La Puerto #1: Along with the Sun

Kabanata 39

Kabanata 39
Bodyguard

I must apologize and take back everything I've said. I needed to clarify that I wasn't meant to say it. I was angry and confused.

"Adi, magpahinga ka muna..." Pag-aalu saakin ni Riva habang hindi matigil ang pag-iyak ko sakanya sa phone.

Alam kong abala siya sa New York pero wala akong ibang matawagan at masabihan ng nararadaman. I know I fucked up!

Nang marealize ko kung gaano kasakit ang mga nasabi ko sinubukan kong habulin si Rogan pero mabilis siyang nakaalis. Nakahalata agad si Mila na nag-away kami dahil worried siyang nakatingin saakin at gustong mang-usisa.

"Adi, nasaan ka?" Tanong ni Riva ng wala na siyang makuhang response saakin.

"Bahay," Malamya kong sagot habang nakatingin sa kisame ng kwarto ko. I didn't plan to stay here lalo na't nakapag book na ako ng room sa Casa De Galves. Buti na lang at palagi ko dala ang susi ng bahay every time napupunta ako sa Pilipinas.

"Is that even safe? I mean, may bodyguard ka ba dyan?"

Nagtext na saakin ang driver kanina nasa Casa De Galves na ang kotse at hinihintay ako. Halos lahat ng gamit ko ay nandoon sa maleta at tanging dala ko ay ang maliit kong bag. Mabuti na lang talaga at may mga naiwan akong damit sa bahay kaya pagkatapos ng pag-uusap namin ni Riva ay naligo na lang ako.

Hindi niya gustong manatili ako sa bahay kaya't sinabi kong aalis rin para matapos ang usapan namin. 

Alam kong kailangan ko magpaliwanag kay Rogan pero halos isang oras ko ng tinititigan ang cellphone at nag-iisip ng sasabihin ng matapos maligo. Nireplayan ko na lang ang driver at pinauwi dahil mukhang hindi siya uuwi kung hindi ako makita na nasa hotel. Natulugan ko ang pag-iisip at siguro sa pagod na rin sa byahe.

Nagising akong sobrang dilim ng kwarto ko. Nakatulog ako ng mga hapon at di ko alam kung anong oras na. I didn't bother to open the lights earlier so I almost tripped while groping in the darkness.

"Great!" Nasabi ko ng makapa ang cellphone sa side table at lowbat pa ito. Wala akong charger na dala kaya kahit gustuhin kong manatili dito sa bahay mukhang kailangan ko nga pumunta sa hotel para makuha ang mga gamit. Besides, I don't have any cash here!

I didn't plan any of this. Sana at tumuloy na lang ako sa hotel para hindi ako nahihirapan ng ganito. But then again, I don't have much energy to do it earlier because of what happened.

Halos gapangin ko ang pintuan para lang mahanap ang switch ng ilaw sa kwarto. Ganon na lang ang ginhawa naramdaman ko ng nagliwanag ang buong kwarto.

"Now I'm hungry..." Nasabi ko sa sarili ng marinig ko ang pagtunog ng tiyan ko.  Ni wala pa akong kain pagkarating ko sa Pilipinas.

How do I get to the hotel if I don't have any money with me? I only have cards. This is hopeless! I can't ask for help right now because my cell phone battery is dead.

Ilang minuto akong nakatulala at hindi alam kung paano ako makakasurvive sa gabing ito. Masyadong delikado kung lalabas pa ako lalo na't hindi ko alam kung anong oras na. Mabubuhay pa naman ako kahit wala ako kain basta ay iinom ako ng tubig. Bukas ng umaga ay pupunta na lang ako sa hotel. Malayo kaya 'yon kung lalakarin ko 'yon?

But this can be solved if I only have cash. Pupwede akong magtricycle papunta doon. Tinakbo ko ang kwarto at chineck sa mga drawer ko kung may mga cash na naitatago sa gamit ko. Bigo akong makahanap sa parte 'yon at napatingin sa likod ng pinto ko kung saan nakasabit ang mga bags ko. Ang ilan doon ay bag ko pa nung high school.

"Finally!" Bulalas ko ng may madukot na isang daan at ilang bente sa itim kong bag.

I think this is enough. Natigilan lang ako nung marealize kong eto pa yung bag na ginamit ko nung pumunta ako sa birthday ni Rogan. Surprisedly, I saw my letter for him.