Unicode
ပေကျင်းမြို့ရဲ့ဟိုတယ်တစ်ခုရှေ့မှာ အရှိန်နဲ့မောင်းလာတဲ့ကားတစ်စီးဟာထိုးရပ်သွားတယ်..
"ဟင့်..ဟင့်...တောင်းပန်ပါတယ်...ကျွန်မကြောင့် ကျွန်မကြောင့်ပါ.."
"မငိုပါနဲ့လင်းအာရယ်..လင်းအာအမှားမဟုပါဘူး.."
"ဒါပေမဲ့..လင်းအာကြောက်တယ်..အဲ့သခင်လေးထပ်ပြီး..နှိပ်စပ်ရင်...ဘယ်လိုလုပ်မလဲ.."
"အဲ့လိုဖြစ်မလာနိုင်ပါဘူး...လင်းအာရယ်.."
"ဟင့်..ဟင့်..ကျေးဇူးတင်ပါတယ်Ceo"
"လင်းအာဘယ်တုန်းကပြန်ရောက်တာလဲ.."
"လင်းအာ...မနေ့မှပြန်ရောက်တာပါ..Ceo ရောက်ရောက်ချင်း...ပါးက...ပွဲတက်ခိုင်းလို့လာတာပါ
Ceo ရဲ့ပွဲဆိုတာမသိပါဘူး..သိရင်မလာခဲ့ပါဘူး.
တကယ်ပါ...တောင်းပန်ပါတယ်..."
"ကျေးဇူးပါ...မောင်...မောင်လို့ခေါ်လို့ရသေးတယ်မလား..ဟင်...."
"လင်းအာကြိုက်သလိုခေါ်ပါ...အခုတော့လင်းအာနားလိုက်ပါအုံး..."
"လိုက်ပို့ပေးတာကျေးဇူးတင်ပါတယ် မောင်.
နောက်ပြီး...အရမ်းချစ်တယ်နော် ဘယ်တုန်းကမှ မေ့မသွားခဲ့ပါဘူး..."
".........."
ရိပေါ်ဘာမှမပြောပဲထိုနေရာကနေပြန်ထွက်လာခဲ့တယ်..
*မောင်ကငါ့အပေါ်ခံစားချက်ရှိသေးတာပဲ...ရှောင်ကျန့် နင်ဆီကနေငါမောင့်ကိုပြန်ယူပြမယ်ဟက်..*
..................
ရှောင်ကျန့်မိုးရေတွေထဲ တစ်ယောက်တည်း..ခြေဦးတည့်ရာလျှောက်သွားနေလိုက်တယ်...တနေရာရောက်တော့သူခြေလှမ်းတွေရပ်တန့်သွားတယ်..သူရပ်တန့်သွားတဲ့နေရာက ကိတ်မုန့်ဆိုင်လေး...သူသေချာပေါက်မှတ်မိတာပေါ့ ဒီဆိုင်လေးကကျောင်းဆင်းရင် သးတို့အကုန်လာစားနေကျဆိုင်လေး.....ရိပေါ်ကချောကလတ်ကြိုက်တော့ ချောကလတ်မှာစားပြီး ရှောင်ကျန့်ကတော့စတော်ဘယ်ရီကိတ်ပဲမှာစားတယ်...ချောကလတ်မကြိုက်တဲ့သူ့ကိုရိပေါ်ကအဇွတ်ကြွေးခဲ့တာကြောင့် ကြိုက်သွားခဲ့တယ်...
^ကိုကို နဲ့ကျွန်တော်နဲ့က အမှတ်တရတွေအများကြီးရှိခဲ့တာပဲနော်...အခုလည်းအဲ့လိုအမှတ်တရတွေလိုချင်မိသေးတယ်ကိုကိုရယ်...အခုရနေတဲ့အမှတ်တရတွေကတော့ မကောင်းတဲ့အမှတ်တရတွေပဲဖြစ်နေတယ်....^
YOU ARE READING
စတေးခဲ့သောနှလုံးသား(Second Chance)
Fanfictionကိုကိုပြောနေကျစကားတစ်ခွန်းရှိတယ်... မေတ္တာဆိုတာရောင်ပြန်ဟပ်တယ်တဲ့...ဒါပေမဲ့ ချွင်းချွက်တစ်ခုက..မင်းအပေါ်မှာတော့မဟုဘူး.. ဘာလို့လဲဆိုတော့...ငါမင်းကိုအရမ်းမုန်းလို့ပဲ.. တဲ့ ........ မုန်းပါကိုကို...ကိုကိုမုန်းတောင်...ဒီကအရှုံးသမားကြီးက ကိုကို့ ကိုချစ်န...
