De Babysitter Moorden 1-5

🎃deel 2🎃

31 oktober

Thijs schenkt de thee in en pakt de krant voor zich. 'En heeft Kay al nachtmerries,' vraagt hij snel en kijkt zijn vrouw aan. Rebecca kijkt met een zucht voor zich uit en veegt de wallen weg. Thijs kijkt zijn vrouw weer diep in de ogen aan. 'Of had je een nachtmerrie,' Rebecca staat plots boos overeind waarbij de thee bijna over de tafel loopt van de harde klap. 'Hoe durf je zo tegen Kay tekeer te gaan.' Thijs schrikt en springt ook overeind. 'Ik ben je man, hoe durft je zo tekeer te gaan tegen mij,' Rebecca pakt de stoel en gaat huilt zachtjes. Thijs legt de krant weg en ziet Rebecca haar ogen uitvegen. 'Het komt door de krant,' snikt ze.

Thijs pakt de krant beet en bekijkt de voorkant. Wat is er dan zo erg aan de krant.

"Boeman op transport" staat er met grote letters op. 'Michael Meyers, dat is die knul die toen zijn ex-vriendin Mila het ziekenhuis ingeslagen heeft plus nog twee andere jongeren.' Rebecca wijst naar de onderste zin en slaat weer een hand voor haar ogen. 'Meyers, heeft straf uitgezeten en wordt op transport gezet....' Thijs slaat een hand voor zijn mond. 'Wacht dat is, die was toch dood... dit moet een nachtmerrie zijn' Rebecca schudt haar hoofd. 'En toch is het geen nachtmerrie!' snel drukt ze drukt de radio aan en hoort Nan Vernon Love Hurts.

In de instelling

Dhr. Takes zit achter zijn bureau en ziet Kay binnenkomen. 'Hij deed de deur open en stapte het kantoor binnen. De vissen zwommen heen en weer in het aquarium.

Dr. Takes draaide zijn stoel en keek zijn assistent aan. 'Ik wil je wat vertellen,' zei hij.

Zijn baas fronste zijn wenkbrauwen en pakte een dossier uit de la. 'Dit,' zei hij snel.

Kay schudde zijn hoofd en liet snel het document op het bureau vallen. 'Dit,' zei Kay meteen.

Oplettend griste Takes het papier van zijn werkplek en las het vluchtig door. 'Vandaag!' reageerde hij snel. Kay wist alleen maar een korte knik te geven en slikte zacht.

'Trommel iedereen op die dienst heeft, ik wil dat jij de leiding nu neemt,' antwoorde Takes.

Kay hief zijn hand tegen zijn hoofd. 'Op mij kunt u rekenen Baas.' En Kay verliet het kantoor. Takes nam de bril van zijn hoofd en keek alsnog naar het papier. 'Waarom, weten ze niet wat dit met slachtoffers doet?' Hij zakte achterover en veegde over zijn voorhoofd. Ondertussen keek hij naar de fotolijst met de foto's van Janet en Hoffman.

In het ziekenhuis

Mila zit in haar rolstoel en wordt meegenomen door Danny. 'Waar breng je me heen?' Danny kijkt zijn vriendin aan en zucht. 'Ik breng je naar huis, gewoon thuis waar je woont,' Mila voelt haar hart kloppen en kijkt naar de klok. 'Welke dag is het?' vraagt ze gestrest. 'Man, wat heb je ineens schat, zit er een boeman achter je aan. 'Hij komt vrij hé' reageert Mila snel. Danny houdt zijn mond en ziet de bruine ogen van Mila hem verdrietig aankijken. 'Het spijt me Mila, JA hij komt vrij vandaag. Hij mag op transport naar een andere gevangenis.' Danny slaakt een zucht ne rijdt Mila weer verder door de gang. 'Waarom,' snikt Mila zachtjes.

Ze rijden langs de balie als een vrouw met haar dochter binnenkomt. 'Mam, nee,' roept ze.

Mila ziet het meisje niet staat maar houd haar handen voor haar rood huilende ogen.

Felicia slaakt een zucht en pakt haar mobieltje. 'Mam, ik ben paranormaal,' zucht ze. De moeder loopt een heel verhaal bij de balie op te hangen over nachtmerries waar bij Felicia een kauwgompje in haar mond stopt. 'Dus... mijn dochter kampt met nachtmerries,' zegt de vrouw bij de balie. 'Pats,' klinkt er en de kauwgombal maakt een klap. 'Nietes, 'zegt ze.

'Ik laat de dokter er wel naar kijken, of een kort overleg' reageert de assistente. Patiënten lopen voorbij en Felicia voelt zich niet prettig in het ziekenhuis. 'Mam, mag ik weg,' vraagt ze. 'Oh, kijk eens aan er is al een plekje vrij, wachtkamer 2,' klinkt er. Felicia zucht luidkeels. Haar moeder ziet de wachtkamer en de dokter staan en trekt haar dochter met zich mee.