" Jung kook မင်း hahahahahahaha🤣🤣🤣🤣🤣🤣🤣"
အားရပါးရ ရယ်မောနေသောအကောင်ပေါက်လေး ရီတာရီတာဆိုဖာပေါ်ကနေတောင်ပြုတ်ကြတယ် ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာပက်လက်ကိုလန်လို့
"Hyungရာဘာလို့အဲ့လောက်ထိရီနေတာလဲ ကျွန်တော်မနေတတ်တော့ဘူးဗျာ"
"မီယမ်း ငါနဲ့တော်တော်ကိုကြီးနေတဲ့အင်္ကျီကိုရှာပြီးရွေးပေးလိုက်တာပါ မင်းနဲ့ကျတော့လဲကြပ်ညှပ်နေတာပဲ😂😂"
"အော် hyung bodyနဲ့ကျွန်တော့်bodyကိုလဲယှဉ်ကြည့်ဦးလေ hyungကအသက်သာကြီးတာလူကောင်ကသေးသေးလေး နောက်ပြီးအရပ်ကလဲကျွန်တော့်ထက်ပုသေးတယ်"
"ဘာပြောတယ် Jung kookမင်း ငါ့အရပ်ကမပုဘူးကွ မင်းကိူကရှည်နေတာ"
"😂😂😂လူပုစိတ်တို😂😂😂😂"
"ပြန်တော့ သွား မင်းပြန်တော့ ငါကငါ့ကိုလိုက်ပို့ပေးလို့ကျေးဇူးတင်လို့ ငါ့အဝတ်အစားတွေပေးတာကိုမင်းကလာလှောင်နေတယ် သွားပြန်တော့"
"စိတ်မဆိုးပါနဲ့hyungရယ် ကျွန်တော်ကချစ်လို့စတာပါ"
"ဘာ😲"
"😶"
"ကျွန်တော်ကခင်လို့စတာပါလို့ပြောတာပါ"
"အင်း"
"Hyungကျွန်တော် ဒီမှာအိပ်လို့ရမလား"
"ဟမ်😲"
"အပြင်မှာမိုးတွေအရမ်းသည်းနေလို့လေ မိုးလဲချုပ်နေပီဆိုတော့ နော် ဒီမှာအိပ်မယ်နော် hyung"
"ရှုပ်ရှုပ်ရှက်ရှက်ကွာ"
"Hyungနော် ထီးလဲမိုးပေးရသေးတယ် အိမ်ထိလဲလိုက်ပို့ပေးထားတာကို ဒီလိုပဲပြောနေတော့မှာလား hyungကလေကျွန်တော့ကိုဆိုသိပ်ရက်စက်တာပဲ ဟင့် ရပါတယ် hyungကမနေစေချင်မှတော့ကျွန်တော်ပြန်တော့မယ် သွားတော့မယ်နော်hyung"
မထွက်တဲ့မျက်ရည်ကိုအတင်းညှစ်ထုတ်ပြီးကူလီကူမာများနေတဲ့Jung Kookပင် ဒါကိုမသိတဲ့Jiminကကြောင်တောင်တောင်ဖြစ်သွားပြီးစိတ်အချဉ်ပေါက်သွားကာ
"ဒီမှာ မိကျောင်းသား မင်းဆိုသည်မှာလေအရမ်းကိုစကားများတယ် ငါကပြန်တော့လို့ပြောနေလို့လား"
"Hyungပဲ ရှုပ်ရှုပ်ရှက်ရှက်ဆို"
"အဲ့လိုသာဆိုမင်းကိုငါ့အခန်းထိခေါ်လာမလား စကားကိုများတယ် အဲ့တော့မင်းကပြန်မယ်ဆိုတော့လဲဘယ်တတ်နိုင်မလဲ ပြန်ပေါ့"
ဟုဆိုကာတံခါးဝကိုတွန်းလွှတ်နေတော့တယ် အဲ့ချိန်မှလဲJung
"ကဲ ခုနကပဲပြန်မယ်ဆို"
"မပြန်ချင်တော့လို့😁😁"Kookလဲပြာပြာသလဲနဲ့Jiminကိုတွန်းပြီးဆိုဖာပေါ်ပြောင်စပ်စပ်နဲ့သွားထိုင်နေတော့သည်
