Ontvoerd 1&2 ✔️

2.18

De vorige keer: wie zullen er eerder bij me zijn? De voetstappen van Joran en Justin of de politie mannen met hun sirenes?

De politie wagens komen de hoek geracet.

Ik kijk achter me en zie dat Joran en Justin nog z'n 7 meter van me vandaan zijn.

De politie wagens stoppen op het industrieterrein en politie mannen stappen uit.

Ik kijk nog een keer achterom en zie dat Joran en Justin rennend op me af komen.

Ik waag het er op en begin te rennen naar de politie wagens.

Ik ren rechtstreeks op de dichtstbijzijnde politie man. 
Hij ziet er uit alsof hij al lang het vak doet en er super gespecialiseerd in is.
Ik schat hem zo rond de 54.

"Help help alsjeblieft, hij heeft een pistool en binnen zitten nog meer ontvoerde meiden alsjeblieft help"

"Wow doe rustig we gaan kijken wat we kunnen doen oké"

"Ja is goed"

"Amy ga daar weg! we willen niet dat er gewonden vallen"

Ik hoor Joran gewoon grijzen terwijl hij dat zegt.

Ik begin te rillen. "Hoe bedoel je dat?"

"Gewoon precies zoals ik dat zeg" weer hoor ik hem grijnzen.

De politie man kijkt achter me naar Joran en Justin en pakt zijn pistool tevoorschijn.
Hij richt hem op Joran en schreeuwt: "wapen weg of ik schiet!"

Ik wil me omdraaien om het gene wat er gebeurt beter te zien maar net als ik me omdraai haalt Justin de trekker van zijn pistool over. Een hard schot is te horen en de kogel raast langs me heen, door het bovenbeen van de politie man.

"Omg sorry het spijt me zo als ik gewoon had geluisterd was dit nooit..."

"Meisje alsjeblieft luister" onder breekt hij me. "het maakt niet uit het is niet jou schuld en als je wel zou zijn gegaan had ik je tegen gehouden dus doe rustig het komt wel goed met mij" zegt de agent moeilijk terwijl hij op de grond zakt.

Ik kijk met tranen in m'n ogen naar een van de andere politie wagen.

Een van de mannen belt, waarschijnlijk met de ambulancedienst. Ik schat hem rond de 45 en de andere politie man rond de 47.

En uit de andere politie wagen stapt een jonge man rond de 32 uit en een vrouw rond de 46.

Beide richtingen ze hun pistool op Joran en Justin.

Als de politie mannen van de andere wagen klaar zijn met bellen pakken ook zij hun pistool en richten die op Joran en Justin.

4 tegen 2!

Joran en Justin kijken elkaar aan en beginnen dan te lachen.

"Doen we" grijnzen ze te gelijkertijd.

"Amy hier komen!" Schreeuwt Justin.

"Nee" roep ik en zet een stap dichter naar de politie agente.

"Nee?" Vraagt hij terwijl hij me grijnzend aan kijkt.

"Nee" vastbesloten kijk ik hem aan.

"Wapen weg of we schiet!" Schreeuwt de vrouw.

"Nee"

"Jawel wapen weg en handen waar we ze kunnen zien!"

De jongens beginnen te lachen en geven elkaar nog één bevestigende blik.

En dan gaat alles heel snel.

Justin haalt de trekker over en de politie man die de ambulancedienst belde word geraakt door de kogel, de politie man rond van rond de 47 schiet te hulp en zakt door z'n knieën om te kijken of hij nog ademt, Justin herlaad het wapen en schiet op de man, terwijl hij op de man schiet haalt Joran uit z'n linker binnen zak een pistool en laad hem, de jonge vrouw probeert Justin te raken met haar eigen pistool maar mist, Joran haalt de trekker over en schiet door haar hoofd heen, ze valt dood op de grond.
Joran en Justin kijken elkaar grijnzend aan, laden hun pistolen en met ze tweeën maken ze de laatste politie agent ook af.

Verstijfd kijk ik naar het gene wat er gebeurd tranen lopen over m'n wangen en bang loop ik achteruit.

Sirenes van de ambulance zijn al te horen.

Ik begin te rennen naar het geluid.

"Jij komt met ons mee Babe"

Justin kijkt me lachend aan.

Ik ren harder, maar ze zitten me op de hielen.

En dan... Joran springt naar voor en grijpt m'n enkel vast en ik val op de grond.

"Auw" jammerend pak ik m'n arm vast, terwijl ik viel lande ik vol op m'n linkerarm, er zit een scheur in de hoodie van Jack.

Tranen vullen m'n ogen, niet omdat ik pijn heb, maar omdat ik alles kapot heb gemaakt: jack's hoodie, het leven van 5 mensen, het leven van de familie's van die mensen, mijn eigen leven, het leven van mijn familie en dan m'n arm ook nog.

Ik begin zachtjes te huilen en Justin tilt me op en rennend gaat hij naar het busje toe dat me nog niet opgevallen was.

Hij gooit mij er in en zelf stappen ze ook in, hard rijden ze weg.

Hoe veder we rijden hoe harder de ambulance sirenes klinken.

En dan klinken de sirenes zo hard dat m'n oren er pijn van doen. Na 20 seconden is het over en word het geluid als maar zachter.

De enige geluiden dat ik nu nog kan horen zijn: het gelach van Joran en Justin en mijn eigen gehuil...

En?? En?? En??? Hahah ik zou graag willen weten wat jullie van die hoofdstuk vinden!! Hopelijk leuk! Dit hoofdstuk was zo makkelijk om te maken! Binnen 1 dag had ik hem gewoon af!! (Meestal doe ik er ruim 3 dagen over) zelf vind ik hem wel een beetje kort maar ja 🙃