*နင်ပျော်ရမယ့်ရက်တွေကသိပ်မကျန်တော့ပါဘူးPark Jimin
နင့်ရဲ့ပျော်ရွှင်မှုတွေကိုငါကဖျက်ဆီးပေးမှာမို့လို့😏"
============================================
နှစ်ဖက်မိဘတွေ့ဖို့စိတ်စောနေသူJung Kookကတော့ညနေ6နာရီထဲhotel restaurantထဲလာထိုင်စောင့်နေသည်။
အဖေကိုပါမရမကခေါ်ထုတ်လာတာဖြစ်သောကြောင့်ဖခင်ဖြစ်သူမှာတော်တော်ကိုမျက်စိစပါးမွှေးဆူးနေပြီ။
"ဟဲ့ကောင်Jung Kookမင်းငြိမ်ငြိမ်ထိုင်နေမလား ငါထပြန်သွားလိုက်ရမလား မျက်စိကိုနောက်နေတာပဲ"
"Hyungတို့ကနောက်ကျလိုက်တာမေ့နေလားမသိဘူး"
"အော် အေး တစ်ယောက်ထဲယွပြီး6နာရီထဲကလာထိုင်စောင့်နေတာလေအခုမှ6နာရီခွဲရှိသေးတယ်ဟိုကလာဦးမလားမင်းပလေပိုကိုပိုတယ်ငြိမ်ငြိမ်နေစမ်း"
"လူကငြိမ်ငြိမ်နေနေတာပဲစိတ်ကမှမငြိမ်တာအဲ့တော့လူကပါလှုပ်နေမိတာပေါ့"
"ကဲ တော် ငြိမ်ငြိမ်နေတော့"
မကြာပါဘူးအဖြူရောင်ရှပ်အင်္ကျီလေးကိုအောက်ကအနက်ရောင်စတိုင်ပန်င်လေးနဲ့တွဲဝတ်ထားတာတကယ့်ကိုနတ်သက်ကြွေလာတဲ့နတ်သားလေးလိုပင်ဝင်လာကတည်းပါးစပ်ကြီးဟပြီးငေးကြည့်နေတာမြင်မကောင်းဖခင်ဖြစ်သူမျာ
"မင်း သရေတွေကျနေပြီသုတ်ဦး"
Jung Kookလဲတကယ်ထင်ပြီးပါးစပ်ကိုတစ်ရှူးတွေနဲ့သုတ်တော့
"ဘာမှမကျပါဘူးappaကလဲ "
"မျက်လုံးကြီးလဲကျွတ်ထွက်ပြီးJiminဆီသွားကပ်နေဦးမယ်
ဖြေးဖြေးငမ်း"
"😁😁ဒါကတော့Hyungကသိပ်လှနေတာကိုး"
တစ်လှမ်းချင်းလှမ်းလာရင်းJung Kookတို့စားပွဲလေးဆီရောက်လာခဲ့ပြီ။
"မင်္ဂလာပါ ကျွန်တော်Jung Kookအဖေပါ"
"မင်္ဂလာပါရှင့် ကျွန်မကJiminအမေပါ သားလေးရဲ့အဖေကတော့ခဏနေလာပါလိမ့်မယ်စောင့်နေရတာအားနာလိုက်တာ"
"ရပါတယ် ကျွန်တော့်သားကစိတ်စောပြီးအစောကြီးရောက်နေလို့ပါ"
"Mommy ဆရာကစိတ်ရောဂါကဆရာဝန်လေ"
"ဟုတ်ကဲ့ ဟန်ဆောင်းဆေးရုံမှာအလုပ်လုပ်ပါတယ်"
"ဟုတ်ကဲ့ဆာနေကြပြီလားမသိဘူး တစ်ခုခုမှာလိုက်ကြတော့မလား"
"ဒီကိုတစ်ယောက်လာခဲ့"
"ဟုတ်ကဲ့အကိုလေး"
