Ontvoerd 1&2 ✔️

2.37

Ik laat het verhaal bezinken en denk na. Alles klopt, het is gewoon zo logisch maar toch lijkt het niet te kloppen.
Jack kijkt me aan en glimlacht weer.
"Het spijt me echt heel erg Amy" pap kijkt me met tranen in z'n ogen aan. Hij is oprecht.
Ik geef hem een knuffel, hij begint te huilen en ook ik kan het niet meer inhouden. Ik heb hem zo gemist.
"Amy we moeten hier weg. Nu"
Mike kijkt me bezorgt aan en jack knikt in stemmend.
"Ik help." Pap en jack kijken elkaar lachend aan. "Citroen!" Ze beginnen hard te lachen. Wat zijn het ook een stelletje kleuters.
"Kom." Jack pakt m'n hand vast, maar niet op de hardhandige manier zoals hij de laatste tijd deed. Dit was liefdevol. Hij neemt me mee door de vele gangen. Als we bij een deur zijn stopt hij en neemt z'n sleutelbos. Er hangt een kleine druppel aan die hij tegen het bedieningspaneel houd. De deur gaat langzaam open en we lopen er door heen, gevolgd door de rest. Het is een donkere ruimte. Met een hele bekende geur. Benzine en beton?
Hij knipt het licht aan en grote tl buizen verlichten de ruimte waar we in staan. De garage!
Jack pakt z'n sleutel er weer bij en klikt op een knopje. Een van de vele auto's die er staan begint te knipperen en we lopen er heen. "Kom je voor zitten?" Jack kijkt me hoopvol aan en ik knik lachend.
"Ik kom zodra ik kan, we houden contact." "Is goed, ik zie je dan pap"
Ik stap voorin de auto en haal diep adem. Het ruikt hier goed. Nieuw, maar toch naar jack.
Jack en de rest stappen ook in. Hij start de auto en alsof alles nooit gebeurd is rijden we de parkeer garage uit. Zo veel pogingen heb ik gedaan om te ontsnappen en hij rijd ons gewoon eventjes de garage uit alsof het niks is.

Ik kijk naar jack, die geconcentreerd naar de weg staart. Ik begrijp er niks van. Eerst was hij zo lief, toen zo kut en nu is ie weer de jongen die ik altijd zo leuk heb gevonden. 
Ik krijg weer een grote glimlach op m'n gezicht. Weetje? Dat was toen. Dit is nu. En nu? Nu wil ik genieten van het moment. Samen met jack. We zijn vrij, eindelijk vrij.

Jack ziet me naar hem kijken en legt z'n hand op m'n boven been. Zo blijven we de hele weg zitten.

Jack parkeert de auto netjes voor de voordeur en hij stapt uit. Ik wil m'n deur open, maar het lukt niet. Jack rent een rondje om de auto heen en opent mijn deur voor me. "hmmm, heb jij mijn deur op kinderlock gedaan meneertje?" Jack lacht zachtjes en neemt me in een knuffel. "Ik wist niet of ik snel genoeg bij je deur zou zijn" Z'n lach klinkt als muziek in m'n oren en ik geef hem een kus. "Kom we gaan naar binnen" Mac opent de deur en daar staan Michelle en Azra. Ik ren naar ze toe en neem ze in een knuffel. "Jullie zijn hier!" Ik kan m 'n ogen niet geloven. Ik heb ze zo verschrikkelijk gemist.  Ik begin zachtjes te huilen. Ik heb ze zo gemist...
"Wil je ons alsjeblieft beloven dat je nooit meer ontvoerd word?" Ik stop met het knuffelen van Michelle en Azra en kijk achter hun. Gwen! Nu ren ik naar haar toe. In m'n oog hoek zie ik jack nog net weg glippen "Het spijt me zo" Weer begin ik te huilen en ook zei kan het niet meer op houden.  

Na veel gehuil en gelach komt jack naar me toe. "Hey, waar was je?" Vragend kijk ik heb aan. De geur van bloemen komt m'n neus binnen. Rozen? Waar heeft hij uitgehangen?
"Kom je met me mee?" Ik knik. Een beetje nerveus loop ik met hem mee. Het is inmiddels net iets voor zonsondergang en de lucht begint al lichtjes te kleuren. Het is wind stil en samen lopen we het pad van de oprit af. Er staat een motor, hij geeft me een helm aan en neemt er zelf ook een. "Kom" Hij pakt m'n hand vast en zet me achter hem neer. "Hou je goed vast!" Hij heeft z'n zwarte leren jack aan en de gemengde geur van rozen en zijn aftershave dringt m'n neus binnen. Hij start de motor en rijd de straat op. De wind suist langs m'n oren en ik grijp jack nog steviger vast dan ik al deed wanneer we over een brug heen gaan. Niet zo heen ver weg zie je het strand liggen en het water dat rustig golvend het strand betreed. 
Hij zet de motor neer bij de stallingen en zegt dat ik m'n ogen dicht moet doen. Ik doe m'n ogen dicht en voel z'n handen voor m'n ogen geplaats worden. Vlinders fladderen door m'n hele lichaam heen. Na een paar stappen voel ik de grond wat inzakken en zachter worden, zand. 
We lopen veder en ze geur van de zoute zee dringt m'n neus binnen. "Open your eyes babygirl" Jack fluistert zachtjes in m'n oor en haalt z'n handen voor m'n ogen weg. Er lijd een klein pad met roze bladjes naar een tent op het strand. Ik krijg tranen in m'n ogen. En kijk jack aan. "Wil je binnen kijken?" Zachtjes fluisterend begeleid hij me naar de tent. Het is er prachtig. Er staat een prachtig groot bed waar nog meer rozen bladjes op liggen en overal staan kleine waxine kaarsjes. Vol verassing staar ik naar de bladjes en de lichtjes. "Het is prachtig" Ik kijk naast me maar zie dat jack daar niet meer staat. Ik draai me om en daar staat hij dan. Op z'n knie met een klein doosje in z'n handen.
"Liefste Amy, 
De eerste keer dat ik je zag was in de bus..." Jack begint een beetje dom te grinikken voor hij veder praat. "... je was bewusteloos, maar toch was je toen al prachtig. Ik had nooit gedacht wat te gaan voelen voor een meisje, maar kijk eens aan hier zit ik dan. Op m'n knieën, met het mooiste meisje van de wereld voor me. Samen staan we hier, op het strand, bij de zonsondergang..." Hij schraapt z'n keel. "... Lieve Amy, het spijt me verschrikkelijk van alles wat er gebeurt is. Als ik het kon terug draaien had ik het gedaan, maar weetje? Dat kan niet. En daar ben ik blij mee. Want Amy, als ik de tijd terug zou draaien zou dat betekenen dat ik je nooit zou hebben ontmoet." Een kleine traan glijd langs z'n wang naar beneden. "Allerliefste Amy, Ik hou zo verschrikkelijk veel van je, ik wil je nooit meer kwijt. Ik wil voor altijd bij je blijven." Hij stopt eventjes met praten. "Amy? Wil je met me trouwen?" Ik kijk hem aan. Z'n ogen sprankelen vol hoop. Ik geef hem een knuffel en begint te huilen. "Tuurlijk wil ik met je trouwen!"