Aşkın Peşinde ZeyKer

Ufak Bir Kar Mecerası!

Merhaba arkadaşlar! Gerçekten çook özür dilerim! Yoğun bir sınav haftası hala devam ediyo ve ben vakit buldukça yazmaya çalışıyorum. Bu bölüm biraz kısa sizi bekletmemek adına yayımliycam. Şimdiden bir Yazım hatam vs. Bir şeyim olursa affola! Umarım bölümü beğenirsiniz! Iyi okumalar!

....................................
-Zeynep

Sabah gözümü açmamla camdan lapa yağan karı görmem bir oldu malum kış ayındayız ve benim en sevdiklerimden kar!

Dün çok yorucuydu can uyanınca biraz hasret giderdik ağladık,güldük,eğlendik ve onu daha fazla yormamak adına yağmur dışında hepimiz evlerimize döndük. Yorulduğumu yatağa yatınca bacağıma giren ağrıyla anlamıştım. Tabi ki kereminde mutlu olması bu yorgunluğu alıyodu üstümden. Bugün büyük gün can iyileştiği için Kerem ve ben Atölye işlemleriyle ilgilenicez hemde magazine haber verip açılış duyurulucak. O yüzden hızla yataktan Kalkıp kendimi sıcak bir duş için banyoya attım. Kısa bir sürede yıkandıktan sonra ağladığımdan dolayı Gözlerimin altı şişmiş ve mosmordu ve maske yapmaya vakit yoktu. Çünkü tembelliğim tutmuş geç kalkmıştım.(tabiki Zeynepe göre geç :D) bende morlukları kapatacak şekilde makyajımı yapıp saçımı düzleştirdim. Hızla giyinme odama gidip beyaz bir elbise altına ten rengi stiletto giydim ve saçımı at kuyruğu yaptım. Evet farkındayım dışarda kar yağıyo ama bi Tasarımcı olarak tarzımdan ve kendimden ödün vermemem lazım her ne kadar sonu hastalık olsada! Aşağı inip hızlı bi kahvaltı yaptıktan sonra keremde yolda yemesi için sandviç hazırladım ve onu uyandırmaya odasına gittim. Kapıyı bi açtım ki Karşımda üstsüz bir Kerem! Hemen arkamı döndüm ve

Z-P-pardon çok özür dilerim gerçekten özür dilerim!-keremin tiz ve uzun kahkahasının ardından önümü dönebileceğimi söyledi. Hayır neden tıklamadan gidersin ki a Zeynep! Ah ah rezil oldum. Yavaşça önümü döndüğümde sırıtan Kerem (!) bana noldu der gibi bakıyodu. Aşk jojuğu ya! Neyse Zeynep plotoniğe Bağlama kızım sakin!

Z-Ya bugün atölyeye bakıcam ya ben sana sandviç hazırladım geç kalmadan gidelim onu yolda yersin diye şey ettim!-dudaklarını birbirine bastırarak olumlu anlamda kafasını salladı ve bende vakit kaybetmeden odadan çıkıp aşağı indim. Bi süre sonra keremde inince benim aksine kafasına bere taktığını ve sıkı giyildiğini gördüm ama böyle bile karizmatikti bu çocuk! Beni baştan aşağı süzdü ve

K-Zeynep bu halde-beni baştan aşağı işaret parmağıyla gösterdi-bu havada-aynı şekilde camdan görünen karı gösterdi-dışarı çıkmayı düşünmüyosun umarım(!)

Z-Yo gayette böyle çıkıcam moda canım bu moda sen ne anlarsın modadan!

K-Ben Kadınları anlamıyorum bu havada sırf tarz olmak için şu topuklularla düşmeyi Göze alıyosun ya pes!

Z-Üf be çok konuşma hadi al şu sandviçini de bir an önce gidelim.

Üzerime siyah montumu giyerken keremde sandviçinden büyük bir ısırık aldı.
..............................

Ilk cana gitmeye kara vermiştik ve onların yanına uğradığımızda her şeyin yolunda olduğunu görünce içim daha da bi rahat yola koyulduk. Atölyenin yerine gidene kadar kereme hayallerimi anlattım o da beni sırıtarak dinliyordu.
Atölyenin yerine geldiğimiz zaman kar daha da şiddetini arttırmış yerler buz tutmuştu.Buraya kadar hep kısa yollar yürüdüğüm için topuklu ayakkabıda bi sıkıntı yaşamamıştım ve kereme Gününü gösterdiğimi zannetmiştim ama araba belli bi yerden Sonrasını ilerleyemeyince atölyeye kadar yaklaşık 10 dakika kadar yürümemiz gerekiyordu ve Kerem bana alayla sırıtarak arabadan indi. Ben de dikkatlice arabadan indim ve arabaya tutunarak Yürüdüm. Ama artık tutunacağım bir yer kalmadığında Kerem önden yürüyordu ve bende orda öyle kalmıştım. Yerler çok kaygandı ve benim vicdansız kocam(!) bana bi dönüp bakmamıştı bile artık iş başa düştü derken ayağımı kıpırdatmamla sendelemem bir oldu ve ufak bi Çığlık Attım bunun üzerine Kerem Koşarak yanıma geldi ve bana ben sana demiştim bakışları attı.

Z-Napiyim moda için-diye Şirin bir ses tonunda söylediğimde yüzünde bir sırıtış oluştu ve beni tek eliyle yukarı kaldırdı-multimedya-ve yürümeye başladı. Kahkahalarla dolu 10 Dakika'nın sonunda atölyenin önündeydik. Her ne kadar keremin beni 10 dakika boyunca yorulmadan kaldırdığını düşünsemde bi şey sormamaya karar vermiştim ki Kerem sanki Aklımı okumuş gibi kulağıma Eğilip fısıldayarak

K-Sende bu kadar hafif olmasaydın.-dedi ve bu sözleriyle Gözlerimi açıp ona bakmam bir oldu.

Bu Adamı belkide bu yüzden seviyordum! Beni tanıdığını bana her dakika hissettirdiği için!
........................................

Evett be bölüm sonu! Bi daha ki bölümde sizi bekletmemek dileğiyle öpücükler! Hepiniz seviliyorsunuz!