as if it's your last | taennie

17

Damarlarımda gezinen duraksız öfkeyi hissediyor, kendimi kontrol altına alabilmek için büyük çaba sarf ediyordum ancak bu çok zordu.

Evlen benimle.

Evlen benimle.

Evlen benimle.

Elim benden bağımsızca hareket ettiğinde, aramızdaki kısa süreli sessizliği Taehyung'ın yüzüne inen tokat bozdu. "Benimle eğlenmeyi kes artık!" dedim bağırarak. "Ne senin amacın? Bana evlenme teklifi edip sonra aileme Jennie bana uygunsuz tekliflerde bulundu mu diyeceksin?"

Taehyung başını ellerinin arasına alarak sessiz kalırken ben de titreyen ellerimi yumruk yaparak bakışlarımı onun üzerinde gezdirdim. Sinirlerim çok fazla bozulmuştu. Bir sürü kötü şey üst üste olduğunda, nefes almak güç bir hale geliyordu.

"Jennie," dedi Tae başını tekrar kaldırıp bana bakarken. "Sakin kalmanın senin için zor olduğunu biliyorum. Benden nefret ettiğini, üst üste yaşanan tüm bu saçmalıklardan bıktığını biliyorum. Ama inansan da inanmasan da, sadece senin içindi. Yaptığım her şey... sadece senin içindi."

Gözlerimi devirerek başımı iki yana salladım. "Anlayamıyorum... Ben mi salağım, anlamıyorum yoksa bizim biri için iyilik yapma anlayışlarımız mı çok farklı? Sen nasıl benim için bir şeyler yapıyor olabilirsin? Şu zamana kadar yaptığın hiçbir şey benim iyi hissetmemi sağlamadı. Eğer böyle yardım ediyorsan, sadece bana değil hiç kimseye yardım etmemelisin."

Sıkıntıyla iç çekerek ayağa kalktı. "Benimle gel," dediğinde tek kaşımı kaldırarak ona baktım. "Pardon?" Gözlerini devirdi.

"Gelir misin?"

"Niye seninle geleceğim? Nereye gideceğiz?" Ellerini masaya yaslayarak yüzünü bana yaklaştırdı. "Bana inanman için sana her şeyi, kanıtlarıyla anlatacağım. O yüzden benim evime gidiyoruz, yani hadi, gel." Gözlerimi kısarak ben de ona doğru hafifçe yaklaştığımda, burunlarımız birbirine değmek üzereydi. Bakışları dudaklarıma inse de anında tekrar gözlerime çıktı. "Sen bana emir verebilecek son insan bile değilsin. Sadece ufak bir hatırlatma."

Sinirle soluyarak geri çekildi. "Jennie..." dedi dişlerini sıkarak. "Lütfen benimle gelir misin?" Yapmacık bir gülüş takınarak ayağa kalktım. "Hah şöyle, akıllı ol."

Göz devirerek önden ilerlemeye başladı. "Sınanıyorum galiba ya..." diye söylendiğini duymuştum. Aptalın tekiydi. Asıl sınanan bendim. Oradan buradan her yerden karşıma aptal insanlar çıkıyordu ve akıl sağlığım tehlikeye giriyordu.

Arabasına doğru ilerlediğimizde, en son buradan çıkıp arabasına bindiğimde olanları anımsayarak duraksadığımda, Taehyung bunu hissetmiş gibi birkaç adım ilerimde durarak arkasını döndü. Birbirimize baktık. "Hiç unutmayacaksın, değil mi?" diye sorduğunda, dolu gözlerimle başımı iki yana salladım. "Unutmayacağım."

Bana doğru yaklaşıp aramızda bir adım kala durdu. "Unutturacağım," dedi elimi avucuna alarak. "Söz veriyorum."

"İstemiyorum," dedim elimi çekerken. "Her ne olursa olsun, ne yaşandıysa yaşansın, iyiliğim için bir şey yapmış olsan bile eminim daha insanca yollar vardır, Taehyung. Sen benden güvenme hissimi çaldın, gururum o kadar incindi ki, sana tekrar güvenmek, o sabah ağlayarak evinden çıkan kıza ihanet olur. Seninle geleceğim ama bunun tek sebebi, gerçekleri bilmek istiyor olmam. Şimdi... önümden çekil."

Gözlerinde biriken yaşları eliyle silerek önümden çekildiğinde, arabasına doğru ilerledim. "Vazgeçmeyeceğim," dediğinde ise durdum. "Yaptıklarımı affetmeni hiçbir şey sağlayamaz biliyorum ama benim için bir açık kapı bırakamaz mısın?" diye sorduğunda sesi o kadar çaresizdi ki, günlerce onu affetmek için kendine sebep arayan yanımı kırık gururumun keskin parçalarıyla zapt etmek zorunda kalmıştım.

"Benim tüm kapılarım senin için açıktı, Taehyung..." Titrek bir nefes dudaklarımdan dökülürken konuşmaya devam ettim.

"Ama sonra geldin, her açık kapıya kilit vurdun. Şimdi kapattığın o kapıları açamıyorsun diye, gururumun kalan son parçasını da sana harcamamı mı istiyorsun?"

Başımı iki yana salladım. "Neden bunu yapayım ki?"

"Çünkü..." dedi yutkunarak. "Çünkü ben seni seviyorum."

•••

🍷Lily🍷