Mira +18 | texting

Geçmişin hatırası

Önce derin bir nefes al, sonra bırak
Önce derin bir nefes al, sonra bırak

Önce derin bir nefes al, ama bırakma.

Tut nefesini tutabildiğin kadar

Tutma nefesini ölene kadar.

Ölünce tutarsın zaten nefesini.

Öldüm. Tuttum nefesimi sevgilim.

- Geçmişin hatırası -

Genç kadın evden nasıl çıktığını dahi bilmiyordu. En yakın arkadaşının doğum günü vardı, ilk kendisi kutlamak istiyordu ve bunun için de hızlı olması gerekiyordu. Hem en yakın arkadaşı ile sevdiği çocuğu tanıştıracaktı bugün. Heyacanlıydı bu heyacanın bu kadar kısa süreceğini düşünememişti.

"Neredesiniz?" Dedi genç kadın, elinde tuttuğu telefona doğru. Aynı zamanda arabalara dikkat ederek karşıya geçmeye çalışıyordu.

"Gelmek üzereyiz." Dedi genç adamın isteksiz sesi. Doğum günü falan kutlamak istemiyordu. Sırf genç kadını kırmamak için kabul etmişti. Keşke demişti genç adam yıllar sonra, keşke kabul etmeseydim de gitmeseydim.

Kadın heyacanla telefonu kapatıp durakta beklemeye başladı.

Genç adam, kadını sevmiyordu. Bunu biliyordu kadın, bunu bile bile onu sevmişti. Onu sevmeye her zaman devam etmişti. Her zaman ümidi vardı, belki o da beni sever...diye düşünüyordu.

Sevemezdi genç adam. Arkadaşıydı ve ona karşı hiç bir şey hissetmiyordu. Bunu genç kadına çok kez söylemiş, fakat bu genç kadının pek umrunda olmamıştı.

O umut etmişti ve hissediyordu, onu sevebileceğini.

Kadın, durakta oturma yerleri dolu olduğu için ayakta bekliyordu. Heyacandan yerinde durmadığı için bir ileri bir geri yürüyüp duruyordu. Çalan telefonu ile adımlarını durdurup. Elinde ki telefona baktı. Arkadaşı arıyordu. Kadın gülümsedi, ama telefonu açmadı. Sürpriz olsun istiyordu.

Genç kadın, durduğu durakta beklemekten yorulmuştu, nerde kalmışlardı? Tekrar telefonu eline alarak; bir kaç dakika önce aradığı numarayı aradı. Aynı zamanda yola bakıyor, yola doğru ilerliyordu. Onun arabasını tanıyordu, gelirse fark ederdi. Telefonu ikici çalışta açtı genç adam.

"Efendim" dedi tok bir sesle.

"Nerde kaldınız? Ağaç oldum. Hem geç kalıcaz ama hadi." Dedi genç kadın bıkkınnıkla. İyice yola doğru adımlamış arabaların gelişini seyrediyordu.

"Geldik, sen neredesin?" Dedi genç adam. Arabasını genç kadının tam karşı kaldırımına park ettirmişti.

Genç kadın arabalara iyice bakarak nerede olduğunu görmeye çalışıyordu. Karşı kaldırımda ki arabayı görünce gülümsedi.

"Tamam geliyorum." Dedi genç kadın, sevinçle telefonu kapatıp karşıya geçmeye başladı.

Arabalara dikkat etmemişti.

Arabalara neden dikkat etmemişti ki?

Arabalara dikkat etmesi gerekiyordu.

Kendisine doğru hızla gelen arabaya dikkat etmemişti. Ne araba durabilmişti, ne de kadın fark edebilmişti.

Yüksek sesli bir korno sesi geldi, insanların etrafta ki çığlıkları korno sesini bile bastırıyordu.

Genç kadının yerde yatan bedeni daha ne olduğunu anlamdıramamıştı. Etrafında koca bir kalabalık görüyordu.

Küçük çocukların ağlamasını işitebiliyordu, birilerinin ambulans diye bağırdığı duyuyordu. Uyku kollarını ona doğru uzatmışken, adını duydu genç kadın.

"Ezgi!" Diye çığlık attı bir ses. Tam yanına çöktü. Genç kadının başını alıp dizlerinin yaslanmasını sağladı. Bağırıyordu, çığlık atıyordu. Genç kadın bir gülümseme kondurdu dudaklarına.

"Hediyemi ona ver." Dedi zor bela, genç adam ne dediğini anlamamıştı. Göz yaşları genç kadının tişörtüne akıyordu. "Hediyemi ona ver" dedi genç kadın, tekrardan.

"Ne?!" Dedi adam zorlukla konuşarak.

"Mira'yı bul. Ona hediyemi ver. Onu sevdiğimi söyle tamam mı?" Dedi kadın zorlukla konuşarak. Acıya dayanımıyordu artık. Genç adam dumura uğramış bir şekilde ona baktı. Gözlerinin önünde ölmesini istemiyordu.

"Söz ver." Dedi genç kadın. Son sözlerini söyleyerek. "Söz ver bana, onu bul bilekliği ver. Söz ver."

"Söz." Dedi genç adam. Neye söz verdiğini dahi bilmiyordu. "Söz" dedi tekrardan. Kendi kendine konuşuyor gibiydi.

Kadın gülümseyerek gözlerini yumdu. Acısını son buluyordu yavaş yavaş.

"Tuttum nefesimi." Dedi son kez.

Bir hikayenin son buluşu, bir hikayenin başlangıçıdır.

Yeni hikayeler olması için bazı sonlar gerekir.

Son.

:)))) Beklemiyordunuz kabul edin.

Aslında bu bölümde de çok açık açık anlatmadım, ama bence çoğunuz anladınız.

Lütfen oylarınızı eksik etmeyin, okunma sayısına göre aşırı düşük. Sınır koymak istemiyorum ama her okuyan oy atsa zaten sınıra gerek kalmaz. Lütfen eksik etmeyin.

Yeni bölümlerden, ve kesirlerden haberdar olmak için takip edebilirsiniz.

Diğer bölümde görüşmek üzere 💓