Chapter 4

13 17 15

ni Aliyah09

ni Aliyah09

Chapter 4

Simula noong na promote ako ay ako na ang pinapa dala nila kung saan saan. Kumo konti na rin ang oras ko para sa aming dalawa ni Jace. Hindi naman ito nag rereklamo, parehas pa nga kaming busy kaya siguro hindi niya 'yun napapansin. Last month dapat ang uwi ng magulang niya, kaso nag karoon raw ng komplikasyon si tito Baron kaya hindi na ito naka uwi.

"Casey, ikaw na bahala rito habang wala ako ha?" Bilin ko sa kanang kamay ko. Siya ang napag kakatiwalaan ko sa mga bagay bagay. Bago ako umalis ay nag paalam sa akin ang team ko.

See you, Jakarta.

Noong nakaraan pa na ayos ang papeles ko sa alis. May VISA na ako kaya hindi na ako mangangamba. Tatlong araw lang ako roon, ang dalawang araw ay para sa kumpanya, ang huli ay para makapag libot libot ako.

3 hours and 50 minutes lang ang duration ng flight. Nag taxi lang akong papuntang airport. Tutal ako lang naman mag isa ang pupunta roon. Nakapag paalam na ako kayla mama kanina bago pa ako umalis. Si Jace naman ay busy sa business kaya hindi na ako nakapag paalam. Kapag nag land na ang airplane namin roon ko nalang ito tatawagan.

Pag dating ko ng hotel na binook ko ay tinawagan ko agad si Jace. Once hour behind lang naman ang Pilipinas. Kinwento ko agad rito ang mga nangyari sa airport kanina.

"Anong gusto mong pasalubong?" Tanong ko rito habang nilalabas ang mga gamit sa maleta. 'Yung mga kailangan ko lang naman ang nilabas ko, ilalabas ko lang ang iba kapag kailangan ko ito.

"Ikaw" He said, teasing me.

"Alam ko naman 'yun" I saw him laughing. Nilapag ko ang damit na gagamitin ko para bukas sa kami.

"Mag pahinga ka na, anong oras na oh!" Sabi ko rito.

Mag aala una na rito sa Jakarta. "Mamaya na" He pouted.

"Nako, bahala ka kapag nalate ka bukas." Nginitian lang ako nito. Aba nag papa cute pa.

Lumalabas ang dimple nito at inaasar ko ito. Nag usap pa kami hanggang nakita ko ang oras. Pina tulog ka siya dahil maaga pa ang pasok naming parehas. By 7 AM ay pumunta ako sa isang cafe kung saan ako makikipag kita sa mga kliyente ko. Nahirapan ako sa pakikipag usap nito dahil iba ang accent nito sa ingles kaya't nahirapan akong intidihin. Marami pa akong trabahong natambak. Unang araw palang rito hirap na hirap na akong gawin ang iba kong task.

Buong oras ko ay ginugol ko lang sa pag tratrabaho. Bukas ay ang business proposal ko, sana ay matanggap ito. Hindi ako pwedeng umuwi ng Pinas ng walang nagawa, baka isipin lang nila ay nag shopping lang ako roon. Stress na stress na nga ako iniisip ko palang ang mga gagawin ko.

Kanina ay umorder ako sa room service ng pagkain dahil kapag nalaman ni Jace na nag iiskip ako ng meals ay tyak na magagalit 'yun. Speaking of Jace, I haven't heard of him since this morning. Ni hindi siya nag text sa akin ng good morning. I mean, ayos lang, pero nasanay kasi akong nag gogood morning siya.

Habang kumakain ako ay biglang nag ring ang phone ko. Binaba ko muna ang kubyertos sa pinggan ko at sinagot ang call.

"Hello?"

"I'm sorry"

Then the call ended. Unknown number ang tumawag sa akin. Nakakapag taka, bakit ito nag sosorry sa akin? Baka namali ito ng number?. Hindi ako sigurado. Inalis ko nalang ito sa isipan ko at nag patuloy sa pag kain.