ဂျောင်ဟယ်လင်းများစိတ်ပြောင်းသွားမလားဆိုပြီးသူနဲ့နမ်ဂျွန်းအိမ်ရှေ့မှာအကြာကြီးစောင့်နေခဲ့ပေမယ့် ဘာမှမထူးခြားလာတာကြောင့်လက်လျှော့ပြီးပြန်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ကြသည်။ သူတို့ဖိုဟန်ကထွက်လာတော့မှောင်စပြုနေပြီ။ ဆော့ဂျင်လည်းလူပင်ပန်းတာထက်စိတ်ကပိုပင်ပန်းသွားလို့ထင်တယ်..ကားပေါ်ရောက်ပြီးသိပ်မကြာခင်ပဲငိုက်မြည်းလာတော့သည်။ ကားအကြာကြီးမောင်းလာရတဲ့နမ်ဂျွန်းကိုအားနာတာနဲ့မျက်လုံးကိုအတတ်နိုင်ဆုံးပြူးထားပြီးမအိပ်ဖို့ကြိုးစားကြည့်ပါသေးတယ်။ ဒါပေမယ့် သိပ်မကြာခင်မှာပဲ ဆော့ဂျင်တစ်ယောက်အိပ်မက်ကမ္ဘာကိုရောက်သွားတော့သည်။
နမ်ဂျွန်းကားကိုဂရုစိုက်မောင်းနေရင်း ဆော့ဂျင်ငြိမ်နေတာနဲ့လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ဆော့ဂျင်ကကားမှန်ကိုခေါင်းလေးမှီပြီးအိပ်မောကျနေပြီ။ နမ်ဂျွန်းလည်းကားကိုလမ်းဘေးမှာခဏရပ်လိုက်ပြီး ကားနောက်ခန်းကခေါင်းအုံးလေးကို ကားမှန်နဲ့ဆော့ဂျင်ခေါင်းရဲ့ကြားထဲမှာ ထားပေးလိုက်သည်။ ပြီးတော့မှကားကိုဖြည်းဖြည်းချင်းဆက်ပြီးမောင်းလာခဲ့သည်။
ဆော့ဂျင်တို့အိမ်နားကိုရောက်လို့ ကားကိုရပ်လိုက်ပေမယ့်အိပ်ပျော်နေတဲ့ဆော့ဂျင်ကတော့မနိုးသေးပေ။ ဆော့ဂျင်ကို နှိုးရမယ်ဆိုပေမယ့် အိပ်ပျော်နေတဲ့ပုံလေးက ကလေးလေးတစ်ယောက်လိုဖြူစင်နေတော့ နမ်ဂျွန်းမနှိုးရက်။ အဲ့ဒါနဲ့ပဲ စတီယာရင်ပေါ်ခေါင်းလေးတင်လိုက်ပြီး အိပ်ပျော်နေတဲ့ဆော့ဂျင်ရဲ့မျက်နှာလေးကိုခေါင်းလေးစောင်းပြီးကြည့်နေမိသည်။ ဆော့ဂျင်ရဲ့မျက်နှာလေးကိုဘယ်လောက်ကြာအောင်ကြည့်နေမိလဲမသိ ဆော့ဂျင်လှုပ်ရှားလာတာမြင်မှ နမ်ဂျွန်း ကပျာကယာနဲ့အကြည့်လွှဲရသည်။
"အင်းးး.... ရောက်တောင်ရောက်နေပြီလား"
ဆော့ဂျင်ကကြောင်ပေါက်လေးလိုလက်ကလေးကိုဆန့်ပြီး အကျောဆန့်ရင်းနမ်ဂျွန်းကိုမေးသည်။
"ရောက်..ရောက်ပြီ။ အခုလေးတင်ပဲ"
နမ်ဂျွန်းတစ်ယောက်လူမသိအောင်ခိုးကြည့်နေပြီးမှမလုံမလဲနဲ့ စကားတွေတောင်ထစ်ကုန်၏။
YOU ARE READING
Born To Love You (✔)
Fanfiction(Unicode) အချစ်ဦးဆိုတာ... ပိုင်ဆိုင်စရာလည်းမဟုတ်ဘူး ထိတွေ့စရာလည်းမဟုတ်ဘူးတဲ့ စိတ်ကူးနဲ့ပဲ တစိမ့်စိမ့်ကြည့်ပြီးကြည်နူးနေရတာတဲ့ ကျွန်တော်ကတော့ ကျွန်တော့်ရဲ့အချစ်ဦးကို တစိမ့်စိမ့်ကြည့်ပြီးတော့လည်းကြည်နူးမယ်... ပိုင်ဆိုင်နိုင်အောင်လည်းကြိုးစ...