ESRA'R

22.BÖLÜM

👑

-ESRA-

Göz yaşlarımı durduramıyordum. Nasıl yapardı ya bunu bana.

Nasıl öz yiğenine kimliğini açıklayamazdı. Ama en önemlisi.

Onu sevmesemde. Benim için bir ifade etmese de 

Ablasını nasıl öldürürdü. Hayır. Artık oyun bitmişti.

Öyle dayı istemiyordum. İntikam mı almak istemişti benden.

Yoksa yaptıklarının bir açıklaması yoktu. Kolumdan tutulmamla arkamı döndüm.

Tanımafığım bir adam. Ama gözlerinde anlam veremediğim bir ifade.

Öfke kesindi. Ama sanki bir yerlerde acı vardı. İyi de kimdi bu adam?

Arkamdan burnuma turulan bezke mayıştırıcı koku hissedildi.

Ne kadar çabalasam da etraf adamlarla doluydu. Dayanamamış ve gözlerimi karanlığa kapatmıştım.

Ama son duyduğum kelime. Kızım

-ALİ-

Duymadığını biliyordum. Bu yüzden özür dilemiştim ondan.

Çünkü onun üzerine iddaya girmiştim. Aldatıldığımı öğrendikten sonra ben de aldatmıştım.

Ama serap beni öldürmeye kalkışmıştı. Kendi aklınca öldürmüştü de aslında.

Beni bıçakladıktan sonra nabzımı yoklayıp gitmişti.

Ama şans eseri ölmemiştim. Mafyacılığa atıldım. Ve patron yardımcısı oldum.

Ama bir göreve atıldım. Bu zamana kadar kaç göreve girdim ve başarılı çıktım.

Bu görev daha kolaydı. Ama yapamazsın dediler. Olaular böyle ilerlerken iddaya girdik.

Arayıp bulup sahip çıkacağım kızımı öldürmem istendi.

İlk başta istemesem de görev ödülü baya iyiydi. Başarılı olacağımı sandığım için kabül ettim.

Ama görev hileliymiş ve ben iddayı kaybettiğimde anladım.

Sadece kanı kanımdan olduğu için canım yanıyordu.

Ne de olsa ben gecelerimi bağışlamamıştım ona. Ama yine de bir hayat kurmak isterdim kızımla.

Ne yapalım. Kader de böyleymiş. Söz canını acıtmadan yapacağım.

Adamlara verdiğim emirle esrayı arabaya aldılar.

Yere düşürdüğü telefonunu alıp baktım. Yüzünün yarını karanlık yarısı ışıklık olan bir fotoğrafını duvar kağıdı yapmıştı.

Telefonu henüz kapanmadığı için kilite düşmemişti.

Kauıtlı listesinden en son konuştuğu adamı buldum.