Broken Man (ABNLS SEASON TWO)

Seventeen

Malakas na ang buhos ng ulan nang pinalabas kami mula sa huling klase.

Nang magkaroon na ako ng malay, ang unang bumungad sa akin ay sina Arye at Master Henri. Sila na din ang nagbigay ng rason sa mga kaibigan ko. Ang sabi nila ay kailangan kong magpahinga lalo na at marami akong natamong sugat mula sa tama ng baril.

Tinanong ko si Master Henri kung ano ang ibinigay niyang rason sa kanila. Ang sabi niya'y inutusan niya ako para sa isang misyon pero hindi niya sinabi sa kanila ang nangyari sa akin.

Tatlong araw ang nakalipas bago ako bumalik sa kanila. Hindi niya pinayagan ang tatlo na bumisita sa headquarters dahil tiyak na magaalala lamang sila sa akin.

Kaya heto ako ngayon at todo alaga nila dahil nga hindi naman basta basta na mawawala ang mga sugat ko. Pero iyon ngalang ay sobrang dami nilang tanong sa akin, lalo na kung bakit pagbalik ko ay may mga sugat na ako.

Hindi pinaunlakan ni Master Henri ang tatlo na magtanong sa kanya. Hinayaan niyang ako ang sasagot sa lahat ng katanungan nila.

"Ikalimang araw na, Ven. Hindi mo pa rin ba sasabihin sa amin kung saan mo iyan nakuha?" Pang-ilang beses na ding tanong ni Shau sa akin habang naglalakad kami papuntang parking lot.

"Sa misyon." Agarang sagot ko dahil naririndi na ako sa kakatanong nila. Malayo pa ba ang parking lot? Umulan lang, parang lumayo na ang parking lot.

"Veniz!" Isa pa itong masarap hambalusin sa mukha e. Hindi ko nalang pinansin at nagtuloy-tuloy na ako sa paglalakad.

"Veniz!" Tawag ulit nito sa akin at nahablot na niya ang kamay ko. Lintik ka, mag sugat pa yan.

"Ano?" Asar na sambit ko habang masama ang tingin sa kanya. Pansin ko naman sa kanan ang dalawang tao na akala mo mag-syota na. Kung makalingkis, wagas. Itali ko kayong dalawa e.

"How are you? I heard what happened."

"Oh? Narinig mo pala? Bakit mo pa ako tinanong?"

"How are you?" Ulit na tanong nito. Napakamot naman ako sa pisngi ko dahil nae-stress na ako sa lalaking ito.

Pero teka, mabuti pa pala itong bisugong ito, kinakamusta ako. Samantalang itong isa diyan, nakikipaglingkisan sa ahas na galing Amazon forest.

"Buhay pa. Nakikita mo nga ako ngayon o, edi buhay pa." Halatang nawawalan na siya ng pasensya sa akin. Ako na ang unang tumalikod at nagtuloy-tuloy na papunta sa parking lot. Pero bago ako naglakad palayo, nagsalita muna ako.

"Pero salamat sa pagtatanong." Humarap sa ako sa kanila at kay Vince.

"Mabuti ka pa nga kinakamusta ako hindi tulad ng iba diyan na nakikipaglingkisan sa isang ahas na maraming kolorete sa tainga." Pagpaparinig ko o sadyang sinasabi ko na talaga dahil kaharap ko naman silang lahat.

Agad namang lumapit sa akin si Shelia.

"What? Anong sabi mo sa akin? Ahas?" Ako ang natatanga sa mga tao ngayon e. Narinig na nga, tinatanong pa. Naiintindihan ko pa kung lutang, pero hindi siya lutang kundi ay nakalingkis.

"Oo. Bingi ka ba?" Ngumisi lang ito sa akin.

"Nagseselos ka ba dahil hindi ka man lang kinamusta ng boyfriend mo? O baka natatakot kang mawala siya sa iyo ng isang iglap lang?"

Lumapit ako sa kanya. Eksaktong naka-heels pa ako ngayon dahil nagustuhan ko ang regalo ni Papa sa akin. Mabagal lang ang lakad ko papunta sa kanya habang rinig na rinig ang huni ng takong ko kasabay ng ulan.

Nang makalapit na ako sa kanya, unti-unti kong pinapagapang ang hintuturo ko mula sa noo niya hanggang sa dibdib.

"Hindi mo ako matatakot."