Samen Met Jou✔

Hoofdstuk 2

"Wanneer was het kerstgala van Ajax ook alweer?" vroeg Eva aan Isis toen ze in het appartement van de Eitings waren.

Het was een paar dagen later en ze waren allemaal weer terug in Amsterdam. Eva vond Limburg heerlijk maar vond het ook fijn om terug te zijn in haar favoriete stad. "Over een aantal weken, hoezo?" vroeg Isis. "Niks, ik moet nog een outfit bij elkaar scoren." Eva zat aan de barkruk van het kookeiland en Isis zette hun lunch spullen in de vaatwasser.  

"Dan doen we dat toch even. Regelen we een shopdag met de andere twee meiden." stelde ze voor en Eva knikte. "Ik denk dat zij ook nog wat moeten halen." dacht Isis hardop na, sloot de vaatwasser en zette hem vervolgens aan. "Top!" Eva klapte in haar handen en gleed van de barkruk af. "Ik ga maar eens. Jurgen wacht op mij." zei ze en Isis glimlachte. "Jullie zijn een mooi stel samen. Raak elkaar niet kwijt." waarschuwde ze Eva en die knikte.

"Komt goed. Daarvoor houd ik te veel van hem." 

Op haar gemak liep Eva richting de afgesproken plek waar Jurgen op haar wachtte in de auto. Ze hadden afgesproken om naar haar huis te gaan om samen naar de familiedag te gaan de volgende dag. Eva had daar totaal geen zin in want ze vond het altijd heel erg ongemakkelijk zulke speciale dagen. Ze pakte haar telefoon en stuurde Jurgen een berichtje met dat ze onderweg was. Sinds kort had hij het veel vaker over samenwonen als ze wat langere een relatie hadden maar Eva wist simpelweg niet of ze daar wel klaar voor was. 

Eva had haar opleiding afgerond en had een baantje gekregen in het mediateam van Ajax. De club had haar de baan aangeboden en het was zesendertig uur. Dat betekende dat het meisje een volle week aan het werk was en lange dagen maakte. Ze vond het niet erg want ze was veel met de spelers op pad om een video te maken voor het Ajax kanaal of juist met de jeugdspelers. Eva kon hier door haar ouders wat beter helpen, ook al vonden zij het niet nodig, stiekem deed ze het wel. 

"Hey lieverd." Jurgen gaf Eva een kus nadat ze zijn matzwarte Mercedes ingestapt was. "Hoi." glimlachte ze en hij startte ondertussen de motoren. "Hoe was het bij Ca en Ies?" vroeg Jurgen en reed de straat uit. "Goed! Carel was er maar even en ging daarna naar een vriend van de basisschool. Isis en ik hebben gekletst en Netflix gekeken." vertelde Eva. "Een meidenmiddag dus." concludeerde haar vriend en ze knikte. 

"Dat zou je wel kunnen zeggen, ja." antwoordde Eva. "Ik moest je daardoor wel een hele dag missen." pruillipte Jurgen en ze rolde lachend haar ogen. "Aansteller." grinnikte Eva en zette de radio wat harder. Met een vaartje reden ze richting Amstelveen waar Eva haar ouders nog steeds woonden. Alleen was het meisje veel vaker in het huis van Jurgen te vinden omdat Amstelveen haar deed denken aan haar eigen jeugd. Daarnaast wilde ze Chiara en Luna maar al te graag ontlopen. Eva vond het maar raar dat ze ineens haar de rug toe hebben gekeerd en alleen maar afkeurend keken als ze hun eens zag. 

Eva schudde haar hoofd en keek naar haar vriend die achter het stuur zat. "En, ben je een beetje gespannen voor morgen?" vroeg ze. "Een beetje." gaf Jurgen toe en ze glimlachte. Het was schattig hoe gespannen hij eigenlijk was. Eva keek naar buiten en zag dat ze Amstelveen inreden. Het zou niet lang meer duren voordat ze bij haar ouderlijk huis waren. "Ik ben gewoon benieuwd naar hoe iedereen is." zei Jurgen terwijl hij op het drukke verkeer voor hem lette. "Mijn oom heb je al eens ontmoet bij een wedstrijd van Ajax." Jurgen knikte. "Aardige man." vond hij en Eva glimlachte. 

"Klopt, weet je nog hoe gespannen ik was om jouw familie te ontmoeten?" vroeg ze en weer knikte Jurgen. "Precies. Het komt dus helemaal goed." zei Eva gerustellend en Jurgen glimlachte naar haar. "Jij knapte bijna uit elkaar van de zenuwen." grinnikte Jurgen terwijl hij haar straat in reed.

"Niet lief!" bracht Eva er tegenin en hij moest lachen. Inmidels kon het meisje erg goed met Kristel overweg en zij overweegt zelfs om ook naar Amsterdam te komen om er te wonen. Jurgen had haar gewaarschuwd dat dat nog wel even zou duren maar haar plan was er. 

"Laat maar aan mij over." zei Jurgen en Eva knikte. Hij pakte haar koffers aan en deed de achterklep dicht. Samen liepen ze naar binnen en Jurgen zette de koffers in de gang neer. Ze deden hun jassen uit en liepen jaar de woonkamer. "Ha kinderen." zei Joris, de vader van Eva, en ze rolde haar ogen.

Het feit dat zij twintigers waren was nog niet echt overgekomen bij haar ouders. Soms dachten ze nog steeds dat ze kleine kinderen waren. Maar het kwam ook door het voorval met Chiara en Luna wat nu inmiddels een jaar geleden was. Haar ouders waren gewoon bezorgd. 

"Hoi pap." ze ploften op de bank neer; Eva negeerde Joris zijn opmerking. "Willen jullie iets te drinken?" vroeg hij en beide knikten de twee. "Lekker, doet u maar wat fris." antwoordde Jurgen beleefd. "Zeg maar gewoon Joris hoor! Maar is prima, en jij Eef?" vroeg hij.

"Hetzelfde als Jur." besloot het meisje omdat ze niet wist wat ze precies wou. "Komt eraan." Joris vertrok naar de keuken en Eva zuchtte opgelucht. Lachend trok Jurgen haar tegen zich aan en ze rolde haar ogen. 

"Ouders." mompelde ze en Jurgen grinnikte. "Ze zijn heel aardig." stelde hij haar gerust en ze glimlachte naar hem. "Dat weet ik." antwoordde ze dankbaar. Eva legde haar hoofd op zijn borstkast en sloot haar ogen even.