Samen Met Jou✔

Hoofdstuk 25

Countdown:

Nog maar 6 hoofdstukken te gaan!(wow! ik vind het echt gek dat het bijna zo vet is.) Ik probeer het voor oud&nieuw af te ronden. Zouden jullie een epiloog willen en misschien een spin off? Die moet ik dan nog wel even schrijven haha!

Liefs, Lotte.
☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

Nadat Eva een uur lang met Jurgen op het bankje had zitten praten werd ze overspoeld door een enorme opluchting. Ze hoopte maar dat ze gauw hun oude band weer op konden pakken. Het was een lang en moeilijk gesprek maar het moest echt gebeuren. Het begon ondertussen harder te sneeuwen. "Laten wij maar teruggaan. Anders zijn we dadelijk twee sneeuwpoppen." merkte Jurgen op en Eva schoot in de lach. "Dat is waar." gaf ze toe en merkte nu pas hoe koud ze het werkelijk had. 

Jurgen had het door en pakte haar hand vast. Samen liepen ze terug door de sneeuw. Eva voelde zich veel gelukkiger dan ze zich in de afgelopen weken had gevoeld. Ze was terug bij hem en niemand kon hen iets doen. Het was alsof ze tegen een nieuwe periode aan keek en een oud hoofdstuk afgesloten was. "Jur?" hij draaide zich om. "Wat is er?" Jurgen kneep bemoedigend in haar hand. "Ik ben blij dat we gepraat hebben." gooide Eva eruit en hij knikte instemmend. "Ik ook. Al zou het schuldgevoel niet meteen weg gaan. Wij hebben tenminste geen ruzie meer." antwoordde Jurgen. 

"Denk je dat Chiara, Luna en Amber ons uit elkaar probeerden te halen?" vroeg Eva. "Honderd procent. Ik was zo stom geweest om me door Amber te laten misleiden. Ambers vader zat dus ook in het spelletje. Ze hebben alles gefaked om onze groep uit elkaar te halen." Jurgen schudde ongelovig zijn hoofd. "Gelukkig zitten ze nu achter slot en grendel omdat ze een neppe transfer hebben gestuurd naar Ajax." glimlachte Eva. 

"En jij bent al die tijd zo sterk geweest." trots keek Jurgen haar aan. "Nou, niet altijd. Meestal wel." corrigeerde ze haar vriend. 

"Nog ben ik trots op je." Het begon harder te sneeuwen dan ooit en Jurgen zette een stap naar voor. "Ik houd zoveel van je, Eva. Ik laat me door niemand meer omkopen. Ik zal voortaan beter opletten met wat ik allemaal doe en zeg." zei hij en durfde haar niet aan te kijken. Eva tilde zijn gezicht op en drukte haar lippen op die van hem. "Ik houd ook heel veel van jou." zei ze oprecht en hij lachte naar haar. "Ik vind het fijn om die woorden weer te horen." hij pakte haar hand stevig vast en samen liepen ze naar zijn auto. 

"Wil je dat ik mee naar binnen kom of wil je liever tijd voor jezelf?" vroeg Jurgen toen ze uit zijn auto stapte bij haar huis. "Je mag komen. Ik vind het niet erg." zei Eva eerlijk en Jurgen glimlachte naar haar. "Wacht, dan doe ik mijn auto even op slot." hij pakte zijn autosleutels en Eva volgde iedere beweging van hem. Jurgen droeg de donkerrode trui die zij aan had op de eerste avond toen ze bij hem in het appartement sliep. Die avond leek ergens vanuit het verleden naar boven te drijven en ze glimlachte wat in zichzelf. 

"Is het interessant?" vroeg Jurgen met een lichte grijns terwijl hij zich omdraaide. "Eigenlijk wel ja." kaatste Eva terug en grijnsde ook. Ze was maar al te blij dat alle spanningen uit hun relatie verdwenen was nu ze de waarheid wisten. "Eef, ik wil nog een ding weten voor wij naar binnen gaan en een kruisverhoor krijgen van je ouders." Eva grinnikte maar werd stil toen ze naar Jurgen keek. "Vraag maar, ben ik er direct vanaf." En hij knikte. "Er is een vraag die mij heel de tijd dwars heeft gezeten." ongeduldig keek Eva Jurgen aan. 

"En dat is?" "Heb jij Lars leuk gevonden?" vroeg hij ineen ademhaling en blies die lang uit. "Nee. Jurgen, nee. Hoe kun je dat nou denken? Hij heeft me veel geholpen waar ik hem dankbaar voor ben. Maar ik heb niets voor Lars gevoeld. Geen eens een seconde. Hij is net een grote broer voor mij." probeerde Eva uit te leggen. "Ik heb al die tijd op jou gewacht." voegde ze eraan toe en Jurgen drukte zijn lippen op die van haar. "Ik houd ook van jou." Eva begon te glimlachen toen ze dit hoorde. "Was je jaloers?" vroeg ze met een grinnik. "Neuh." zei Jurgen nuchter maar Eva wist wel beter. "Ik vind het wel schattig." fluisterde ze en hij werd rood. 

"Zullen we dan nu naar binnen?" zei ze en Jurgen knikte. "Wij hebben je ouders nog een hoop te vertellen." ze pakte zijn hand en ze liepen beide naar binnen. 

"Hey Eef, was het gezellig?" vroeg Cynthia terwijl haar dochter de woonkamer in kwam lopen. "Jahoor, ik heb ook iemand mee genomen die ik onderweg tegenkwam." haar moeder fronste maar slaakte een blije kreet toen ze Jurgen zag. "Jurgen, wat fijn km je eindelijk weer hier te zien." zei Cynthia enthousiast. "Hebben jullie het neergelegd?" 

"Ja mevrouw, net in het parkje hier dichtbij." antwoordde Jurgen beleefd en Eva haar moeder glimlachte.

"Wat fijn voor jullie. Kom, dan zet ik een warme kop chocolademelk. Ga maar lekker op de bank zitten, kinderen. Joris!" riep Cynthia terwijl ze naar de keuken liep en Jurgen lachte.