İSTENMEYEN

7.Bölüm

*Saat, 11:57

Kime: orspçocğ

elya: Birkaç saat sonra Kaan'la buluşmaya gidiyorum.

elya: Ona neden yazdığımı sordu.

elya: Bende ne diyeceğimi bilemediğim için çat diye motor sürmek istiyorum dedim.

elya: Sen yarışlarda en iyi sürensin diğerlerinin hepsi çöp dedim.

elya: Seninleyken korkudan ölüyordum.

elya: Belki onunla kendimi daha güvende hissederim.

elya: İnşaallah senin gibi odun değildir!

elya: Dağ ayısı!

*orspçocğ çevrimiçi.

elya: sana yeni başlayanlar için görgü ve nezaket kitabı alacağım!

orspçocğ: Bunu bir daha yapma.

Eyvah! Mesajından aşırı ciddiyet akıyor.

elya: Neyi?

orspçocğ: Yüzüne güldüm diye bu kadar şımarma.

orspçocğ: Israrla tersime gidiyorsun Elya.

orspçocğ: Sanırım tersimin ne kadar pis olduğunu yeterince anlayamadın.

orspçocğ: Sorun değil, tekrar hatırlatırım.

elya: neden bu kadar kızdın ki?

elya: sadece şaka yapmak istemiştim.

orspçocğ: sokarım şakana.

orspçocğ: Bana tekrar kendimi hatırlatmak zorunda bırakma.

orspçocğ: O Kaan piçine de bir şeyi belli etme.

elya: Emredersin!

*orspçocğ çevrimdışı.

Dağ ayısı işte ne olacak?!

Telefonu yanımadaki şifonyere bıraktıktan sonra yüzümü avuçlarımın arasına aldım. Bazen telefonla çok zaman geçirdiğimi hissettiğine öylece oturur boş boş duvarı izlerdim ve bugün yapacağım şeyleri düşünürdüm. Fakat bugün kendimi ne kadar zorlarsam zorlayayım ne yapacağımı düşünemiyordum. Düşüncelerim bir noktadan sonra tıkanıyor ve devamı gelmiyordu.

Kendimi sanki saatlerce dayak yemiş gibi hissediyordum. Bütün eklemlerim uyanmamla birlikte sızlamaya başlamıştı. Fakat uyandıktan sonra gelen baş ve eklem ağrılarına alışıktım. Bu, daha küçük bir kız çocuğu olduğum günden beri çalıştığım ağır işlerin sonucuydu. Fakat şikayet ettiğim söylenemezdi. Kendi ayaklarımın üzerinde durmayı ben seçmiştim.

Daracık odamın, zengin komşumuzun bakımlı bahçesine bakan küçük bir penceresi vardı. Her sabah pencereden dışarı baktığımda kahvaltısını ailesiyle, bahçede yapan Şenay'ı görmeyi sabah rutini haline getirmiştim.