De Babysitter Moorden 1-5

🎃deel 4🎃

In het ziekenhuis

'Mam, waarom zit ik hier op deze stoel,' kreunt Felicia. Haar moeder slaakt een luide zucht.

'Schat, jij zeurt elke avond dat je nachtmerries hebt,' domineert de moeder snel.

De wachtkamer gaat open en de dokter komt binnen. 'Aangenaam Dhr Wiebes,'

'Nog al wiedes, 'reageert Felicia en ze blaast een kauwgombal. 'Pats,' klinkt er en de bal maakt een klap. 'Laat maar, 'zegt haar moeder en kijkt haar dochter geïrriteerd aan.

Felicia rolt met haar ogen en veegt door haar haren. 'Mag ik je onderzoeken, het is maar kort dag en misschien ben je vanavond weer vrij van je nachtmerries. Felicia slaakt een zucht en pakt haar mobieltje. 'Mam, ik ben paranormaal,' De dokter denkt diep na en kijkt haar aan. 'Als dat zo is meisje, wat is er vandaag dan voor speciaals,' Plotseling schrikt Felicia en haar ogen worden groot als een tennisbal. Haar moeder schrikt en duikt helemaal op de stoel.

'Nee, hij komt vrij,' bibbert het meisje. De dokter knikt terug. 'Wie komt er vrij,' vraagt hij. Met een snelle greep pakt hij de polsen van Felicia beet en kijkt de dame aan. 'Zeg het maar wie komt er vrij, wie is er vandaag vrij,' lacht de dokter geheimzinnig. 'Hij, Hij gaat ontsnappen, hij wil wraak, bloed overal bloed.' Schreeuwt Felicia. Plots geeft ze een luide schreeuw en de dokter laat het meisje los. Felicia wordt spierwit en zakt van de stoel af.

'Mijn dochter,' gilt de vrouw. De dokter is spierwit en hijgt na. 'Ze is paranormaal!,' kreunt hij. 'Ze heeft iets gezien, wat waarheid wordt. De moeder pakt haar zakdoek en snikt.

Bij de instelling

Met een Dossier onder de arm loopt Kay naar de ingang. 'Welkom, komt u binnen!'

De twee dames lopen langs de balie en glimlachen naar Lia en Rebecca. 'Sterkte,' zegt Lia.

Kay loopt met de journalisten mee naar de kantine en draait de deur op slot.

'Waarmee kan ik jullie van dienst zijn,' vraagt hij zorgelijk. De vrouw pakt haar notitieblok.

'Wij willen graag praten met u over de ontsnapping van Michael,' reageert Amber vrolijk.

Kay ziet de andere vrouw een klein opnamebandje tevoorschijn halen. 'Gaat u alles opnemen? Wat ik zeg, of wordt dit live uitgezonden,' reageert Kay snel. 'Ja'. Knikt Iris terug.

'Het oude dossier is na een tijd in het archief gelegd, hier is het nieuwe dossier.' De journalist drukte op het knopje en Kay ging verder waar hij gebleven was. 'Ik kan het verhaal lang of kort houden, maar een ding staat vast hij is af en toe gewoon gek,' De vrouwen keken op en bekeken hun notitieblok. 'Hoe weet u dat hij gek is,' vroeg de andere dame. Kay wilde van het gezeur af en keek af en toe snel naar de klok die maar heel langzaam vooruit ging. 'Afijn, Toen Michael 6 jaar was, moest er een oppas komen, Die kwam niet. Zijn ouders vertrokken en zijn zus had geen aandacht voor hem. Hij werd zo kwaad dat hij haar heeft gedood.

De vrouwen kijken elkaar aan en knikken terug. 'Klopt het dat hij is daarna weer is uitgebroken, en toen bijna zijn ex om het leven heeft gebracht,' reageert ze met de recorder.

Kay staat langzaam op en schuift naar de koffieautomaat. 'Ik wil er liever niet over praten,' klinkt er zacht. De vrouwen maken een bedenkelijk gezicht en zuchten luidkeels. 'Jammer, wij kregen van het hoofdbureau te horen dat zijn ex ontslagen is uit het ziekenhuis, en dat het vandaag precies een jaar geleden is dat hij haar bijna om het leven bracht, en misschien wraak wil.' Kay luistert stiekem mee en draait zich om. 'Dan geef ik u een vraag,' De vrouwen kijken verrast en luisteren aandachtig. 'Weet u een tip, hoe we deze man kunnen stoppen?'

Met een mond vol tanden staan de journalisten stil. 'Dat dacht ik al,' zucht Kay. 'Het was me een genoegen u hier te mogen ontvangen, gaat u maar.' De vrouwen lopen stilletjes de kantine uit en verlaten de instelling zonder een woord te zeggen. Erik de Conciërge ziet de dames weglopen en schudt zijn hoofd. 'Weer twee mensen die niet geloven dat de boeman bestaat,'

Erik ziet Kay bij de balie staan. 'Een hoe ging het?' vraagt hij. Kay geeft geen reactie terug.

'Komt u maar, komt u maar,' klinkt er. Lia ziet hoe de bus klaarstaat. De agenten staan alles te controleren en helpen elkaar de criminelen in de bus te krijgen. Michael schuift de bus in en de agenten knikken. Met piepende wielen vertrekt de bus en rijdt weg van de instelling.

Kay ziet hoe het alarm afgaat en het hek open schuift. 'Daar gaat hij jongens,' zegt hij. Rebecca ziet de wagen sluit haar ogen. 'Dat wordt vandaag overuren maken,' Kay voelt met zijn handen aan het litteken aan zijn buik en kreunt binnensmonds. 'krijg je flashbacks van die avond,' vraagt Lia paniekerig. Kay zegt geen woord en loopt richting de nooduitgang.

Intussen

Felicia loopt met haar moeder terug naar de auto. Haar moeder zwijgt, start de auto en rijdt van het ziekenhuis vandaan terug naar huis. Eenmaal op de weg zit Felicia op haar telefoon.

Ze appt wat met haar vriendinnen. Het stoplicht gaat op rood en haar moeder stopt. 'Schat, kijk daar gaat een transport-bus,' zegt ze. Ongestoord kijkt Felicia wat deprimerend omhoog. Ze voelt zich niet lekker na die aanval maar toch kijkt ze even aandachtig naar de bus.

Plots ziet ze twee grote ogen vanuit het raam naar haar kijken. 'Nee, nee,' bibbert ze.

Het gezicht blijft terwijl het stoplicht op groen springt naar Felicia staren...

Haar moeder draait zich snel om en ziet Felicia wat wit worden. 'Geschrokken, ergens van wat mankeer je.' Vraagt ze bezorgt. Felicia wijst naar het busje. 'Daar gaat hij!' hakkelt ze.

Felicia voelt dat ze geen lucht krijgt, happend zoekt ze naar lucht en valt flauw in de auto.