De Babysitter Moorden 1-5

🎃Proloog 🎃

🎃 De Babysitter moorden II   (Back to Revenge) 

Proloog

Er klinken voetstappen op de gang en Danny zit onderuit in zijn stoel hij kijkt op zijn mobieltje. Mila ligt in het ziekenhuis bed en wordt langzaam wakker. 'Danny, waar ben ik,' ze kijkt om zich heen. De ziekenhuiskamer ziet er niet vrolijk uit. Te kaal en te wit.

Plots gaat de deur open en een zwart gedaante met een wit masker komt binnen.

Mila slaakt een schreeuw. Danny komt overeind maar is te laat om actie te ondernemen. Voordat Danny wat kan zeggen voelt hij een mes in zijn buik gaan. 'Michael,' kreunt Danny.

Mila sluit haar ogen en voelt het zweet langs haar hoofd gaan. Michael komt dichterbij en heft zijn mes hoog omhoog. Met een grote slag naar beneden steekt het mes in het bed.

Met een luide schreeuw komt Mila overeind waarbij twee zusters haar weer terug heb bed induwen. 'Kalm, kalm,' zucht een van de meisjes en veegt het zweet van haar voorhoofd. 'Hij was hier, hij was hier,' hakkelt Mila. De dokter kijkt het meisje aan en voelt haar hoofd. 'Het was maar een nachtmerrie, we moeten haar verdoven met injecties of een paar pillen,' De zusters kijken hem aan en schudden hun hoofd. 'Ze is gewoon in shock,' zegt er een. De dokter blaast luid een zucht uit zijn mond en kijkt naar Mila. 'Het was geen nachtmerrie,'

In het mortuarium

Het lichaam van Meyers ligt in een zak en de schouwarts staat erbij. 'Je eerst dag?' vraagt hij. Het meisje glimlacht zacht en trekt een mondkamp voor. 'Op de nacht van eenendertig oktober. Ontsnapte een boeman. De boeman genaamd Michael Myers.' Vertelt de schouwarts.

Het meisje trekt de rits open van de zak en kijkt naar het lichaam van Michael Meyers.

'Zo, dus dit is de Boeman waar elke babysitter het over heeft?' vraagt ze benieuwd.

Met haar spullen in handbereik pakt ze het pincet in haar hand en pakt de schedel beet.

Het vieze witte masker zit vastgeplakt rond de zweterige huid. Met verbazing gaan de ogen van Michael open. Twee zwarte ogen en keken haar als een duivel uit een doosje aan.

Haar hart bonkt tot in haar keel en kijkt angstig. Dan geeft ze geeft een luide schreeuw...

Met een schreeuw doet Felicia haar ogen open. Haar moeder rent de kamer in.

'schat alles oké, geen nachtmerrie,' vraagt ze snel. Felicia knikt en schudt haar hoofd.

'Nee, mam alleen maar een droom dat de boeman weer tot leven kwam.

haar moeder kijkt haar met een zucht aan en aait over haar wang. 'Schat, dat was maar een droom, jij bent niet spiritueel schat dit is een droom,' haar moeder loopt weer de kamer uit.

Felicia kijkt naar het plafond en voelt kippenvel. 'En toch is dit geen droom!,'

Langzaam draait ze zich om en pakt haar mobieltje beet van haar nachtkastje.

'En toch was dit geen nachtmerrie,' slikt Felicia en veegt het zweet van haar voorhoofd.

In de Instelling

Lia maakte haar rondje en had net een vinkje geschreven in de agenda tot ze zag dat de deur naar de kantine open stond. Ze liep er naartoe ze voelde dat het niet pluis was.

Plots verscheen Kay in de deuropening. Lia maakt een klein gilletje en Kay schrok.

Hij sloot zijn ogen van schrik en gaf Lia een schouderklopje. 'Is dit wel iets voor jou,' vroeg hij. Lia keek hem meteen boos aan. 'Je hebt mij automatisch aangenomen als vervanger.'

Kay pakte zijn kopje koffie in de hand en strompelde met een stok verder. 'Die aanval heb je nog steeds bij je,' antwoord Lia. En ze veegt door haar licht blond/bruine haren.

'Dat komt door die messteek,' reageert Erik. En hij tikt op de schouder van Lia.

Ze gaf een luide gil. 'Sorry, wist niet dat ik zo eng was,' antwoord de conciërge. Ik kwam alleen maar zeggen dat Michael vandaag op transport gaat! Plots verscheen Kay om de hoek. 'Wat zei je daar, dat is een nachtmerrie!' reageert Kay verschrikt. Erik laat het papiertje zien wat op de receptie lag en leest het voor. 'En toch is het geen nachtmerrie!' reageert hij droog.