~ Author's POV ~
යුන්ගි ජිමින්ව හොයාගෙන ගියා.වත්ත කෙලවරේ ජිමින් තනියෙන් හිටගෙන ඉන්නවා දැකපු නිසා යුන්ගි හිමිට ජිමින් ඉන්න තැනට ගියත් යුන්ගි රතු උනා.ඒ ඇයි කියන්න යුන්ගි වත් හරියට දන්නෙ නැහැ.ඒත් යුන්ගි ඇත්තටම ඔහු ගැන දුක් උනා.හරියට මුලු ලෝකෙම් එයා ඉස්සරහට කඩා වැටෙනවා වගේ.
" ම්ම්ම් ජිමිනි ඔයා හොදින් ද? " යුන්ගි සැහැල්ලු නමුත් මදක් බිය වූ ස්වරූපයෙන් ඇහුවා .
" මොකක්ද? ජිමිනි !! ඔහ් මින් යුන්ගි මන් ඔයාට කී පාරක් කියන්න ඕනෙද මට ජිමිනි කියලා කතා කරන්න ඔයාට කිසිම අයිතියක් නැහැ කියලා අහ් "
" ඒ ඒ උනත් ඔයා හොදින් ද " යුන්ගි ඔහුගේ නිශ්පල මුහුණ හා උස් හඩ නිසා ඇත්තටම බය උනා.
" ඔහ්හ් මිස්ටර් මින් යුන්ගි අනික ඔයා මොකක්ද මෙතන කරන්නෙ.මම මෙහෙ ආවේ මගෙ ඔම්මා නිසා විතරයි.නැත්තම් මන් කීයටවත් මෙහෙ එන්නෙ නැහැ.මන් ගැන තවත් ඔයා කරදර වෙන්න එපා.You just deserve to live in the toilet bowl nothing more than that...මම හිතුවේ මන් ඔයාව මෙහෙම ගනන් ගන්නෙ නැතුව ඉද්දි වත් මගෙ ජිවිතෙට ඔයාව ඔක්නෙ නැහැ කියන එක ඔයා තෙරුම් ගනී කියලා.ඔයාට මාව එපා වෙලා දාලා යයි කියලා.එව්ත් මන් දැන් දන්නවා ඔයාට ඕනෙ මොනවද කියලා."
" මන් ඔයාට එච්චර එපා කියද්දිත් ඔයා ඒකම කලා.ඔයාට මන් කියන එක තෙරෙන්නෙ නැද්ද යුන්ගි "
" I DON'T WANT YOU IN MY LIFE JUST LEAVE ME ALONE, I HATE YOU. "
~
_🍀
YOU ARE READING
𝐁𝐀𝐁𝐘,𝐈'𝐌 𝐍𝐎𝐓 𝐀 𝐌𝐎𝐍𝐒𝐓𝐄𝐑 | 𝐘𝐎𝐎𝐍𝐌𝐈𝐍 ✔︎
Fanfiction[ YOONMIN ] ඔයා තාමත් අතිතය අස්සෙ හිර වෙලා ඉන්න කෙනෙක් ද? කිසිම වෙලාවක ඔයාගෙ අතීතය නිසා ඔයාගෙ අනාගත සතුට නැති කරගන්න එපා.අතීතය ඔයාගේ ජිවිතේට පාඩමක් විතරක් කරගන්න. අතීතය මගින් අනාගතය හදාගන්න. ❤️ ~ Author Lil Meow ~
