The ALPHA

"اون بانمکه!"

کوک سعی کرد چشم هاشو باز کنه.

دلش نمیخواست بیدار شه ، هیکل بزرگشو کمی روی تخت جابه جا کرد و به ملافه سفید رنگ نازک اجازه داد ، خیلی ملایم دور کمر لختش بپیچه.

با لبخند روی تخت نشست ، بوی غذایی که داخل خونه پیچیده بود باعث شد لبخندش عمیق تر شه ، حالا نظرش عوض شده بود ، واقعا دلش میخواست بلند شه و از صبحانه لذت ببره.

حتی از چهارچوب در هم رد نشده بود که رایحه ی ملایمی که تو خونه پیچیده بود باعث شد لبخند بزنه ، تمام خونه بوی جیمینو میداد ، زیبا بود.

خمیازه ی ضعیفی کشید ، میتونست صدای ملایم جیمین بشنوه که زیر لب اهنگ زمزمه میکرد.

امروز واقعا یه روز زیبا بود.

جونگ کوک  دیشب وقتی جفتشون شروع به صحبت کردن ، متوجه شد جیمین یه پسر ساده با یه زندگی بی حاشیه است.

تمام چالش بزرگ زندگیش ، رفتن به عروسی شاهانه خودش یعنی یونگی بود.

کوک فقط به جیمین لبخند میزد ، اون زیادی ساده و شیرین بود.

تیشرت سفیدی که دیشب پوشیده بود ، حالا به یه تیشرت کوچیک تر عوض شده بود.

" عاو..جونگکوک شی بیدار شدید؟..داشتم برای میا صبحونه اماده میکردم‌."

کوک سرشو تکون داد و پشت میز نشست.

" منم میتونم شریک باشم؟"

جیمین سرشو با لبخند تکون داد ، چند لحظه بعد ، میز غذا خوری چهار نفره تا نصفه پر از خوراک مختلف شده بود ، از عطر تمام اون غذاها ، معلوم بود به قدری خوش طعم خواهند بود که حتی نمیشد تصور کرد.

جیمین چیدن سفره رو با ریختن یه لیوان اب پرتقال طبیعی برای کوک تموم کرد.

"من...من ابمیوه گیری ندارم...این از کجا اومد..؟"

جیمین خندید و در جواب گفت خودش با دست اون اب میوه رو تهیه کرده ، چون به نظرش صبحونه مهم ترین وعده غذاییه و نیازه تا بهترین ها در این وعده جا داده بشن.

کوک رو یاد مادرش مینداخت ، زمانی که زنده بود همچین سفره های رنگارنگی برای جیمین میچید و مدام غر میزد تا کوک غذاهاشو تموم کنه.

کوک دلتنگ اون زمان شد و تو فکر فرو رفت ، ولی درست بعد از شنیدن صدای بلند میا که از بالای راه پله میومد از دنیای خیال بیرون کشیده شد.

" جیمینی من پنکیک میخوامممم!"

میا باخنده میگفت و سعی میکرد موهای جیمین از جلوی صورتش کنار بزنه.

جیمین خندید و گونه تپل اون دختر بوسید ، اون بچه زیادی مهربون و شیرین بود.

" اره میا ، برات پنکیک هم درست کردم عزیزم."