forget me not - seoulmew [dreamnotfound] ✅[TŁUMACZENIE PL]

[ 16 ]

perspektywa Claya

George wczołgał się na siedzenie pasażera mojego samochodu. Na zewnątrz lał deszcz, a ja lekko wcisnąłem gaz, prowadząc samochód, gdy zaczęliśmy naszą podróż poza miastem, w pobliżu lotniska.

"Więc, dokąd jedziemy?" brunet błysnął szerokim uśmiechem, patrząc w moją stronę. "zobaczysz." – odpowiedziałem cicho, niskim i prawie złudnym tonem.

Mijają minuty, cisza narasta prawie w napięcie między Georgem a mną.

Najbardziej ulżyło mi to, że szybko zbliżaliśmy się do obrzeży miasta, gdy wjechaliśmy na autostradę, nerwowość sprawiła, że ​​mój żołądek zaczął wirować. była to dziwna mieszanka oczekiwania i niepokoju, której nie da się opisać. to było jedno i drugie, miłe uczucie i nieprzyjemne.

deszcz wciąż spływał po przedniej szybie, wycieraczki kołysały się tam iz powrotem. George westchnął niecierpliwie, uderzając głową w oparcie siedzenia.

"Będziemy tam niedługo. Możesz posłuchać radia, jeśli chcesz, George. Nie musisz mnie pytać." Sięgnąłem, aby go włączyć, ale jego ręka spotkała moją i odłożyła ją z powrotem na kierownicę. „Lubię słuchać deszczu, po prostu trochę tęsknię za prawdziwym światem, to wszystko”. – skomentował, patrząc przez okno.

lotnisko zbliżało się coraz bardziej do nas. widziałem małą stację benzynową po przeciwnej stronie drogi do małego parkingu w oddali. George zasnął pół godziny temu, jego powolne oddechy były prawie słyszalne ponad stukaniem kropel o szybę. deszcz zwolnił, a słońce przebijało się przez chmury ukazując Blaski słoneczne.

Skręciłem na mały, brudny parking z widokiem na polanę, słońce odbijało się na twarzy George'a, pokazując mu, by się obudził, gdy wyciągam kluczyki ze stacyjki. mruży oczy przed oślepiającymi promieniami słońca, a jego ciemne oczy lśnią ładnym brązowym odcieniem, prawie jak miód.

"Dobry wieczór. spałeś dobrze?" – zapytałem, odpinając pasy i patrząc, jak deszcz całkowicie się zatrzymuje.

„tak, było naprawdę fajnie. jesteśmy tutaj? w miejscu, do którego miałeś nas zabrać ?" "Tak. jesteśmy tutaj – przełknęłam, patrząc na swoje ręce na kolanach, wiercąc się nerwowo. Przemyślałam całą swoją decyzję. Czy chciałam to zrobić? jak by zareagował? o Boże. „Podoba ci się?”

Kiwnął głową. "bardzo."

Wziąłem niespokojny, płytki wdech, prawie wstrzymując oddech. mój poziom stresu spadł.

"hej... George?" mój głos drżał, zasiewając ziarno dla łańcucha wydarzeń, które miały nastąpić.