~Tijdsprong naar de bevalling~
{Pov Nikita}
Vannacht zijn mijn weeën begonnen. Ik heb mijn moeder wakker gemaakt en we zijn gelijk met de hele familie naar het ziekenhuis gereden. De dokter heeft me gelijk naar een kamer gebracht en hij heeft me aan allerlei verschillende apparatuur gehangen. Dit heeft hij gedaan zodat hij mij en mijn baby in de gaten kan houden. Ik lig op het bed en voel weer een wee opkomen. 'Mama... Ik ben zo bang... Het doet pijn...' Zucht ik tijdens de wee. 'Het gaat hartstikke goed schat. Je kan dit!' Ik knik en de wee is weer weg. De dokter komt binnen en hij kijkt hoeveel centimeter ontsluiting ik heb. 'Nikita je hebt 10 cm ontsluiting. Dit betekend dat we kunnen gaan beginnen met persen.' Zegt de dokter. Ik kijk hem aan en knik. Op zijn teken begin ik met persen. Na een paar keer persen is de baby eruit. 'Nikita hou vol er komt er nog een.' Ik kijk de dokter verbaasd aan en begin weer met persen. Als ook deze baby eruit is krijg ik ze allebei op mijn borst. Mama en ik zijn aan het huilen. De dokter loopt de gang op en haalt mijn vader en broer. 'Pap, Daan. Maak kennis met Hope en Maximiliaan.' Mijn vader komt op me afgelopen en geeft me een kus op mijn voorhoofd. 'Je hebt het geweldig gedaan prinses.' Daan komt ook op me aflopen en geeft me een aai over mijn hoofd. Nadat ik een paar uur ben bij gekomen mag ik weer naar huis.
~Tijdsprong van 2 jaar~
Ik ben de afgelopen 2 jaar elke week naar Pierre geweest. Ik heb het nooit iemand verteld. En zoals elke week ga ik ook vandaag naar Pierre, maar dit keer ga ik niet alleen. Ik heb besloten om Hope en Maximiliaan mee te menen. Ik loop de gevangenis in en de bewaker begroet me. 'Zijn dit je kinderen?' Vraagt hij. Ik knik en hij kijkt even in de buggy. Omdat ik hier zo vaak kom ken ik de meeste bewakers wel. Ik loop met de buggy richting de kamer waar ik Pierre kan zien en spreken. Omdat er nu kinderen bij zijn hebben we een appartekamer met bewaker gekregen. Ik zit met de kinderen te wachten en dan gaat de deur open. Ik zie Pierre binnen komen lopen en vlieg hem om zijn nek. 'Wat heb ik dit gemist.' Zegt Pierre zacht. 'Ik ook.' Zeg ik en begraaf mijn gezicht in zijn shirt. 'Ik wil je graag voorstellen aan twee mensen. Dit zijn Hope en Maximiliaan.' Zeg ik terwijl ik de buggy iets dichterbij haal. Pierre kijkt in de Buggy en krijgt tranen in zijn ogen. Hij weet natuurlijk ook van wie die kinderen zijn. Pierre heeft gezegd dat als hij vrijkomt hij de kinderen gaat erkennen. Pierre kijkt me diep in mijn ogen aan en pakt mijn handen vast. 'Nikita...' Begint hij. 'Ik moet je wat vertellen. Ik kom morgen vrij.' Ik kijk hem aan en kan het nog iet helemaal beseffen. 'Maar dat is geweldig!' Ik vlieg hem om zijn nek en begin te huilen. 'Ik wil je ook vragen of je dan samen met mij ergens opnieuw wilt beginnen?' Ik kan niet meer dan knikken. 'Jullie tijd zit erop.' Zegt de bewaker en hij opent de deur. Ik pak de buggy en loop het gebouw uit. Ik zet de kinderen in hun kinderstoel en rijd naar huis. Ik loop het huis binnen en leg de kinderen op bed. Als ik de woonkamer in loop zie ik: mama, papa, Daan, Ome Dan, tante Kim, George en Lando zitten. Ik schraap mijn keel en alle ogen zijn dan op mijn gericht. 'Hey lieverd, is er iets?' 'Vraagt mijn moeder. 'Ik uh wil jullie even wat vertellen. Ik ben de afgelopen twee jaar elke week bij Pierre op bezoek geweest en vandaag samen met de kinderen. Hij komt morgen vrij en dan gaan we ergens samen wonen. De agenten hebben ook bewijs gevonden dat hij gechanteerd werd door Nico...' Zeg ik en voel tranen in mijn ogen. Ik zie iedereen licht geschrokken kijken. 'Waarom heb je ons niks verteld?' Vraagt mijn vader. 'Ik durfde het niet...' 'Maar prinses je had het ons echt wel kunnen vertellen.' 'Het spijt me pap.' 'Het is niet erg.' Zegt mijn vader en komt op me af lopen. Hij trekt me in een knuffel en geeft me dan nog een kus op mijn voorhoofd. 'Weet je al waar jullie gaan wonen?' Vraagt mama. Ik schud mijn hoofd. 'Ik wil wel hier in Monaco blijven.' 'Jullie kunnen ook hier tijdelijk zijn. Dan kunnen jullie gewoon rustig opzoek naar een eigen huis.' Ik knik dankbaar en geef mijn moeder een knuffel.
~Tijdsprong van 16 jaar~
Pierre en ik zijn nog steeds samen en het gaat hartstikke goed. De dag dat Pierre vrij kwam wou hij gelijk naar het gemeentehuis, om zich aan zijn woord te houden. De kinderen weten niet anders dan dat Pierre hun vader is. Pierre is nog steeds volop bezig met de Formule 1. Hij heeft samen met mijn broer een team opgericht. Maximiliaan wou toen hij jonger was coureur worden, maar zijn gedachten zijn veranderd. Maximiliaan en Hope doen het super goed op school en ik ben heel blij met mijn baan als huismoeder en vrouw van een teambaas. Vorig jaar zijn Pierre en ik getrouwd. Dit hebben we op de zelfde plek als mijn ouders gedaan. Lando en George komen ook regelmatig langs. George en Lando staan ingeschreven als peetouders van mijn kinderen. Lando heeft een super leuke vriendin gevonden en ik ben ook heel close met haar. We hebben gister een telefoontje gekregen dat Nico is overleden. Dit nieuws heeft er voor gezorgd dat ik nu echt heel veel rust heb. Het is allemaal niet makkelijk geweest, maar het gaat echt heel goed. Ik ben zo blij dat Pierre en ik nog altijd samen zijn. Ik weet ook niet hoe het anders had gemoeten. Ik hou zoveel van deze man.
I lost my way all the way to you and in you I found all the way back to me.
