Samen Met Jou✔

Hoofdstuk 27

a/n:

Nog maar drie hoofdstukken te gaan! *cries* Als ik een epiloog erbij schrijf zouden dit er nog vier zijn. In de laatste week van het jaar update ik alles wat nog over is zodat het goed uitkomt met 31 december! Dus zouden jullie nog een epiloog willen? Waarschijnlijk komt op 1 januari al wel het voorwoord online van mijn nieuwe verhaal! Be prepared!

Liefs, Lotte.

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

"Hoi." Nadat de meiden thuis tijd voor henzelf hadden genomen kwamen ze weer terug bij elkaar in het huis van Carel en Isis. Over drie uur zouden ze aanwezig moeten zijn in de Johan Cruijff Arena. Jurgen gaf Eva een kus. "Ik heb je gemist." glimlachte hij. "Ik jou ook." gaf Eva toe en hij grijnsde zelfvoldaan. Eva plofte op de bank neer naast Perr en Roos. De jongens waren gekleed en al in Ajax tenue. Eva droeg ook die van haar met Ekkelenkamp er achterop. 

"Het is alweer veel te lang geleden dat we naar een wedstrijd zijn komen kijken. Ik heb er echt zin in." zei ze tegen Perr, die glimlachte. "Dat kan ik begrijpen hoor. Even alles vergeten." antwoordde hij, waarop Eva knikte. "Precies. Het nieuws stond er natuurlijk vol mee. Nu is het wel minder geworden gelukkig." zei ze. "Ja, het was echt niet normaal meer. Zoveel ook. Jullie waren bijna iedere avond hoofd nieuws. Alsof die mensen niets beters te doen hebben."  verzuchtte Perr. "Ach ja, wij zijn gewoon ook heel interessant." zei Jurgen en trok Eva tegen zich aan die moest lachen. 

"Kinders, we gaan!" blij sprong Carel even later in het rond. "Ik ga dit echt missen man." inmiddels wist iedereen van de selectie dat de transfer van Kjell rond was. "Na dit seizoen vertrek ik." sip keek hij voor zich uit. 
"Hey, kop op! Je gaat een heel nieuw avontuur tegemoet. En daarbij: de drie musketiers van Ajax scheiden nooit de wegen van elkaar. Wij komen je gewoon opzoeken. Maakt mij niet uit hoe." antwoordde Perr en Jurgen stemde ermee in. 

"Ja, beetje positief, vuurtoren van me! Je gaat veel meer nieuwe dingen leren in tegenstelling tot ons." zei hij. Dit maakte Kjell een beetje aan het lachen en de jongens gaven elkaar een boks. "Zie, ik zei het je toch." knipoogde Anna naar Kjell, die naar glimlachte. "We gaan je zoveel mogelijk opzoeken, zoals Perr al zei." glimlachte Eva en Kjell keek haar dankbaar aan. 'Ik weet het. Thanks allemaal." zei hij. "Daarvoor zijn we vrienden. Niemand kan ons meer uit elkaar halen." zei Jurgen waardoor ze in een groepsknuffel belandde. 

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

Naarmate ze de Arena naderden bekroop een zenuwslopend gevoel Eva. Ze leunde tegen Jurgen aan en probeerde zich te concentreren op het uitzicht buiten de spelersbus. Dit was de laatste wedstrijd voor de winterstop en moest beslissen of Ajax winterkampioen werd of niet. "Dit is niet leuk meer. Waarom moest PSV er nou precies uitkomen?" kreunde Eva en Jurgen moest erom lachen. "Niet grappig." geïrriteerd keek ze hem aan. "Jawel, omdat je je er zo druk om maakt. Het is PSV maar, schat." zei Jurgen en drukte een kus op haar lippen. 

De bus reed de privé parkeerplaats op bij de Johan Cruijff Arena waar ze parkeerden. Toen de bus helemaal stil stond, stonden de spelers ook op en pakten hun spulletjes. Achter elkaar liepen ze een voor een naar buiten. Jurgen pakte Eva haar hand vast en ze wist dat hij hem niet losliet totdat het echt moest. Bij die gedachten moest ze glimlachen en ze liepen achter de anderen aan naar binnen. "Ik zie je straks weer." Jurgen gaf Eva een kus en ze knikte. 

"Veel succes." antwoordde ze. "Dank je wel." glimlachte hij en liep naar de andere spelers toe. Eva wenste de rest van de selectie nog even succes, kreeg van Perr een knuffel en toen voegde ze zich bij de andere meiden. In een groepje liepen ze pratend de trap op naar de tribunes. Het was koud dus Eva had haar shirt over haar trui aangetrokken -die weliswaar ook van Jurgen was natuurlijk-. 

Eva nam het bekertje met chocolademelk aan van Isis en bedankte haar. Ze waren door de sneeuw gelopen terwijl ze de Arena binnen gingen. Haar handen waren rood van de kou en ze was blij dat ze iets had om ze op te warmen. Nog een beetje na bibberend keek Eva richting het veld. Over twintig minuten was het pas tijd voor de warming-up dus het duurde nog wel even. 

"Mevrouw?" verrast draaide Eva zich om terwijl ze twee onbekende stemmen hoorden. 

Achter haar stonden twee meisjes. "Mogen we misschien met u op de foto? We zitten in het andere vak, maar zagen u zitten." vroegen ze beleefd. Het waren twee meiden van rond de vijftien, schatte Eva. "Tuurlijk! Maar waarom met mij?" vroeg ze, nog steeds verrast om het feit dat ze weer werd aangesproken voor een foto. "Jij bent de vriendin van Jurgen Ekkelenkamp. We hebben een Instagram pagina waarop we foto's verzamelen met vriendinnen van de spelers." legde het tweede meisje uit. Eva grinnikte en voelde zich vereerd. 

"Natuurlijk mag dat meiden!" blij keken ze elkaar aan. "Ik zei toch dat ze aardig zou zijn." siste een van hen. Eva deed net alsof ze dat niet gehoord had en wenkte Isis die toevallig dichtbij stond. "Deze meiden willen een foto. Wil jij hem maken?" vroeg Eva. "Ja hoor!" zei ze vriendelijk. Nu de meisjes Isis zagen waren ze aan het fangirlen. Het was schattig en zielig tegelijk hoe zenuwachtig ze waren. 

"Lachen!" Eva hoorde een klik en zag een flits. Daarna nog een paar keer en toen waren ze klaar. "Dank je wel." bedankte ze Eva beleefd en gingen ook nog met Isis op de foto. "Fijne wedstrijd." wenste Eva hen. De meiden liepen weer weg en ze nam weer plaats op haar rode stoeltje. "Wat grappig." zei Isis, die een Ajax shirt van Carel aan had, en Eva knikte. "Ik ben nog steeds verbaast als ze me aanspreken." zei ze met een lachje. "Wen er maar aan." antwoordde Isis en ze moesten grinniken. 

Toen schalde er een deuntje door de Arena wat betekende dat de wedstrijd op het punt stond om te beginnen. Iedereen ging staan, waaronder alle meiden. Het Ajax clublied begon en ze zongen allemaal keihard zonder schaamte mee.