{Pov Lando}
Nikita, Max, Pierre en ik hebben veel met elkaar gepraat dit weekend. Nikita is echt een leuke meid en ik ben blij dat ik haar heb leren kennen. Maar helaas ben ik niet de enige die daar zo over denkt. Als ik zie hoe Pierre naar Nikita kijkt dan gaat er iets van jaloezie door me heen. Nee je gaat niet menen dat ik haar leuk vind. Kom op Lando je kent haar net een weekend, prima dat jullie vrienden zijn. Maar het is te vroeg om al gevoelens voor haar te kunnen hebben. Ik loop rondjes door mijn motorhome met Nikita de hele tijd in mijn gedachten. Ik word uit mijn gedachten gehaald doordat er iemand op de deur klopt. 'Ben je er klaar voor Lan?' Vraagt Nikita en ze kijkt me aan met haar mooie grote groene ogen. 'Uhm jawel.' Zeg ik zonder mijn blik van haar ogen te laten glijden. Ze komt dichterbij gelopen en voor een moment denk ik dat ze me een kus wilt geven, maar in plaats daarvan geeft ze me een knuffel. Haar zoete parfum gaat mijn neus in en dan zie ik haar lieve lach. Wat is ze toch mooi als ze lacht. Lando focus het is race day dus je hebt je concentratie hard nodig. 'Je kan het.' Hoor ik Nikita nog zeggen voordat ze kamer verlaat. Ik loop een beetje verward mijn motorhome uit. Zodra ik in de auto zit ben Nikita vergeten. Het nu om mij en om mijn prestatie die ik vandaag wil neer zetten. 2 Grids voor mijn staat de auto van Daan. Hij heeft tot nu toe echt goed gedaan, maar vandaag telt. Ik ga volle concentratie en wacht rustig tot de lampen uit gaan. Ik voel de adrenaline door mijn lichaam gieren en dat is alleen maar goed.
{Pov Nikita}
Ik ben naar het team van mijn vader gegaan en kijk op schermen naar hoe iedereen aan het rijden is. Daan doet het goed. Nee hij doet het geweldig. Ik ben zo ongelooflijk trots op hem, maar ergens heb ik ook wel angst. Een angst dat hij net zoals mijn vader een zware crash krijgt. Nee Nikita, Daan weet echt wel wat hij doet. Ik kijk in spanning mee en dan bam! Ikword uit mijn gedachten gehaald door een dof geluid. Ik kijk naar het scherm en zie daar de auto's van Lando en Alex Albon aan de zijkant staan. Ik zie hoe ze uit de auto's stappen en naar de zijkant van het circuit lopen. Dat is een DNF voor hun allebei. Wat is er gebeurt? Schiet er gelijk door mijn hoofd. In de replay zie ik hoe Alex door een Alpha Tauri werd geraakt. De vraag is alleen was het Pierre of Daniil Kvyat? Na een moment is het duiderlijker te zien en zien we dat het Daniil was. Daniil had een moment overstuur net toen Alex hem voorbij ging. En daardoor raakte hij hem. Dit soort dingen gebeuren er helaas ook. Tuurlijk het maakt het spannender, maar er staan ook levens op het spel. Toen mijn vader nog reed was er iemand uit de Formule 2 om het leven gekomen door een crash. Niet aan denken Nikita. Ik loop weg van de pitbox, naar plek om te kunnen roken. Ik zie mijn moeder daar ook staan. 'Mam, gaat het wel?' 'Hey schat, ja het gaat. Maar het blijft wel lastig om elke keer weer een crash te zien. Het maakt niet uit hoe heftig hij is. Het is gewoon geen pretje. Je weet maar nooit wat er gebeurt.' Ik knik en haal het pakje sigaretten uit mijn broekzak. Ik steek er één aan en na een tijd komt ook Daniel bij ons staan. Daniel wou heel graag bij de eerste race van Daan zijn, maar vanwege een afspraak was hij vandaag pas aangekomen. 'Hoe doet hij het?' Vraagt ome Dan aan mama. 'Hij is echt een natuurtalent. Net zoals zijn vader.' Ome Dan kijkt tevreden en haalt mijn pakje sigaretten uit mijn hand. Hij haalt er een sigaret uit en geeft me dan het pakje weer terug.
{Pov Daan}
De racepace is echt ongelooflijk goed. Hij is zelfs beter dan we verwacht hadden. Nadat de safety car weg is, is het wachten tot de voorste op het gas gaat. Ik lig nu vijfde en kan met een beetje geluk nog vierde worden vandaag. Pierre rijd voor en onze pace is vandaag wat beter dan die van Alpha Tauri. Voor ik het weet ben ik Pierre voorbij en zitten we in de laatste ronden van de race. Ik rijd over de finish met een vierde plek. Ik ben heel erg blij en tevreden. Ik hoor mijn engineer wat over de boardradio zeggen, maar ik versta het niet echt. Omdat ik me daar nu niet meer op focus. Het enigste waar ik nog maar aan kan denken is aan de eerste paar punten die ik binnen heb. Het word een lastig seizoen, maar daardoor kan ik wel laten zien wat ik kan! Ik ga beginnen aan mijn ronden om terug naar de pitbox te gaan. Ik zet mijn auto in de pitbox en stap uit. Ik word aan alle kanten gefeliciteerd en dan komt Lando aanlopen. 'Het spijt me dat je DNF bent.' 'Kunnen we helaas niks aan doen. Het hoort er ook een beetje bij toch?' Zegt Lando met laag hangende schouders. We geven elkaar een bro hug en lopen naar de pers toe. Ik loop gelijk naar Jack Plooij. 'Wat een race!' Zegt hij gelijk als ik er ben. 'Ja dat kan je wel zeggen! En dat voor een eerste.' 'Je kan wel zeggen dat je het talent van je vader hebt.' 'Nou en of. Zonder hem was ik dit denk ik nooit gaan doen.' 'Hoe heeft hij je daarin gesteund?' 'Nou door dat ik gewoon als zijn races heb gekeken. Had ik op jonge leeftijd al besloten dat ik dit wou gaan doen. En mijn moeder en Daniel hebben mijn daar heel erg in aangemoedigd. En Daniel zij altijd dat mijn vader heel erg trots zou zijn als hij weer uit coma zou komen en ik dan in de Formule 2 of 1 zou rijden. En hier sta ik dan en mijn vader is heel erg trots op me. En dat ik dit nu met hem kan delen dat ik fantastisch.' Eindig ik mijn zin en loop weg.
