"အဆင်ပြေရဲ့လား...ကျွန်တော်လိုက်ပို့ပေးရမလား"
"မလိုပါဘူး။ရှေ့နေကတရားရုံးသွားရတာဘာဆန်းလဲ။ အရင် intern ဆင်းတုန်းကခဏခဏရောက်ဖူးတယ်"
ဒီနေ့ပထမဆုံးတရားခွင်အတွေ့အကြုံမို့စိတ်လှုပ်ရှားမိပေမယ့် ဒါသူလုပ်ရမယ့်အလုပ်ပဲ၊နောက်လည်းမကြာမကြာသွားရမှာပဲ လို့ သူ့စိတ်ကိုသူပြင်ဆင်ပြီးတည်ငြိမ်အောင်နေပေမယ့် မိုးလင်းကတည်းကပြာယာခတ်နေတဲ့ဂျောင်ကုကြောင့် သူ့မှစိတ်မအေးနိုင်ဖြစ်ရပြန်သည်။
"စိတ်မလှုပ်ရှားနဲ့နော်..စိတ်အေးအေးထား"
"ငါ့ထက်မင်းကပိုစိတ်လှုပ်ရှားနေသလိုပဲ။ စိတ်ငြိမ်ဆေးသောက်ဦးမလား"
ဂျောင်ကုကသူ့ရင်ဘက်သူဖိပြီး အသက်ကိုဝဝရှူလိုက်သည်။
"ဘာလို့ဒီလောက်တောင်စိတ်လှုပ်ရှားနေပါလိမ့်။ ပြိုင်ပွဲတုန်းကတောင်ဒီလောက်စိတ်မလှုပ်ရှားခဲ့ဘူး"
"ငါကအစွမ်းအစရှိတဲ့ရှေ့နေပါ။ စိတ်ပိုင်းဖြတ်ထားရင်ပြီးဆုံးတဲ့အထိလုပ်တတ်တဲ့သူမို့ စိတ်ပူမနေနဲ့"
ကာယကံရှင်ဖြစ်တဲ့ကိုယ်က သူ့ကိုပြန်ပြီးအားပေးနေရတဲ့အဖြစ်။ တော်တော်အားကိုးရတဲ့ကောင်လေးပဲလို့ဆော့ဂျင်တွေးနေမိသည်။
"အခုမှပဲ မိဘတွေရဲ့စိတ်ကိုနားလည်တော့တယ်"
"ဘာနားလည်တာလဲ"
"ကျွန်တော်ငယ်ငယ်တုန်းက ဖေဖေမကြာခဏပြောဖူးတယ်။ ကျွန်တော့်ကိုမူကြိုစပို့တဲ့နေ့တုန်းကဆို ငါ့သားလေးအဆင်မှပြေပါ့မလား၊ သူငယ်ချင်းမှရပါ့မလား၊ ငိုများငိုနေမလားဆိုပြီးစိတ်ပူနေရလို့ အလုပ်တောင်ကောင်းကောင်းမလုပ်နိုင်ဘူးတဲ့။ အခုကျွန်တော်လည်းအဲ့လိုမျိုးပဲ..ကိုယ့်ကလေးကိုပထမဆုံးကျောင်းပို့ရသလိုခံစားနေရတယ်"
"ရား! ငါက ကလေးလား"
"အင်း..ကျွန်တော့်မျက်စိထဲမှာတော့ ခင်ဗျားကစောင့်ရှောက်မှုတွေအများကြီးလိုအပ်နေတဲ့ကလေးလေးပဲ"
YOU ARE READING
Born To Love You (✔)
Fanfiction(Unicode) အချစ်ဦးဆိုတာ... ပိုင်ဆိုင်စရာလည်းမဟုတ်ဘူး ထိတွေ့စရာလည်းမဟုတ်ဘူးတဲ့ စိတ်ကူးနဲ့ပဲ တစိမ့်စိမ့်ကြည့်ပြီးကြည်နူးနေရတာတဲ့ ကျွန်တော်ကတော့ ကျွန်တော့်ရဲ့အချစ်ဦးကို တစိမ့်စိမ့်ကြည့်ပြီးတော့လည်းကြည်နူးမယ်... ပိုင်ဆိုင်နိုင်အောင်လည်းကြိုးစ...
