ESRA'R

1.BÖLÜM

👑

Müdürün odasına adımlarken aklımdan geçenleri düşünüyordum.

Acaba bu seferki iftiraları neydi. Kendimi bildim bileli yurttaydım.

Beş altı ay sonra reşit olacaktım. Bir yıl önceye kadar bir umudum vardı.

Biri beni evlatlık alır da bu cehennemden kurtulurum diye.

Ama artık kesmiştim umudumu. Burdan yetim olarak çıkacaktım ve düm düz hayatıma başlayacaktım.

Burda çok ezmeye çalışmışlardı beni. Ama ben izin vermemiştim.

Bu yüzden de çoğu zaman iftira atarlar ve müdüre söylerlerdi.

Sonuç olarak ceza alırdım ve sonra iftira atan kızı döver ve bir kez daha ceza alırdım.

Bu hep böyle devam ederdi. Yurtta hiç arkadaşım yoktu. Hiç.

Müdürün odasının önünde durdum ve kapıyı tıklattım.

İçeriden gel sesi duyulduğunda içeri giridim.

Ben:beni çağırmışsınız müdür bey

Müdür:yine bırakmamışsın yaramazlıklarını.

Okulun deli kızıydım. Çünkü nerdeyse her gün müdürün odasındaydım.

Ama kimin umrunda. Derin nefes alıp müdürün yanındaki ezgiye bakarak konuştum.

Ben: etrafınızdaki yalancılara kanmasanız anlarsınız masum olduğumu müdür bey ama madem yalana kanmayı seviyorsunuz buyrun ne ceza vermek istiyorsanız verin

Demiştim sakin ve net bir şekilde. Müdür gülümseyerek cevap verdi.

Müdür:hayır sana ceza vermeyeceğim. Çünkü seni evlatlık vereceğim esra.

Gözlerim büyümüş halde müdüre bakmıştım. Böyle ceza mı olurdu.

Bu dünyada evlatlık edinmek istediğim kadar hiç bir şey istememiştim.

Müdür de bunu ceza olarak mı algılıyordu. Bu yurtta kimseyi sevmiyordum.

Müdür dahil ama şuan müdür hayalimi gerçekleştiriyordu.

Müdür:cezanı hayat çektirecek sana onun hayatında yaşamak.

Kaşlarımı çatmış müdüre bakıyordum. Ne demek cezanı onun hayatında çekeceksin

Kapı açılınca arkama bakmıştım. Siyah takım elbiseli bir adamdı.

Tahminen otuzlu yaşlarındaydı. Ürkütücü duruşuyla küçük dilimi yutmuştum.

Müdür ayağa kalkıp adama baş selamı verdi ve konuşmaya başladı.

Müdür: hoş geldiniz emre bey. Her şey hazır.

Adının emre olduğu adama bakmıştım. Evlaylık alacakmış beni.

Bu muydu o adam. Kafam karışmıştı. Susup olayları izlemeye karar verdim.

Adam bana yaklaştı ve gözlerime bakmaya başladı.

Derin nefes alıp gücümü toparladım. Yıllardım amacım buydu zaten.

Evlatlık edinmekti. Yetim kalmamak için. Bir ailem olsun istemiştim.

Elimi uzattığımda adam önce şaşırmıştı. Ama elimi sıkmıştı.

Ben:esra soykırım

Emre abi: emre çağlar

Ben:peki size ne diye hitap edeyim?

Emre abi: abi diye bilirisin

Başımla onayladığımda müdür ve ezgi şaşkınca bana bakıyorlardı.

Emre abi de şaşırmıştı ama ne olmuştu ki.

Emre abi:anlattın mı

Demişti müdüre.

Müdür:hayır efendim

Emre abi kolumu tutup dışarı çıktığında mecburen ben de arkasıyla sürüklendim.

Ben:kendim ilerliyorum zaten neden sürüklüyorsun ki

Tüm gözler üzerimdeydi. Üzerimizdeydi daha doğrusu.

Her zaman bana asla bir aileye sahip olamayacaksın derlerdi.

Ben de dayanamayıp ağız burun dalardım. Ama sonra haklı olduklarını düşünürdüm. Ta ki bu güne kadar.

Lüks bir arabanın önünde durduğumuzda emre abi kolumu bırakmıştı.

Emre abi:hadi bin

Açıkçası ürkmüştüm bu adamdan. Sözünü ikiletmeden binmiştim arabaya.

Araba çalıştığında emre abiye bakmıştım.

Ben: evli misin

Bana baktığında gülmüştüm.

Ben:ırzına geçecek değilim merak ettim sadece hem annem var mı diye düşündüm

Bu adamdan ürksem de ortalığıyumuşatmaya çalışıyordum.

Emre abi: iki yıl önce vefat etti

Ben:başın sağ olsun

Üzülmüştüm yani. Değerlisini kaybetmiş adam. Belki de bu yüzden hayata ve çevresine karşı sertti.

Çok geçmeden büyük villanın önünde durmuştuk.

Ben:evin bu mu

Demiştim şaşkınlıkla. Emre abi arabadan indiğinde ben de arkasıyla inmiştim.

Karşımdaki büyük villayı izliyordum. Yanındaki adamlar dikkatimi çekse de şuan daha önemli konum vardı.

Kurtulmuştum o cehennemden.

👑