ResimLERdeki Gizem

847 45 18
                                    

Bu fotoğrafın evde olması gerekirdi. Dolapta bulduğum kapşonlu hırkamı giyip dışarı çıktım. Emilia nın odasına gittim. Kapıda bir hemşire duruyordu.
İçeri girebilir miyim?
Maalesef. Zehirlenmiş ve verdiği nefes ortama zehir bulaştırıyor.
Ama bu nasıl oldu?
Onu en son sen ziyaret ettin. Cevabı senin bilmen gerek. Bıktım artık suçlu durumunda olmaktan. Bu iş bugün bitecek. Bahçede annemle babamı aradım ama yoktu. O sırada yalnız başına oturan Thomas ı gördüm. Kafamın kapalı olduğundan emin olup yanına oturdum.
Merhaba Bay Morgan. Nasılsınız? Dehşetle bana bakıyordu. Yakamdan tutup
Benim kim olduğumu nerden biliyorsun?
Düşürdüğü kimliği ona verdim.
Çocuğunuz var mı?
Durakladı.
Hayır. Yok.
Emilia ya bir şey olduğunu duyunca çok sinirlendin. Neden?
Biz çok yakın arkadaşız.
O kadar mı?
Ne bilmek istiyorsun?
Kim olduğumu bilmiyorsun değil mi?
Olumsuzca başını salladı.
Ben Emilia nın kızıyım.
Şaşırmıştı. Acaba anladı mı?
Kalkıp gitti. Kızınım senin demek istedim.
Neyse şimdi dramaya bağlama zamanı değil. Artık şu ayini yapma zamanı. Emma yı bulup Şu ayin meselesini anlat çabuk.
Öncelikle bize bir ceset lazım. Emma yı süzüp
Zor olmayacak
Dalga geçme. Jo yu kaçırmamız gerek.
Sonra.
Şu kitabı almn lazım. Onda yazılan tuhaf şeyler ayin duası. Gece tam 11.30 da ormana gel. Jo ile. Ve gitti. Morga ilerledim. Kapıda kimse yoktu.İçeri girdim. Jo nun soğuk bedenine baktım. Alnından öptüm. Gözlerim doldu. Kıyafetlerini giydirdim ve elini omzuma atıp dışarı çıkardım. Saat 10.30. Koridor boş. Jo yu ormanın girişine bıraktım. Eve gidip kitabı aldım ve giyindim. Ormanın girişine geri döndüm. Ama jo yoktu. Belkide Emma onu almıştır diyerek ormanda koşmaya başladım. Emma nın yanına geldim. Yere bazı simgeler çizmişti ve ateş yanıyordu. Ceset sembolün ortasındaydı. Onu nasıl getirdin?
Ben yaparım sırıtıyordu ama önemsemedim. Kitabı açtım ve o tuhaf şeyleri okumaya başladım. Sonra ceset ateşe fırladı. Bir süre sonra ateşten fışkırarak önüme düştü. Normal görünüyordu. Oldu mu şimdi?
Bekle. Birkaç saniye sonra ceset gözlerini açmıştı. İnanamıyorum. Jo. Yaşıyor. Sevinçle onu kaldırıp sarıldım. Kulağıma sessizce Nasılsın Ann?
Ama bu ses. Bu... Emma kahkaha atmaya başladı. Jessica bu bedenle artık çok daha güçlüydü
Lütfen iyi veya kötü düşüncelerinizi yazın

Çığlık Atmak YasakHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin