La Puerto #1: Along with the Sun

Kabanata 8

Kabanata 8
Betrayed

His eyes never leaving mine. Pakiramdam ko ay palagi siyang kumukuha ng tyempo na makausap ako ngunit hindi rin naman mahanap ang salitang gustong sabihin saakin.

"Sorry Solenn. Kung alam ko lang sinamahan ka na namin..." Olivia looked very guilty when they came up to me.

I gently shook my head and gave them an assured smile. It was fine. I'm fine. It's not their obligations to protect me from this. Mas di ko siguro mapapatawad ang sarili kung nadamay sila kung sakali.

"I'm okay." sambit ko at nagligpit na ng mga gamit dahil may klase pa ako kay Mrs. Mesina habang sila ay uwian na.

"Mabuti na lang talaga at nireport ni Rogan yung dalawa sa admin." si Airiel habang pinapanuod ako sa aking ginagawa. "Kitang-kita sa video na hindi mo siya tinulak 'noh!" natigilan na ako at doon sila hinarap.

"Someone filmed us?" tila may isang tinik na nawala sa akin ng marinig 'yon. Hinihiling ko rin na sana navideohan kami para malaman nilang hindi ko naman talaga siya natulak.

"Oo. Kalat sa campus ngayon yung video n'yo. Madami nga nagdedemand na mag public apology ang dalawa para sa'yo." mas lalo akong nauhaw sa impormasyon sinasabi saakin ngayon nila Olivia.

All this time, I thought they are disappointed at me. And I wholeheartedly accept if they did throw hurtful things.

"Gawa ka na kasi ulit facebook account para chat chat tayo!" ani Airiel at napatingin sa aking braso na may bandage wrap.

Linagyan ko kasi ng bandage ang kalmot na nakuha ko kahapon bago ako tumulak sa school kanina. Inusisa ni Daddy 'yon kaya't nagdahilan akong nagalusahan ako somewhere.

"I didn't know. Thank you for informing me about that." unang beses ata akong nakahinga ng maluwag ngayon araw.

Pakiramdam ko ay mismo ang bigat ang kumawala sa sistema ko dahil sa nalaman.

"Everyone got you Solenn. We got you!" kindat ni Olivia saakin kaya't napangiti na ako ng tuluyan sa salitang sinabi niya.

I thought the comfort put me up few days ago were just temporary. Just like happened ages ago, everything will ended badly. That the feeling of being safe whisked a way and slapped me that people won't ever like me. Ever again.

The warthm and wind blew from the south wrapped my body while i'm heading to Mrs. Mesina's faculty. May ilan napapatingin saakin ngunit mas nakakahinga na ako ng maluwag.

"Ms. Lozano, I heard what happened. Are you okay?" bungad saakin ni Mrs. Mesina sabay baling sa aking braso.

I slightly nodded. "Yes ma'am." she sighed while giving me pitying look. Mukhang pati sa mga professor ay nakarating ang nangyari kahapon.

"I'm really sorry. Hindi ko alam na may mga immature fans pa rin sa college." she looked a bit disappointed.

"I'm okay ma'am. Thank you for your concern." ilang minuto rin namin pinag-usapan ang nangyari kahapon at kay Mrs. Mesina ko pa lang nasabi ang totoong nangyari.

Everything feels different. Parang ang lahat ng bagay ay umaayon na saakin, slowly. And I wouldn't waste the chance that given to me.

Siguro nga hindi lahat ng tao mababago ang kaisipan tungkol saakin. Iniisip nilang hindi pa rin ako nagbabago and I won't please them to like me. Basta ang alam ko lang, I am now far from Aditya they used to know.

Mrs. Mesina dismissed me early than what I expected. Hindi siya nagturo at pinapasagutan lang saakin ang mga activities sa librong binili ko.

I wonder is this how special class worked this way? Kasi kung ganito lang rin ay wala talaga ako matututunan. Or maybe, they just grant Daddy's favor. I heard that the campus director of this school was my Daddy's friend. Ganito siya kalakas at ako lang ang napagbigyan ng special class dahil may pera rin naman mailalabas si Daddy.