Ontvoerd 1&2 ✔️

2.22

Pov Amy

Zachtjes gaat de deur openen.

Ik verwachtte dat Justin daar zou staan maar Mac kijkt me grijnzend aan.

Bang kijk ik terug.

"hallo, Amy"

m'n handen beginnen te trillen van de manier hoe hij mijn naam uit spreekt.

"laat me alsjeblieft gaan" zachtjes zeg ik het eigenlijk hopend dat hij het niet zou horen maar aan zijn gezicht te zien heeft hij het gehoord.

"waarom zou ik babe?" grijnzend kijkt hij me aan.

Wijs hou ik m'n mond bang voor meer klappen.

"Amy! als je nu niet antwoord weet je wat de gevolgen zijn!"

Flashback

"eten!" mac schreeuwt door het huis heen.

"ja ik kom al" ik zucht zachtjes. 

ik loop de trap af, gelijk door naar de eetkamer. 

"ben er"

"ga zitten!"

ik zucht weer en ga zitten.

"oké Amy ik wil het graag ergens over hebben"

Ik ga netjes recht opzitten wetend dat hij het haat als ik 'hang'

"Je weet toch je oom en tante?"

Ik slik en denk aan Ze.

Zullen ze me missen?
Houden ze nog wel van me?
Zouden ze me zoeken?

Nog helemaal in gedachten verzonken. Kijk ik naar het lege bord dat voor me ligt.

Blah ik heb nu echt geen zin in eten, ik word alleen al misselijk dat ik naar het bord kijk!

"Amy antwoord eens!! Luister je wel? "

"Huh? wat? sorry?" Eigenlijk niet wetend wat ik nu heb gedaan kijk ik hem aan.
Ik bedoel ik was in gedachten verzonken wat wil je anders als je een meisje ontvoerd?!

"je weet het misschien nog niet maar voor niet antwoorden staat een hoge straf!"

Ik ril van hoe hij de worden uit spreekt.

"W w wat voor straf?"

"Daar kom je nog wel achter babe" grijnzend kijkt hij me aan.

"Eet eerst maar wat je zult het nodig hebben"

Nee alsjeblieft niet eten! Ik heb echt geen honger gatver!

"Oké" zeg ik dan maar toch wetend dat het geen zin heeft om tegen hem in te gaan en niet te eten.

Hij loopt naar de keuken en komt terug met de grote pan. hij doet de deksel open en een walgelijke geur van eten komt mijn neus binnen. hij roert met de soeplepel door de pan heen en haalt er een dikke kwak pap uit om het vervolgens op mijn bord te doen.