Untold Things Under The Moon

Kabanata 4

Kabanta 4: Mayoma

It's already ten o'clock in the evening and I'm just lying here, trying my best to close my eyes but I just can't. The scene a while ago keeps on flashing inside my head. Bumaba ako sa higaan ko't sumilip sa bintana. The night is so full of luminous light coming from the moon. It's full moon of the month. My favorite phase of the moon. Higit kasi sa maliwanag na ang paligid, pwede ka ring lumabas ng bahay at gawin ang gusto mong gawin na wari'y may araw lang. I remember before when I am just seven years old. I used to play outside during full moon of the month. Kasama ko yung dalawa kong kapatid. We run around, chasing each others, playing hide and seek even if the moon was shining brightly.

Nakakamiss.

Muli kong ibinalik ang tingin sa langit. Ang daming bituin. Wow. Kahit siguro tumira ako sa labas hindi ko magawang magsawa-sawa sa ganyang kagandang tanawin.

Muling bumalik sa'kin ang pangyayari kanina.

"Now I know,"

Hindi ko napigilang itulak si Ryu ng marinig ang boses na yun. Hindi ko alam bakit? Wala nga akong ideya kung bakit bigla na lang ako niyakap ni Ryu basta nalaman ko na lang ng nagsalita si Horenz sa harap ko habang nakatalikod sa kanya si Ryu na nakayakap sakin. Kung hindi lang si Ryu 'to kanina ko pa talaga siya sinapak.

Hindi ko masyadong nakita ang mukha niya dahil sa medyo madilim ang loob ng plaza namin. Ngunit hindi pa din nakaligtas saking paningin kung paano niya kinuyom ang kaliwang kamay maging ang pagtangis ng kanyang bagang ng paulit-ulit

Nag-aaway ba sila ni Ryu? I feel like there is a tension between them. Gusto kong itanong pero baka madamay pa ako. Magpinsan sila kaya bakit sila mag-aaway?

After that, I bid good bye to Ryu and also to Horenz because I realized that I already waste 30 minutes there. Ryu offered to take me home with his pickup but I declined his offer and told him that I have my bike with me. Bago umalis ay nakita kong sumakay na din si Horenz sa mamahalin niyang motor. Siguro'y uuwi na din. I wonder where he lives here? That day nung nabangga niya yung bike ko, he mentioned his mom. Ang sabi niya nurse daw iyung nanay niya kaya dadalhin niya ako sa bahay nila.

I wonder also why he decided to enrolled here when in fact he's studying already in more a competitive and productive place. I can't deny the truth that schools in cities are more likely to provide sufficient knowledge and could challenge the abilities of student academically and even in extra-curricular activities.

I don't have any idea why Horenz choose province school instead of choosing those prestigious universities in city.

Kinabukasan ay nauna akong gumising sa dalawa kong kapatid. Mag a-alas kwatro pa lang ng umaga ay nasa kusina na ako't naghahanap ng maaaring ihain para sa agahan namin. Hindi naman ako sobrang magaling sa pagluluto but at least I can cook and yung niluluto ko pwedeng kainin. Di katulad nung kay Kikay na parang poison. Lakas makasira ng sikmura.

"Magandang umaga, Ate," pumasok si Aaron sa kusina habang kinukusot yung dalawa niyang mata. "Magandang umaga sa Ate kong maganda," he even come close to me and purposely said those lines.

"Aba? Huwag mo akong binobola ngayon Aaron ah. Wala akong perang pang-computer mo," inirapan ko siya't nagpatuloy sa pagsaing ng kanin. "Wala bang naibigay sina Mama kahapon bago umalis?"

"Wala Ate eh," lumapit siya sa refrigerator namin at kumuha ng malamig na tubig do'n. "Nadatnan ko pa nga sila kahapon na parang nag-aaway na naman," do'n ay nilingon ko si Aaron.

"Narinig mo? Ano pinag-aawayan nila?"

Tumingin siya sakin pagkatapos maubos ang kinuhang tubig. "Hindi ko narinig. Basta nagsisigawan sila."