Wat Als Harry Potter Een Zus Had Gehad

De Obstakels

Die nacht vertrokken we naar de derde verdieping. Toen we de trappen afgingen van de Leerlingenkamer en net toen we wouden vertrekken stond Marcel voor ons. "Ik weet wat jullie gaan doen en kan het niet toelaten. Jullie zullen Griffoendor weer in de problemen brengen." hij keek me aan en ik werd opgeslokt door zijn blik. Hij keek boos maar gelijk ook gekwetst en teleurgesteld. Ik hoorde vaag iemand iets zeggen en toen verstijfde Marcel ineens en hij viel met een klap op de grond. Ik keek rond om te kijken wat er gebeurt was. Hermelien Had een spreuk gebruikt om Marcel uit te schakelen. "Kom!" zei Hermelien tegen me, "Hij is nog bij bewustzijn maar is wel verstijfd, de spreuk werkt zometeen uit." ze trok me mee en we vertrokken.

Met zen vieren zaten we verstopt onder de onzichtbaarheids mantel. Toen we aankwamen pakte ik mijn toverstok en zei :"Alohamora " Het slot ging van de deur en we gingen naar binnen. We hoorden een geluid. Iemand bespeelde de harp. Toen we binnengingen zagen we een harp uit zichzelf spelen. Sneep had hem vast betoverd. We keken naar Pluisje hij lag al kwijlend te slapen. Zijn poot lag op het luik. "We moeten zijn poot verschuiven." zei Ron. Terwijl we de poot verschoven genoot ik van de muziek van de harp tot plots de harp stopte met spelen. We hadden de poot van het luik gekregen en ik zag dat Pluisje wakker werd. "Euh jongens?" zei ik.
"Nu even niet " zei Ron terwijl ze het luik opentrokken. Pluisje stond recht en ik zei :" Pluisje is wakker doe voort!"
Ron, Harry en Hermelien keken achter zich en we sprongen zo snel als we konden door het luik net voor Pluisje wou aanvallen.

We landde op een rare plant. "Gelukkig zijn die dingen hier" zei Ron.
"Dit is niet zomaar een plant! Dit is een duivelsstrik! " zei Hermelien en de naam werd al snel duidelijk.
De takken begonnen ons weg te trekken en Hermelien zei :" We moeten ons ontspannen anders vermoord het ons alleen sneller"
"Oh ja want traag doodgaan is zoveel minder erg dan gewoon een snelle dood. " zei Ron.
Hermelien keek Ron boos aan en ademde diep in en uit. Maar toen begon ze ineens te zakken." Hermelien!! " riep Harry en we hoorden Hermelien :" Ontspan je gewoon! " roepen. Ik en Harry keken alkaar aan terwijl Ron bleef flippen. We ontspanden ons terwijl Ron bleef flippen. We zakten tot we door de plant vielen en met een harde klap op de grond terecht kwamen. We hoorden Ron schreeuwen en Hermelien zei :" Hij ontspant zich niet hé? "
" Nee en we moeten snel een oplossing vinden. " zei ik:" ken je geen spreuk die hiertegen bestand is? "
" Wacht even ik denk na... Ja er was misschien toch iets!"
Hermeliens gezicht veranderende en opeens riep ze: Lumos Solem. Een grote straal licht baande zijn weg door de duivelsstrik en voor we het wisten viel Ron ook op de grond.
Hij ging opnieuw recht staan en zei :"Goed dat we niet panikeerden. " We keken hem boos aan en we keken rond het was een kleine ruimte met 1 deur. We duwden de deur open en gingen de kamer binnen. Ik hoorde een raar gefladder en keek omhoog. Boven ons vlogen wel 100 sleutels. Ik keek naar Harry. In de ruimte stond alleen nog een bezem. Aan het eind was er nog een deur. Het was net als alle andere deuren in Zweinstein een oude deur. De opdracht leek heel duidelijk alleen welke sleutel was de juiste? "Die daar" zei Hermelien, "Die met de gebroken vleugel!"
"Hoe weet je dat zo zeker?" vroeg ik en ze zei "Het is de enige echt oude sleutel die ertussen zit. Hermelien had gelijk en Harry stapte op de bezem af. Net toen hij de bezem wou vastnemen stopte hij. "Wat is het probleem Harry?" vroeg Ron.
"Het is te makkelijk" antwoorde ik in plaats van Harry.Ik keek naar de bezem en zei:"Doe het" tegen Harry. Hij keek me aan en ik knikte aanmoedigend. Net de moment dat hij de bezem in zijn hand had werd het gefladder luider. Alle sleutels waren op hol geslagen. "Vlug!" riep ik. Harry steeg op en ging de oude sleutel achterna. Het duurde even tot hij de sleutel vast had en toen hij hem vast had gooide hij hem naar mij. Ik ving hem en deed de deur open. We liepen door de deur en Harry kwam achter ons nog steeds op zij bezem. We konden nog net de deur dichtduwen voor de sleutels ook binnenwaren.

