AMAZON

8. Bölüm

"Gül senin tenin bende güller içinde Kafesteyim, vatanın senin yanın bende senin kölenin."

Şarkı söylerek mutfakta bulaşıkları yıkıyordum. Yağmur hanım işe gitmiş tüm ev işlerini bana devretmişti.

Bugün iş yoktu, Kazım amcalar kafeyi kapattı yakınların düğünü olacakmış diye. Benim gelmemi de çok istediler ama gitmedim. Biraz yorgunum.

O günden sonra üzerime bir gölge çökmüş gibi. Kafamda boş sorular.

Acaba Yağmurun dediği doğru mu? Haksızlık mı ediyorum? Niyeti yardım etmek mi? Evet'se ilk kez etmemişti.

Kafe'de erkeklerin elindende beni kurtaran oydu sonuçta.

Biraz pişmanlık seziyordum ama erkek olduğu için bir iki saniye içinde gidiveriyordu.

Yinede öyle yardım etmesi normal değildi. Adam resmen dayandı yahu! Bu ne ya? Zaten erkeklere iyi geçmişim yok!

Bulaşığı bitirip ellerimi yıkadım. Biraz dinlenmeye karar verdim ve kedime kahve yapıp televısıonun karşısına geçtim.

Arada bir gözüm yeni telefonuma kayıyordu. Yağmurun bana ödünç verdiği telefon! Acaba yengemi arasammı diye. Çok özlemiştim ve onunda beni merak ettiğine emindim.

Son kararla telefonu elime alıp evin numarasını tuşladım.

"Hadi Bismillah" Telefonu kulağıma dayadım.

Bir kaç kez çaldıkdan sonra tam kapatacakken açıldı.

"Aloo?" Gözlerimi kapattım. Özlemişim.

Yengemin o kadifemsi sesi bana herzaman annemi hatırlatıyordu. O sakınleştırıcı güven verici güzel ses.

Gözlerimi sıkı sıkı kapattım kı gözyaşlarım akmasın diye. Kendime söz verdim. Artık ağlamayacağım. Söz verdim.

"Alooo? Kim var orda?" Gülümsedim.

Boğazımı temizleyip konuşmaya başladım. "Yenge?" dedim kısık bir ses ile.

Bir süre ses gelmedi. Ardından koca bir çığlık. "Zeynep! Zeynep'im! Kuzum! Nerelerdesin sen yavrum!" dedi ağlamaklı bir ses ile.

"Yenge tamam sakınleş. Lütfen. Iyiyim ben."

"Kuzum! Seni çok merak ettim yavrum."

"Bende yenge." dedim kısık ses ile.

"Nerdesin Zeynep'im? Naptın? Nasıl gidiyor yavrum geri dön."

"Dur yenge bir nefes al." gülümsedim.

"Zeynep.." Sesi üzgün geliyordu. Benim aksime saklamıyordu.

"Yengecim ben iyiyim. Gerçekten. Merak etme beni. Bir arkadaşımda kalıyorum."

"Arkadaş mı? Ne arkadaşı kızım?"

"Yenge.."

"Senin arkadaşın varmıydı? Geri dön merak ederim."

"Var yenge. Yağmur çok iyi bir insan. Görsen, tanısan çok seversin." dedim gülümseyerek ve sesimin emin çıkmasını sağlayarak.

"Yinede kuzum. Senin yanın burası. Bak gel konu.."

"Hayır yenge! Ben o eve adımımı dahi atmam." dedim keskin bir ses ile.