Çığlık Atmak Yasak

Gidemeyiz

Çığlık atmaya başladım. Annemin yanına koşup onu odaya getirdim. Babamda arkamızdan koşuyordu. Anne hemen gidelim dedim. Annem ifadesizce bakarak şimdi ne oldu? Cesetlere bakamıyordum. Yerdekileri görmüyor musun?
Tek gördüğüm sökülmüş döşemeler.
ne!? Yere baktım. Yoktu. Döşemenin altı boş. Ama buradaaa. Onlara anlatırsam deli damgası yiyecektim. Özür dilerim. Ben biraz dışarı çıkacağım. Stephanie yi aradım.Evi neresiydi? Yan taraftaki evin zilini çaldım. Açan yaşlı bir kadındı. Merhaba. Ben Stephanie yi arıyordum. Burada mı acaba?
Stephanieeee! Koşarak aşağı inmişti. Yüzündeki gülümseme beni görünce silindi. Bu kız seni arıyor? Yaşlı kadın içeri geçti. Stephanie seninle konuşmam gerek.
Tamam hadi dışarı çıkalım.

Yine aynı banklara gittik. Burada başka kimler yaşamıştı?
Genellikle çocuklu aileler. Başta ev çok pahalıydı. Ama şikayetlerden sonra fiyatı düşürmek zorunda kaldılar.
Evi kim satıyor?
Ev normal olarak morgan ailesinindi. Fakat bu olaydan sonra aile evi Dennis Dean diye birine sattı.
Dean?
Evet. George Dean in torunu oluyor.
Evden taşınınca bunlardan kurtulabilecek miyim?
Elbette. Tabi Jessica yı görmediysen.
Gördüysem?

Umutsuzca bakıyordu.
İki yol var. Biri gerçek katilleri bulup ruhu huzura kavuşturmak. Diğeri ayin. Ama buraya taşınanlar ikinci şıkkı denediler ve şu an onlardan haber alınamıyor. En iyisi katilleri araştırmak.Bunu yapabilirim.
Ama nasıl?
Kalan Morganlar la konuş. Bilmiyorum araştırma yap. Evdeki eşyaları karıştır. Tamam. Artık gitmeliyim. Tam yola koyulmuştuki ensesinden tutup durdurdum.
Son bir şey daha. Sen de Jessica yı gördün değil mi?
Nerden çıktı? Saçmalık.
Jessicayı görmemiş olsan bana bu kadar yardım etmezdin ayrıca gerçek katilin o olmadığınıda bilemezdin.Demek oluyor ki onu gördün.Ensesini çektiğimde gördüğüm yarayı göstererek.Bunu da o mu yaptı?
Tamaaam. Onu gördüm ve başım dertte. Bu yüzden yardım ediyorum. Bence bu olayı çözersin. Öfkeli bir bir bakış atınca
Tamam. Çözeriz.
O zaman benimle gel. Evi araştıracağız.

Koşarak eve gittik. Ona alt katta gördüğüm cesetlerden bahsettim.
Cesetler şimdi nerde?
Bilmiyorum bir süre sonra yok oldular.
Onlar yok olmuyor. Sadece yer değiştiriyor.
Yani hala bu evdeler öyle mi? olumlu biçimde başını salladı.
Peki nerede?

o sırada annem elinde kıyafetleriyle geldi

Stephanie yle onları tanıştırdıktan sonra
Valizini hazırladın mı? Baban ev bakmaya gitti ve bu sefer çok umutlu.
Hazırlamadım. Belkide gitmeyiz.
Tüm eşyalar toplandı. Yarın gidiyoruz. Sesi biraz sinirli geliyordu.
Nolcak şimdi?
Belki uzak bir yer değildir?

Merdivenden inerken annem bize döndü
Üzülmeyin kızlar bu sokakta yine görüşürsünüz
Hadi gidelim. Tavan arasına çıktık.
Hiç bodruma baktın mı.? Orada daha fazla eşya olur.
Hayır. Hiç aklıma gelmemişti . Sonra da oraya bakalım. Kutuları karıştırdık. Bir süre sonra.
Hey şuna bak! Bir resim gösterdi. Yine bir aile resmi. Şu küçük kıza bak. Sana çok benziyor.

Daha önce fark etmemiştim. Ama evet bana benziyordu. Ne tesadüf.
Yok bişe yok. Bodruma bakalım. Başını salladı ve bodruma indik.Bodrum kesinlikle çok ürkütücü. Işık odanın ortasında olduğundan merdivenlerden inerken korku içindeydik. Bodrumun kapısını açık bıraktık. Odanın ortasına gelince ışığı açacak bir şey  bulamadım. Tedirgindim. Kapı kapandı. Korkudan Stephanie nin kolunu sıkmaya başladım. Korkuyor musun?
Sen korkmuyor musun?
Cevap uzaktan geldi.
Elbette korkuyorum. Yoksa böyle kolunu sıkar mıydım?
Step. Kolumu sıkmıyorsun ki. Sonra tam yanımdan kahkaha sesi geldi.Işık olmadığından kimin olduğunu göremedik ama belliydi. Jessica şuan burada bizimleydi.