ESRA'R

26.BÖLÜM

👑

Baran dayımı görür görmez elini beline atmıştı. Tam silahımı çıkartacaktım ki dayım baranı içeri ittirdi ve boğazına yapıştı.

Asansörün kapıları kapandığında ben yanlış hamle yapmamak için düşünüyordum.

Dayım baranın bozğazını bırakıp kulağına yaklaştı.

Bir şeyler fısıldadıktan sonra baranın yakasını düzeltti.

Kapı açıldığında da arkasına bakmadan gözlerden kayboldu.

Ha ben mi. Ben şok olmuş bir şekilde barana baran da benden farksız bir durumda yere bakıyordu.

Pınar:o neydi amına koyayım

Kulaklığımdan gelen seslerle kendime geldim.

Ben:ı baran bey?

Baran:hı ha yok bir şey neyse odama geçelim

Kendini hemen toparlayıp beni kucağına aldı. Adam ne yaşadı az önce hala yavşaklık peşinde.

Düşüncelerimi bırakıp kendimi toparladım ve oyunuma devam ettim

Ben:size de çok zahmet oldum

Baran:önemli değil sen takma bunları kafana

Ben:olur mu öyle hiç çok mahçup oldum ya

Baran: o zaman iyi çalışarak ödersin borcunu küçük hanım

Küçük hanım ıyyy üğeee

Ben:tabiki tabiki

Odasına çıktığında beni koltuğa bıraktı ve kendi masasına geçip çekmeceleri karıştırmaya başladı.

Kendimi ne kadar toparlamaya çalışsam da bir türlü dayım aklımdan çıkmıyordu.

Derin nefes aldım ve barana baktım.

Ben:a

Baran:insanın dostundan çok düşmanı vardır öyle değil mi o adam da düşmanlarımdan biriydi havlayan köpek işte

Bu iti öldürmeden önce havlatacaktım. Bunu aklımın bir kenarına yazıp dayımı düşünmeye başladım.

O kadar sabırlı bir insanı deli edecek ne yapmış ola bilirdi bu it ?

-EMRE-

Ben:can şaka de

Dedim kısık çıkan sesimle adeta fısıldayarak.

Can:sen mal mısın karın çocuğunla birlikte yaşıyor diyorum kanıtı da elinde

Ben:o itin elinde mi lan

Diye kükredim. Göz yaşlarım damla damla akıp yere düşerken hissettiğim tek acı kalp səzlamalarımdı.

Can:bak karına ve çocuğuna ulmamıza çok çok az kaldı ve senin sadece sabretmen lazım. Esra o iti öldürdüğünde babası olacak pezevenkte hışkırtılmaya müsait olacak