ZEHİRLİ ÖFKE

Fleurie - Love and War
( kitabımızın özel şarkısı )

♠

Bir gecede tüm hayatınız
altüst olabilir miydi?

Benim olmuştu.

Tüm sevdiklerimi aynı zaman diliminde kaybetmiştim.

Bu, hayata karşı ilk büyük kayıp verişimdi ve kaderin bana yazdığı bu hazin hikâyede asla son olmamıştı.

Öldüm sandığım zamanları, henüz hâlâ ayakta olduğumun farkına varamadan geride bırakmak zorunda kaldığımda büyümüştüm. Hiç büyümem sanmıştım çünkü hayata dair tüm umutlarımı,ailemle birlikte tek bir gecede kaybetmiştim ve o günden sonra yaşama namına tüm vasıfları yitirmiştim.

Ancak kader, sanki hiç yaşam sevinciyle dolu bir çocuğa
ölmeyi arzu ettirecek şeyler yaşatmamış gibi hayata öyle ya da böyle devam etmemi
zorunlu kılmıştı bana...

Yine kader kendi bencilliğiyle ağlarını ördü ve o kazandı.

Ben büyüdüm, yaşanmışlıklar zehrini her geçen gün ruhuma akıtıp onu darmaduman ederken büyüdüm ancak yalnız değildim. Panzehirim, hayatıma ansızın girmiş olan iki insan olmuştu.

Zengin, üvey bir aile.

Beni, kendi öz oğlundan daha çok sevip sayan bir adam, damarlarımda kanı akan annemin aksine beni kızı olarak görüp sırf ben mutlu olayım diye tüm önceliklerini bana veren bir kadın...

Hayatım onlarla tanışmadan evvel bir felaketin kıyısında, onlarla tanıştığımda ve daha sonrası olarak üç kısıma ayrılırken onlara alışmış, ailem olarak benimsemiştim.

Kelimenin tam anlamıyla onlar sayesinde; maddi manevi zenginlikler içerisinde, tüm isteklerimin olduğu, ışıltılı bir hayata sahip olmuştum ve mutluluk tohumları, paramparça hâlde dağılmış olan kalbime ekilirken hayat yine beni beklemediğim bir anda hazırlıksız yakalayarak
o tohumların yeşermesine izin vermemişti.

Ne mi olmuştu?

Simsiyah bir kart avuçlarımın arasına bırakılıp gitmişti ve o an, acı yeniden dört bir yanımı sardı. Her insana doğmadan evvel belirli roller seçilirdi ve senaryolar yazılırdı. Benim hayattaki rolüm asla uzun süreli mutlu olmamaktı. Kaostan beslenen, zehirli bir yılandım ben.

Senaryomun yazıldığı kalem ansızın yere düşüp parçalandı ve o gün: tırnaklarımı kazıya kazıya yarınlarımı yazdım.

" Yedi yaşına saatler kala hayatının altüst edilmesinde büyük rol oynayan adamı tanıyor musun, Devin? Yoksa şimdilerde sahip olduğun ışıltılı hayat, seni gerçeklere ulaşmanda gözlerini kör mü etti? Uyan, inci tanesi. Gerçeklere uyan. Aksi takdirde yıllardır sırra kadem basan anneni bulamadan onu hepten kaybedeceksin. Çünkü o, senelerdir tehlikeli kötü bir adamın esareti altında..."