1ပတ်ကျော်ကြာတဲ့အထိJiminမှာသတိမရသေးပေ။
Jung Kookသည်လဲ1ပတ်ကျော်ကြာတဲ့အထိသတိမရလာသေးတဲ့Jiminကြောင့်ဆရာဝန်ကိုပြဿနာရှာတော့သည်။
"ဒီမယ်ဆရာ ဆရာပြောတော့1ပတ်ကြာရင်သတိရမယ်ဆိုဘာလို့အခုထိသတိမရသေးတာလဲ"
"လူနာရှင်စိတ်ကိုအေးအေးထားပါ"
"ဘာမှမထားနိုင်ဘူး"
ထိုအချိန်Tae Hyungရောက်လာပြီးJung Kookကိုဝင်တားပြီးဆရာဝန်ကိုတောင်းပန်နေသည်။
"ဆရာကျွန်တော်ပဲကြားထဲကနေတောင်းပန်ပါတယ်"
"ကျွန်တော်ပြောတာမှားနေလို့လား ဘာလို့အခုထိသတိမရသေးတာလဲ သတိရသင့်နေပြီမဟုတ်ဘူးလား"
"ဒီကလူနာရှင်ကစိတ်အေးအေးထားပြီးနားထောင်ပေးပါဦးဆရာပြောတဲ့တစ်ပတ်ဆိုတာကလူနာကကိုယ်ခံအားကောင်းမှပါ အခုလူနာကကိုယ်ခံအားမကောင်းသေးပါဘူးအခုသတိရသေးပေမယ့်သိပ်မကြာခင်သတိရလာနိုင်ပါတယ်"
ထိုအခါTaeမှ
"ဆရာ လူနာကခေါင်းကိုထိသွားတာဆိုတော့စိုးရိမ်ရလားဆရာအတိတ်မေ့တာတွေရောဘာတွေရောရှိလာနိုင်လားဆရာ"
"အင်း ဒါကတော့လူနာသတိရလာမှပဲပြောလို့ရမှာအခုကလဲဆရာတို့မသိသေးဘူးလေ"
"ဘာကိုမသိတာလဲ ဆရာဝန်ဖြစ်ပြီးမသိဘူးလား"
"ကျွန်တော်တောင်းပန်ပါတယ် ကျွန်တော်နောက်မှသက်သက်လာခဲ့ပါမယ်"
"Jung Kookလာတော့သွားမယ်"
"မသွားဘူး ဒီဆရာဝန်ကိုပြောရမှကျေနပ်မှာ"
"ဆရာ့ကိုအားနာလိုက်တာသွားလိုက်ပါဦးမယ်"
Jung Kookကသောင်းကျန်းနေတာကြောင့်Taeကဆရာဝန်ကိုတောင်းပန်ပြီးအပြင်ကိုသာဆွဲထုတ်ခေါ်လာတော့သည်။
"မင်းဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲJeon Jung Kook"
"ကျုပ်ဘယ်လိုဖြစ်ဖြစ်ခင်များနဲ့မဆိုင်ဘူး"
"မင်းအခုပြဿနာသွားရှာနေတာမင်လေးကိုခွဲစိတ်ပေးထားတဲ့ဆရာဝန်ဆိုတာလဲသတိရဦး ဘယ်နှယ့်မင်လေးသတိမရသေးတာနဲ့ပဲအဲ့လိုလုပ်ရလား"
"ခင်များကနေရာတကာသိပ်ဆရာကြီးလုပ်တယ် ဖယ်ဗျာ"
Jung KookလဲTaeကိုတွန်းပြီးJiminအခန်းကိုပြန်လာခဲ့တယ်။
အခန်းထဲလဲဝင်လိုက်ရောJiminရဲ့အသံရှူပိုက်တွေကဆွဲဖြုတ်ခံထားရပြီးစက်တွေကလဲတတီတီနဲ့အော်နေတော့သည်။
