🎃deel 8 🎃

4 0 0
                                    

 Jamie keek haar moeder doordringend aan, haar stem zacht maar vol wanhoop. "Corey heeft dit gedaan, is het niet?" Haar ogen zochten naar antwoorden, maar ze vonden alleen stilte. Mila hield haar mond, haar lippen op elkaar geperst terwijl ze haar blik van Jamie afwendde. Ze wilde haar dochter geruststellen, maar wist dat de waarheid zwaarder woog dan woorden konden dragen.

Felicia, die naast hen stond, keek afwisselend naar Jamie en Mila, een bijna triomfantelijke blik in haar ogen. Ze wist meer, dat was duidelijk. Meer dan Mila zelf wilde toegeven. Felicia glimlachte onheilspellend en legde haar hand lichtjes op Jamie's schouder. "Lieve Jamie," begon ze, haar stem glad en manipulatief, "het is niet zo eenvoudig als je denkt. Corey... hij heeft zijn eigen rol gespeeld, maar hij is niet de echte boosdoener."

Jamie fronste, haar wantrouwen tegenover Felicia zichtbaar. "Wat bedoel je? Wat weet jij?" vroeg ze scherp, terwijl ze een stap achteruit deed. Ze vertrouwde Felicia niet, en dat gevoel werd alleen maar sterker.

Felicia trok haar mondhoeken omhoog in een bijna sinistere glimlach. "Sommige mensen worden gebruikt, gemanipuleerd. Corey? Hij is slechts een pion, iemand die meedoet zonder te beseffen wat er werkelijk aan de hand is." Haar blik gleed langzaam naar Mila. "Maar de echte antwoorden... die liggen ergens anders. Toch, Mila?"

Mila's hart bonkte in haar borst, haar handen trilden lichtjes. Ze voelde de druk van Felicia's woorden, de verborgen dreiging die erin zat. Ze wist dat Felicia iets had ontdekt, iets dat haar alles in twijfel deed trekken.

"Wat probeer je te zeggen, Felicia?" zei Jamie met toenemende wanhoop. "Wie is er dan verantwoordelijk? Wat is er aan de hand?"

Felicia's ogen glinsterden van duisternis terwijl ze fluisterde: "Je zult het snel genoeg zien, Jamie. Maar het kwaad komt altijd terug. En soms... is het dichterbij dan je denkt."

Terwijl Mila wegloopt, zichtbaar aangeslagen door het gesprek, blijft Jamie achter, vastbesloten om antwoorden te vinden. Ze draait zich om naar Felicia, haar blik scherp en vastberaden. Met haar vriendin Roshelle naast zich, loopt ze op Felicia af. Nu haar moeder haar in stilte achterlaat, besluit Jamie zelf op zoek te gaan naar de waarheid.

"Als mijn moeder niets meer zegt, dan vraag ik het wel aan jou," zegt Jamie fel. "Waarom is Pageotte dood?"

Felicia draait zich langzaam om naar Jamie en Roshelle, haar mondhoeken krullen omhoog in een sluwe glimlach. Ze lijkt te genieten van het ongemak en de verwarring die ze veroorzaakt. Haar ogen glinsteren, bijna duivels, terwijl ze hen aankijkt.

"Waarom?" zegt Felicia, terwijl ze dichterbij stapt, haar stem laag en vol venijn. "Omdat ze een obstakel was. Ze stond in de weg... en sommige mensen weten niet wanneer ze moeten stoppen."

Jamie's ogen vernauwen. "Wat bedoel je? Wat heb jij ermee te maken?"

Felicia lacht zachtjes, een kille, harteloze lach die door de stilte snijdt. "Wat ik ermee te maken heb?" Haar blik wordt nog donkerder terwijl ze doorpraat. "Ik heb het in gang gezet, Jamie. Pageotte moest sterven, net zoals zovelen voor haar. Ze paste niet in het grotere plan. En als iemand in de weg staat, moet diegene worden... opgeruimd."

Roshelle, die tot nu toe stil was, voelt haar keel dichtknijpen van angst. "Maar... waarom? Dit is gestoord," fluistert ze.

Felicia's ogen flitsen naar Roshelle, en ze grijnst breed. "Omdat, liefje, sommige dingen moeten gebeuren. Sommige mensen moeten boeten. En jij... jij en Jamie, jullie zijn nog maar het begin."

Jamie's adem stokt bij die woorden. "Wat bedoel je?" vraagt ze, haar stem nu geladen met een mengeling van woede en angst.

Felicia leunt naar voren en fluistert zachtjes, haast genietend van het moment. "Meyers is nog lang niet klaar, Jamie. En ik... ik ben zijn sleutel. Dit verhaal is nog lang niet voorbij."

====


Jamie voelt een koude rilling over haar rug gaan. Ze realiseert zich nu dat Felicia gevaarlijker is dan ze ooit had kunnen vermoeden. Felicia kende de waarheid over Pageotte, en nu, nu richt ze haar zieke plannen op Jamie en haar vrienden.

Roshelle en Jamie keken elkaar geschrokken aan, hun gezichten bleek van angst en verwarring. Zonder een woord te wisselen, pakten ze hun fietsen die tegen een hek stonden.

"We gaan maar gauw naar school," fluisterde Roshelle, terwijl ze haastig op haar fiets stapte. "Die Felicia is enger dan de boeman zelf." Jamie knikte, haar handen trilden lichtjes terwijl ze haar stuur vastgreep. "Ja, laten we maar gaan," mompelde ze.
Terwijl ze wegfietsten, voelden ze de ogen van Felicia in hun rug prikken, alsof haar donkere aanwezigheid hen nog steeds achtervolgde.

Ze trapten harder, de schaduwen van hun angsten achterlatend, maar de beklemmende gedachte bleef hangen: wat als Felicia gelijk had? Wat als het nog lang niet voorbij was?

Met een onheilspellend gevoel reden ze in stilte verder richting school, op zoek naar de veiligheid van de alledaagse drukte. Maar iets in hen zei dat ze nog lang niet van Felicia en haar duistere geheimen af waren.

===============================

===============================

Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.

Bij de instelling

Kay en Rebecca zaten gespannen naar de radio te luisteren, terwijl de stem van de presentator door de speakers galmde. De woorden over Michael Meyers en zijn ongrijpbare dreiging zweefden in de lucht, maar toen viel er een stilte. Ze keken elkaar aan, de realisatie langzaam in hun ogen groeiend.

"Het is niet meer alleen Meyers," fluisterde Rebecca met een mengeling van schok en inzicht. "Hij heeft zijn kwade kracht... overgedragen."

Kay slikte, zijn hart begon sneller te kloppen. "Felicia," zei hij uiteindelijk, bijna in zichzelf pratend. "Het is haar. Ze heeft altijd net iets te veel geweten, altijd precies op het juiste moment verschenen. Ze was zogenaamd onze redder in nood, maar in werkelijkheid... is zij nu degene die het kwaad draagt." Rebecca knikte langzaam, haar ogen groot van angst.

"Als we haar vinden... vinden we Michael. Ze zijn verbonden." Kay stond op,. "Dan moeten we haar vinden, nu. Voordat het te laat is."Ze wisten dat ze snel moesten handelen.

Felicia was niet alleen gevaarlijk omdat ze Meyers kende, maar nu had ze zijn kracht, zijn duistere invloed, en wie weet wat ze van plan was. Terwijl de stilte in de kamer zwaarder werd, verzamelden ze hun moed. De jacht op Felicia was begonnen—en daarmee ook de kans om Meyers voorgoed te stoppen.===

De Babysitter Moorden 1-5Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu