Ontvoerd 1&2 ✔️

2.21

De vorige keer: Snel bescherm ik met m'n armen en benen m'n buik en hoofd want ik weet precies wat er komen gaat...

Hij schopt tegen m'n armen en rug aan.
Ik probeer m'n arm ook zo veel mogelijk te beschermen, als hij daar tegen aan schopt duurt het waarschijnlijk nog heel lang voordat het geheeld is.

Bang kijk ik naar wat Justin en Joran aan het doen zijn; joran kijkt gerijnzend toe en dat terwijl justin met open mond staat te kijken.

Nog steeds blijft Mac schoppen.

"Alsjeblieft stop..."

"Wat zei je?" Hij schopt me nog een keer hard en wacht op antwoord voor hij veder gaat.

"Stop alsjeblieft"

"En... Waarom... Zou... Ik...!" Bij elk word schopt hij me hard.

"Het spijt me de tijden die we samen hebben mee gemaakt zal ik nooit vergeten omdat het geweldig was..."

Even kijkt hij me fronsend aan maar loopt dat weg.

Ik zucht. elke keer als ik tegen hem in ga stopt hij pas tot hij hoort wat hij wil horen.

Joran loopt ook weg maar Justin blijft twijfelt staan.

Ik hoor hem zachtjes zuchten.

En dan knielt hij bij me neer.

Hij tilt me voorzichtig op en brengt naar 'mijn' kamer.

Rustig legt hij me op bed neer.

Hij trekt jack's hoodie uit, m'n broek en lingerie.
Angstig wacht ik op zijn volgende stap.

Hij loopt de badkamer in en komt terug met een potje sudo creme.

"Ik weet niet of het werkt maar er staat verzachtend op dus ehmm smeer het maar op je blauwe plekken"

Een kleine lach komt op me gezicht.

Ik doe wat hij zegt en blijf erna een beetje ongemakkelijk staan.

"Je had geen geheugen verlies hé?"

"Eh nee..."

"Wist ik al" hij lacht zachtjes.

"Huh?"

"Net zoals jij acteerde dat je geheugen verlies had kan ik ook acteren dat ik het geloofde"

Ik kijk hem vreemd aan.

"Huh" breng ik dan ook nog is uit.

Hij begint weer te lachen.

"Je kan niet aan geheugen verlies lijden door een verdovingsmiddel"

"Owwwww" ik lach nu ook zachtjes maar stop al weer snel als ik me bedenk dat het Justin is.

Hij geeft me nieuwe lingerie en een broek.

Hij kijkt even naar het gat in de hoodie van jack

Loopt de inloop kast in en komt terug met een doos.

Hij opent hem en allerijl zooi komt er uit; verfrommelde papieren, half verbrande me-cup verpakkingen, half verbrande foto's en als laatste haalt hij er een klein bakje met naad en draad uit.

Hij zucht; "kijken of ik het nog kan"

Hij maakt binnen 3 minuten met gemak de hoodie en geeft hem terug aan mij.

"Hier"

"Dankjewel" een grote glimlach verschijnt op mijn gezicht.

"Haal die glimlach van je gezicht af gek kind, je bent hier niet voor niks!"