LARRY SMUT BOOK (Just For Larries )

Can you help me?

Ithaf :) hazzlebizzle
En asagida soru var mutlaka cevaplayin. Lütfen :')

Harry 24
Louis 20-22 işte ammman
●●●

"Siktiğimin işinde çalışmak istemiyorum! Ne zaman adaletli olmayı öğrenirsiniz, o zaman belki istifa etmeyen işçiler bulursunuz kendinize."

Louis çalıştığı barda ona karşı sorun çıkaran adamlara ses çıkardığı için azar yiyordu. Adamlar Louis'ye iğrenç ithamlarda bulunmuş,ona dokunmaya çalışmış, Louis yüz vermeyince de onu sinirlendirmişlerdi.

Louis de diğer çalışanların bile ses çıkarmadıklarını görünce , hatta patronun özür dilemesi gerektiğini söylediğini duyunca patlamıştı.

Louis arkasına bile bakmadan çıkacaktı ama aklına Bayan Gracer geldi. Ona annesi gibi davranan oranın en yaşlı çalışanıydı. Herkes onunla çok iyi anlaşırdı.

Onun yanına gidip ona son bir kez sarıldı.

"Louis. Sen çok güçlü bir çocuksun. Beni her zaman ara."

"Seni seviyorum Grace... Hey, hey ağlamak yok. Seni hep ziyarete geleceğim."

İkisi birbirine son kez sarılırken, barda olayları izleyen kişilerin arasından biri içecek dağıtan çalışanın yanına gitti.

"Bu çocuk da kim?"

Çocuk soran kişiye dahi bakmadan cevap verdi.

"Louis. Bizim en becerikli çalışanlarımızdandı. Bu çocuk lanet olası bir karınca gibi!"

"Tam adı ne peki?"

Bu sefer dikkatini adama verdi çocuk. Yeşil gözlü iri yapılı kıvırcık adama baktı.

"Affınıza sığınarak soruyorum. Siz kim oluyorsunuz Bayım?"

"Seawood sokağında bulunan en büyük villanın sahibiyim. Şirketimi de hatırlatmadan beni tanımanı umuyorum? Affıma daha fazla sığınamazsın yoksa..."

"Ben-... Özür dilerim Bay Styles. Louis Tomlinson. Onun adı..."

Harry Edward Styles buraların en zenginlerinden biriydi. Babası ile başlayıp süregelen şirketleri vardı. Etraftaki ilgi yüzünden kurtulamadığı bir egosu da vardı. Kurtulmak da istemiyordu zaten.

Harry adamın elinde duran shotlardan birini kafasına dikti ve gitmekte olan çocuğu izledi.

Çocuğun hareketleri ona oldukça garip gelmişti. Normalde üstün olmayan taraf olanlara razı gelmez miydi? Bu çocuk basbaya onlara baş kaldırmış, kıçlarına tekmeyi basmış ve gitmişti.

Bu Harry'nin oldukça ilgisini çekti. Birden ayaklanıp çocuğun arkasından gitti.

Onun dışarıya çıkar çıkmaz oturup ağlamaya başladığını görünce şaşırdı. Bu kadar cesur davranıp ağlamış mıydı? Harry'nin çocukluğunda yaşadığı şeyler aklına geldi. Ama bu adam çocuk değildi ki... Çocuk olmayanlar da ağlayabilir miydi?

Harry ona yanaşma dürtüsüne engel olamadığını fark etti. Nedenini bilmiyordu ona yardımcı olmak istiyordu.

Ama Harry zaten çok iyi bir insandı. Yardıma ihtiyacı olan herhangi birini görse o an her şeyini verebilirmişçesine onlara yardım ederdi. Ama bunu pek belli etmeden yapardı. Çünkü etraftakiler onun sert mizacına alışmıştı. Ya da Harry bu şekilde olması gerektiğini düşünüyordu. Aynı babasının dediği gibi... "Sert görün ki sana saygı duysunlar. Kırılgan davrananları kimse sevmez."