We keken rond ons het was donker. Ik zette een paar stappen vooruit en opeens schoten een paar toortsen aan en opeens stonden we op een enorm schaakspel.
"Wat moeten we hier doen" vroeg Hermelien.
Ron keek haar raar aan en zei :"We moeten het spel spelen natuurlijk!"
Hij vervolgde: "Katy jij neemt de plaats van de toren in, Harry jij neemt de plaats van de loper en Hermelien, jij neemt de plaats van de koningin." Alle lege plekken waren nu opgevult. "En ik" zei Ron ten slotte:"Ik wordt een ruiter" Terwijl hij dat zei ging hij op het standbeeld van het paard zitten. Ik keek Ron aan en zei: "En nu?"
"Nu, speelt wit en dan spelen wij"
"Ron?" zei Hermelien opeens: "Je denkt toch niet dat dit zo gaat zijn als toverschaak?"
"Geen idee" zei hij en nadat hij de pion had verplaatst trok een van de witte pionnen zijn zwaarden en onthoofde onze zwarte pion.
"Ja" zei Ron: "Ik denk nu dat dit exact zo zal zijn als tovenaarsschaak."
Ik en Hermelien keken elkaar aan. Ik zag dat Harry ook bleek zag.

Tijdens het spelen had ik een geïriteerd gevoel omdat ik niet wist wat Ron aan het doen was. Ik kon het spel schaak absoluut niet en schrok telkens op wanneer er een nieuwe pion sneuvelde.

Na lang spelen zag ik dat Harry's gezicht opeens vertrok. Wat is er vroeg ik. Ik wachtte op een antwoord en Ron zei opeens:"Je weet wat je moet doen" tegen Harry.
Nu was ik het zat ik zei:"Waar heb je het toch over?"
Ron keek me triestig aan en zei:"Als ik nu naar de toren ga zal hij mij nemen en dan heeft de koning geen bescherming meer." Nu had ik het door. "Ron nee" zei Hermelien.
"Het moet, als er iemand is die Sneep onder ogen moet komen zijn jullie het. Niet ik, ik heb het ook niet over Hermelien,jullie." Hij keek mij en Harry aan.Ik kon zijn blik niet meer verdragen en keek naar de grond. Ik hoorde hem nog zeggen dat zijn paard naar een bepaald vlak moest gaan maar ik keek niet op. Ik hoorde de oorverdovende knal van het uiteenspattende steen en een knal, Ron was gevallen. Ik keek weer op en zag Ron liggen. Ik maakte aanstalten om naar hem toe te lopen maar Harry riep:"Nee wacht het spel is nog bezig weet je nog." Ik bleef staan en beet op mijn tanden. Harry liep de koning en zei: "Schaakmat" het zwaard van het beeld viel naar beneden en we wisten dat het spel gewonnen was. ik hoorde een klik. Het slot van de deur aan de andere kant van het veld ging open. Ik twijfelde geen seconde meer en liep naar Ron. Ik voelde aan zijn pols. Er was nog een hartslag. Ik voelde de opluchting door me heen stromen en keek naar Hermelien.Ze keek mij en Harry aan en zei: "Ga ik blijf hier wel bij Ron, hij had gelijk weet je, dit is aan jullie. Jullie zijn fantastische tovenaars."
Ik fronste mijn wenkbrauwen en zei:"Jij bent de beste tovenaar van de school."
"Ik? Boekslimheid, dat is echt niet alles. Jullie hebben moed en slimheid, en jullie hebben ook nog eens alles over voor jullie vrienden. En natuurlijk is er ook nog jou talent voor toverdranken Katy" Ik glimlachte en voelde mijn wangen rood worden. Ik keek Harry aan en we stonden op. We liepen naar de deur zonder een woord te zeggen. We slikten tegelijk en gingen de deur door.

Het was een normale ruimte. Geen rare planten of vliegende sleutels. In het midden stond een tafel. Er stonden allemaal drankjes. Er lag een briefje:
Drink één van de flesjes. Drink het juiste. anders gaat het licht uit.
Ik keek naar de flesjes en nam een in mijn hand. Ik bestudeerde het en zette het terug.

Er waren 5 flesjes in 5 verschillende kleuren: groen, geel, rood, blauw en zwart.
Ik dacht na: gif is meestal geel of de aangrenzende kleuren. Dan blijven dus enkel nog zwart en blauw over. Ik dacht dat ik iets gelezen had over het mengen van de kleuren van gif. Toen wist ik het.

Ik nam het zwarte flesje en dronk het leeg, blijkbaar was ik iets te impuls geweest voor Harry. Hij keek me geschrokken aan maar toen hoorden we de deur van het slot springen en hij lachte: "Laat me volgende keer weten wat je gaat doen."
Ik lachtte en zei:"Sorry maar we hebben geen tijd te verliezen." We liepen naar de deur en openden hem maar toen we naar binnen liepen en we voor ons uit keken zagen we niet Sneep maar...