Samen Met Jou✔

Hoofdstuk 30

a/n:

Vrijdag, de epiloog! En dan daarna het nawoord. Ik had trouwens eerst 2021 als jaartal maar vond voor nu 2022 er beter bijpassen. Anyways, na 31 december is het voorlopig echt over en uit met Jurgen& Eva...! Kan het nog niet zo goed beseffen hahaha!

Liefs, Lotte.

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

"Eva! Wakker worden!" het was een paar dagen later en het was in het jaar 2022. Cynthia stond in Eva's oude slaapkamer. 

"Huh watte?" vroeg ze verward en opende haar ogen. Het nieuwe jaar waren ze ingegaan doordat David en Antony een feestje hadden georganiseerd voor de hele selectie. Eva vond het raar dat de tijd gevlogen was maar nog steeds had ze lichte trauma's over van de brand. Als ze ergens een sirene hoorde schoot ze gelijk overeind. 

"Maak je maar klaar." zei haar moeder en Eva fronste. "Waarom? Wat gaan we doen?" vroeg ze verrast. "Dat zul je wel zien." Cynthia knipoogde en verliet de slaapkamer weer. Nog half slaapdronken trok Eva een geschikt outfit aan voor die dag. Ze wist niet wat ze gingen doen dus koos ze voor een sweater en spijkerbroek. Eva hoopte maar dat zij en Jurgen gauw weer een eigen plekje gevonden hadden. De afgelopen weken waren ze hard op zoek geweest naar een appartementje in Amsterdam. 

"Ha Eef. Goedemorgen." zei Joris, haar vader, vrolijk terwijl ze de keuken binnenkwam. Het maakte Eva nog verwarder dat haar ouders in een buitengewoon goed humeur waren. Ze rook de geur van gebakken broodjes en ei. Het was zaterdagmiddag en dan maakten haar ouders vaak wat uitgebreider eten klaar. "Waarom moest ik komen?" besloot Eva uiteindelijk te vragen. "Omdat wij zometeen op pad gaan." antwoordde Joris geheimzinnig. Hier had ze dus niets aan, en Eva zuchtte diep. 

"Je merkt vanzelf wel waarom." knipoogde Joris en Eva knikte. Ze liet het maar over zich heen komen en Cynthia legde broodjes met gebakken ei op hun borden. "Eet smakelijk." glimlachte ze en Eva wenste baar hetzelfde terug. Ze genoten van hun gebakken broodjes en Eva checkte haar social media routine. Toen legde ze haar telefoon weg en at ze snel de rest van haar broodjes op. Eva was zo benieuwd wat ze nou precies gingen doen…  

☆

"Doe de blinddoek maar af." hoorde ze Cyntia even later zeggen. Na het ontbijt werd er bij Eva een blinddoek om gedaan en kon daardoor niets meer van de autoreis herinneren. Eva schatte dat ze ongeveer twintig minuutjes gereden hadden. "Oke." zei ze en maakte de blinddoek los. Eva knipperde tegen het felle zonlicht wat op kwam zetten en liet haar ogen wennen aan de nieuwe omgeving. 

"Hey, daar is Jurgen." fronste ze toen hij aankwam lopen. Dit leek wel een van haar dromen. Ze stonden middenin een wijk ergens in Amsterdam. "Hey schat." glimlachte hij en gaf haar een kus. "Waarom zijn we hier? Waarom is iedereen ineen keer zo blij?" vroeg Eva in een sneltreinvaart aan hem en wilde het nu dan ook echt weten. "Mag ik het haar vertellen?" vroeg Jurgen aan haar ouders, wie knikten. "Ga je gang, jongen." antwoordde Joris vriendelijk en Jurgen glimlachte. 

'Eef, weet je nog dat we vlak voor het nieuwe jaar nog naar huizen aan het kijken waren?" vroeg Jurgen haar en ze knikte -weliswaar nog steeds verward-. "We staan hier in Amsterdam West." legde hij uit en Eva knikte. "En weet je ook nog dat jij heel enthousiast was over dat ene huis?" ze knikte weer. Langzaam begon er iets bij haar te dagen maar ze zei er nog niets van. "Nou, loop maar met ons mee." glimlachte Jurgen en pakte haar hand. 

Naar vijf minuutjes lopen vanaf de parkeerplaats kwamen ze aan bij een appartementencomplex. Eva merkte dat ze dichtbij het Vondelpark zaten en wist ongeveer in welke buurt ze waren. "Loop maar mee." ze fronste maar liep wel achter Jurgen aan. Haar gedachten werkten op topsnelheid maar ze besloot het te vertrouwen. Het viertal kwam in een klein halletje en liepen het trappenhuis in. Daarna kwamen ze op een kleine galerij en Jurgen liep nog steeds voorop alsof hij hier eerder was geweest. 

Voor nummer zeventien stopten ze. "Hey, dat is de datum van mijn verjaardag." zei Eva verrast en Jurgen moest lachen. "Heb je nog steeds niets door?" vroeg hij. "Misschien een beetje." antwoordde Eva twijfelend. "Dan maakt dit het misschien duidelijk." Jurgen gaf de sleutel aan haar. "Welkom in ons nieuwe huis." antwoordde hij serieus en Eva haar mond viel open. "Die meen je niet?" riep ze enthousiast uit en hij knikte. "Bloed serieus." antwoordde Jurgen. 

"Maar hoe?" vroeg Eva. "Nadat wij het zoveelste huis hadden opgegeven, heb ik je oom Quinten geraadpleegd. Aangezien hij op de huizenmarkt werkt wist hij wel een paar adresjes. Samen zijn we weten kijken en toevallig zat jouw droomhuis erbij die je laatst zag. Dus ik moest hem hebben." legde Jurgen uit en nu begonnen alle puzzelstukjes op zijn plek te vallen. "Maar… Het geld dan?" vroeg Eva toen ontzet. 

"Maak je niet druk. Dat is geregeld. Het enige wat wij hoeven te doen is de helft van de huur te betalen en onze eigen dingen die wij nodig hebben." "Je bent de beste!" bracht Eva verbaast uit en vloog hem om de hals. "Jij ook bedankt." hij gaf haar een kus. "Maak de deur maar open." zei hij daarna en Eva haar ouders keken glimlachend goe van een afstandje. Eva haar hart begon te bonken terwijl ze naar de sleutel in haar handen keek. Die was gewoon van haar… 

En met Jurgen zijn hand nog vast haalde ze de deur van het slot. 

"Welkom op je nieuwe plekje. Ik hoop dat wij hier opnieuw kunnen beginnen." zei Jurgen. "Ja, ja natuurlijk!" riep Eva uit, draaide zich om en drukte haar lippen op die van hem waarna ze met zijn allen het huis in liepen. 

Eva besefte het nog niet helemaal. Maar ze zou hier overnieuw beginnen. Dit werd haar thuishaven. Haar veilige plek. 

Samen met Jurgen...