlık Atmak Yasak

Ailemin Sırrı

Emilia olacakları biliyormuş.Doktorları takip edip alt katta hastaları tuttukları yere geldim. İkisi beraber koridorun sonundaki odaya gittiler. Bu sırada saklanacak bir yer bulup beklemeye başladım. Doktorların girdiği odadan çığlık sesleri yükseldi. Birkaç dakika sonra ikisininde yüzü kanlar içinde çıktılar.
Sessizce mırıldanıyorlardı. Onlar uzaklaşınca bende kapıya ilerledim.Kapının kilitli olacağını düşünmüştüm ama öyle değildi. Kapıyı açıp karanlık odaya adım attım. Elimi duvarda gezdirip ışığı açacak bir şey aradım.Bir şey bulmuştum ama bu daha çok bir ele benziyordu. İrkilerek elimi çektim ama o beni elimden tutup odanın bir köşesine fırlattı. Bir şey göremiyordum ama birinin bana yaklaştığını hissettim. Sıcak nefesi yüzümdeydi. Sonra hızlıca kapıyı kapattı ve ışığı açtı. Gözlerim ışığa alışınca karşımdaki kadına bakabildim. Masmavi gözler,upuzun saçlar 30-35 yaşları arasında ellerinden doktorlara ait olduğunu düşündüğüm kanlar akıyordu.
Kimsin sen?
Ben Annabeth
Burada ne işin var?
Sen Emilia mısın?
Evet. Nerden tanıyorsun beni.
Aslında siz benim annemsiniz.
Kadının yüzünde önce şaşkınlık sonra mutluluk berildi. Bana sarıldı.
Git. Buradan gitmelisin.
Ama neden?
Birazdan gelir.
Cümlesinin bitmesiyle ışık yanıp sönmeye başladı.
Burada
Kimden bahsediyorsun?
Jessica
demesiyle duvarda kocaman siyah bir leke oluştu. İçinden Jessica çıktı. Elinde kanlı bir bıçak vardı. Emilia nın elinden tutup kapıya koştum ama kapı yok oldu. Oda çıkışı olmayan bir kutuya dönüştü ve ışıklar yanıp sönmeye devam ediyordu.
Gitmeliydin.
Odada ne olduğu tam belli olmuyordu. Anneni dinlemeliydin. Şimdi kardeşin gibi öleceksin.
Ses arkamdan geliyordu ve bu Emilia nın sesine benzemiyordu. Ardından gelen büyük kahkaha bunu kanıtladı.Arkamı döndüğümde Jessica nefretle bana bakıyordu. Gözleri simsiyah ve kolları siyah bir sıvıyla kaplıydı. Belkide bu kuru kandı. Onun kardeşimin kanı olduğunu düşününce boğazına atladım. Yok oldu. Ve ışıklar tamamen kapandı. Kötü hareketti Dean. Emilia bir çığlık attı ve ışıklar açıldı. Jessica yoktu. Ama Emilia bıçaklanmıştı ve kanlar içindeydi. Kapı geri gelmişti kapıyı açıp Yardım edin diye bağırmaya başladım. Ses yoktu. Bende Emilia nın yanına gidip onu yukarı çıkarmaya karar verdim. Konuşmaya başladı Annabeth. Sana söylemem gereken bir şey var.
Dinliyorum.
Senin baban bir Morgan. Aileler kavgalı olduğu için senden vazgeçmek zorunda kaldım. Affet beni. Eğer bana bir şey olursa diye söylüyorum. Adı Thomas Morgan. Onu bul An. Babanın hiçbir suçu yok.
Şu anda bunun zamanı değil.
Onu sırtıma alıp merdivenlere kadar gelebildim. Sonra gücümün yetmeyeceğini fark edip tekrar bağırmaya başladım. Biri yardım etsin!!!!
Ben yardım edebilirim.
Emma merdivenin başında dikiliyordu.
Ama bir şartım var.
Nedir?
Bir ayin yapmamız lazım.
Ne ayini?
Son zamanlarda tuhaf olduğumu biliyorum ama Jo yu çok severdim. O yüzden Jessicadan intikamımızı almamız lazım.
Kanlar içinde inleyen Emilia ya baktım.
Uzatmayalım. Kabul.
Emma koşarak uzaklaştı. Birkaç saniye sonra iki doktorla beraber geldi. Doktorlar Emilia yı alıp gittiler. Emma ile ben anne ve babamızın yanına giderken dedektif yolumuzu kesti. Bu sefer biraz sinirliydi. Naptın o kadına?
Ben bir şey yapmadım. Emma söylesene sende.
Neyi?
Benim onu kurtarmaya çalıştığımı tabiki.
Bunu söylerdim ama bu yalan da olabilir An.
Dedektif suçlayan gözlerle bana baktı. Emma beni satmıştı. Ona asla güvenmemeliydim.
Bakın ben asla anne.. Yani ona zarar veremem.
Artık sana güvenemiyorum An. Yine suçlu durumundaydım.
Arkasını dönüp gitti. Bu sırada kimliği montunun büyük ceplerinden çıktı. Sahte isim kullanıyormuş.
Thomas Morgan