Ontvoerd 1&2 ✔️

2.8

De vorige keer: Hij komt nog dichter bij staan en zoent me nog ruwer als hij al deed...

Schichtig kijk ik om me heen voor een uitweg. "je komt hier niet onderuit darling" mompelt hij terwijl z'n lippen nog op die van mij geplakt zitten.

Godverdomme hij heeft me door.

Dan maar op de oude vertrouwde manier, of het nog werkt geen idee.

ik duw hard tegen z'n borst kast aan en als z'n lippen die van mij verlaten schreeuw ik: "JACK,JACK HELP".

Drake kijkt me woedend aan en pakt ruw m'n haar vast.
"Auw auw auw Drake stop"
"Geef me een goeie reden" hij trekt hard aan m'n haar. "wrm ik dat zou dan" sist hij.
"Je doet me pijn en..." piep ik bang.
"En wat..." lacht hij duivels.

"En je bent jezelf niet" mompel ik.

"hoe weet je nou wanneer ik mezelf ben?" roept hij boos.

"omdat ik nou omdat je niet op jack lijkt als je zo doet en broers lijken toch op elkaar?" verklaar ik.

"Dat ik Jack' broer ben betekend niet dat ik net zoals hem ben!" roept hij woest.

"Maar.."

"wat 'maar' dat hij meer op onze breek baren moeder lijkt kan hij toch niks aan doen en dat ik meer op gerit lijk kan hij ook niks aan doen!" schreeuwt hij.

Ik weet niks te zeggen en houd me dus maar stil.

"ja daar weet je niks op hé"

voetstappen komen onze kant op.

een vleugje hoop over spoelt me.

"je houd je fucking mond hier over of het loopt niet goed met je af!" dreigt hij.

rilling gaan van mijn onder rug naar de boven kant van mijn rug. de voetstappen komen dichter bij en ik zie jack' hoofd om de hoek kijken.

angst en medelijden is voor een paar seconde in zijn ogen te lezen maar dan veranderd het naam emotieloos en begint hij te grijzen.

"sta je lekker" spot hij.

de hoop zakt in m'n schoenen en angst over spoelt me weer.

"Nee en dat weet je best" snauw ik hem toe, Drake heeft me namelijk nog steeds aan mijn haar vast.

de jongens lachen hard en lang tot ik er genoeg van heb. "ja oké heel erg grappig laat me nu maar weer los!" zucht ik.

"ga je dan gewoon mee?|" vraagt jack.

"hoe weet jij nou weer dat dit is gebeurt doordat ik niet mee wou" vraag ik verbaast.

staat hij daar al lang dan?

"Amy ik ken je wel al langer als vandaag" lacht jack.

" je kent me pas ehhh... 3 dagen en dat dan ehhh... wacht hoelang zit ik hier al?"

"nu twee dagen"

"wow dus dat ik minstens 1 dag bewusteloos ben geweest" mompel ik meer in mezelf dan naar hun toe.

"zo iets wel ja"

"Maar dan ken je me dus 5 dagen"

"Ja lang genoeg om te weten dat je niet zo maar zonder tegenstribbelen mee gaat" lacht hij.

"Ja oke je kent me te goed" zucht ik.

"Haha ik zei het toch maar ga je nou mee" zucht hij.

"Nope"

Jack komt naar Drake toe en fluistert wat in z'n oor.

Drake begin te grijnzen en laat me meteen los.