«គួរតែឱ្យអ្នកជំងឺសម្រាកឱ្យច្រើន កុំរំខានអ្នកជំងឺអី» គ្រូពេទ្យពីរនាក់នោះនាំអ្នកជំងឺផាក ជីមីនមកដល់បន្ទប់សម្រាកនៅមុនត្រឡប់ទៅវិញឆ្លៀតផ្តាំទៅហូប៊ីសិនឃើញគេអើតចុះអើតឡើងសម្លឹងមុខមិត្តភក្តិខ្លួនមិនឈប់
«អរ៎..អរគុណច្រើនគ្រូពេទ្យ»ហូប៊ីគ្រាន់បានឮខិតថយជំហានចេញពីគ្រែអ្នកជំងឺបន្តិចឱនក្បាលចុះបន្តិចជាការគួរសមដល់គ្រូពេទ្យទាំងពីរ គ្រូពេទ្យក៏ឱនចុះបន្តិចតាមគេផងដែលទើបនាំគ្នាចេញទៅបន្ទប់បែរជាស្ងាត់ទើបនាយកម្លោះហូប៊ីភ្ញាក់ខ្លួនបន្តិចដឹងថាបាត់គ្នាម្នាក់
«ហុឺយយ...អាខេ????»
«ទៅណាទៅ?កុំប្រាប់ថា...ហុឺយយ!!ចំមែនអាមិត្តម្នាក់នេះ»ហូប៊ីស្ទុះចេញមកខាងក្រៅបន្តិចងាកឆ្វេងងាកស្ដាំរកមើលនាយក្រាស់ជេខេ អ្វីដែលធ្វើឱ្យគេដកដង្ហើមធំទាំងក្នុងចិត្តចាប់ផ្តើមព្រួយបារម្ភគឺមិនបានឃើញមិត្តភក្តិខ្លួននៅខាងក្រៅបន្ទប់ទេចឹងតើគេទៅណា??
«អេ៎...រកមើលអី?»នាយកម្លោះហូប៊ីច្រត់ចង្កេះដកដង្ហើមធំចុះឡើងៗក៏មានសំឡេងគ្រលធំមួយបន្លើឡើងអបជាមួយដំណើរជំហានវែងៗចូលមករក ក្នុងដៃកាន់មួកឃ្លោបដែលទុកនៅលើកៅអីរងចាំមុននេះចំហៀងម្ខាងទៀតកាន់អាវក្រៅពីរដែលប្រឡាក់ដោយឈាម
«ឯងទើបមកពីណាយើងស្មានតែឯងទៅ!!!»ហូប៊ីគ្រាន់ងាកទៅរកប្រភពសំឡេងភ្លាមក្នុងទ្រូងដូចត្រូវបានដកបន្លាចេញពីទ្រូងអញ្ចឹង គេធូរទ្រូងខ្លាំងណាស់ដែលបានឃើញនៅទីនេះខ្លួនគ្មានរបួស
«យើងចេញទៅខាងក្រៅខលប្រាប់លោកពូនិងអ្នកមីងរឿងអាមីន យើងដោះស្រាយជាមួយលោកពូអ្នកមីងហើយគ្រាន់តែជាបញ្ហាជម្លោះតិចតួចរបស់និស្សិត ហើយក៏ឆ្លៀតទៅយកអាវ»ជេខេលើកអាវក្នុងដៃបង្ហាញឱ្យហូប៊ីមើល នាយកម្លោះខាងនោះដកដង្ហើមវែងបញ្ជេញចោលធូរចិត្តបានដឹងថានាយក្រាស់មិនបានទៅកន្លែងដែលគេកំពុងគិត
«បន្តិចទៀតលោកពូនិងអ្នកមីងមកហើយ ឯងចង់ទៅApartmentឥឡូវនេះទេ?»
YOU ARE READING
ឃាំងស្នេហ៍គ្រងបេះដូង💙
Romanceអារម្មណ៍ស្រឡាញ់ដែលមិនដឹងថាកើតមានឡើងតាំងពីពេលណានោះទេ ដឹងត្រឹមថាខ្ញុំស្រឡាញ់គេស្រឡាញ់មនុស្សដែលគេគ្មានសូម្បីចិត្តស្រឡាញ់មួយផ្នែកតូចមកខ្ញុំ។ ខ្ញុំមិនប្រាថ្នាការតបស្នងក្តីស្រឡាញ់របស់គេវិញឡើយ សូមត្រឹមគេមិនស្អប់ខ្ញុំគឺគ្រប់គ្រាន់ហើយ...«ស៊ូហា្គ សុីឡាសអ៉ីវឺរ...
