الفصل السادس عشر
أصابها عشق
بقلمى كنزى على 💓
اللهم صل وسلم وزد وبارك على سيدنا محمد وعلى آله وصحبه وسلم أجمعين ❤
أستغفر الله العظيم وأتوب إليه 💓
لا حول ولا قوه الا بالله العلي العظيم 💓
لا اله الا الله وحده لا شريك له له الملك وله الحمد يحيي ويميت وهو على كل شيء قدير ♥️
عاصم :آه أنا قابلت لينا النهارده وقولتلها تجهز نفسها علشان تقعد معانا فى الفيلا
هايدي اتصدمت : بتقول ايه
مين دى التقعد معانا
عاصم :لينا
ليه استغربتى الطبيعى أنها تقعد معايا وجودها فى بيت الطالبات كان مؤقت علشان سفرى
وادينى رجعت يبقى وجودها الطبيعى معايا أو بمعنى اصح معانا
هايدى بصت قدمها ونفخت بضيق :وأنت مش شايف أنك كان المفروض تاخد رأيى الاول فى حاجه زى دى
ايه بتحطنى قدام الأمر الواقع والمفروض أنى أوافق
عاصم أستغرب طريقتها وهجومها بهدوء :فى ايه ياهايدى مالك
منا قولتلك كل حاجه عنى وعارفه وضعى ووضع لينا
ووجودها معايا أمر مفروغ منه المستغربه بجد انتى ليه مضايقه كده
هايدي عارفه كلامه مظبوط بس ..
وبكدب : مضايقه لأنك المفروض تتكلم معايا الأول قبل ما تاخد أى قرار يخصنا
أعتقد حقى مش كده ولا ايه
عاصم بتفهم :أكيد حقك وأسف جدا
وابتسم بحب مسك ايديها
هايدي...
لينا غاليه عندى جدا هيا الفضلالى من عيلتى كلها لما تتعرفى عليها هتعرفى أد ايه هيا انسانه جميله وقلبها شفاف لما كلمتها عنك متتصوريش كانت فرحانه أد ايه ومستنيا تتعرف عليكى متأكد انكوا هتبقوا أصحاب
هايدي ألف فكره وفكره جت فى بلها حاولت تبتسم ...
وهزت راسها بقلق من الجاى......
فى فيلا سراج تاج الدين على الفطار
مروان :صباح الخير
سراج :صباح النور
الداده جايبه لمروان الشاى ولسراج مشروبه الخاص
مروان :غريبه مش فاهم ليه حضرتك لسه بتشربه لحايد دلوقتي
وأنت اصلا مش بتحبه زيى
سراج أبتسم بحزن : بس انت عارف أن كل حاجه ماما كانت بتحبها لازم احبها
مروان بضيق :ليه يا بابا ليه لازم
ليه انت وماما الله يرحمها بتقيسوا الحب بكده
ليه علشان انت بتحب حاجه كانت لازم تحبها
ليه علشان كانت بتحب تشرب الشاى بلبن الانت مش بتحبه بتشربه علشانها
أى الحب ده الكله تحكمات وقيود
سراج بفهم : ليه بتلوم نفسك طول الوقت
مروان بحزن ...
وبصوت مخنوق : ياريتنى كنت رضتها وغصبت على نفسى وشربته
طالما ده هيعرفها بحبها اد ايه
ياريتها كانت تفهمت أن الحب مش معناه أحب البتحبه وأنها تعتبره مقايس لحبى ليها
أنا مكنتش حابب اضايقها عمرى ما حبيت ازعلها بس هيااا
اتجمعت الدموع فى عينيه بص لبعيد ومسح دموعه النزلت بوجع وهو بيفتكر كلام والدته
سراج طبطب على ايده
مروان بص لابوه :قالتلك أنها زعلانه منى
سراج :وأنت تفتكر أن ماما ممكن تزعل منك
بتلطيف .... دا أنا كنت بغير من حبكوا لبعض ومصدقت يجى موضوع الشاى بلبن ده وكنت ببقى قاصد اوقعكوا فى بعض علشان افوز بحبها لوحدى
مروان :لما بفتكر أن المشروب ده كان سبب فى زعل ماما منى كل يوم على الفطار وهيا بتلومنى انى مش بحبها
بقيت بكرهو بطريقه غريبه
بكره شكله وريحته بتجنينى
سراج : صدقنى كانت بتشكسك مش اكتر
وبتذكر وقصد ....
فاكر لما كنت بترفض تشربه بشده
داعتلك تحب واحده بتحب الشاى باللبن زيها وقالتلك ساعتها هتشربه علشان بتحبها
مروان بتذكر :وقولتلها مستحيل اشربه مهما كنت بحبها
سراج ساعتها ضحكت وقالتلك بكره لما تحب هتعشق كل حاجه فيها وهفكرك وأنت قاعد جنبى وبتشربه وأنت مستمتع
مروان بيفتكر كلاهما
سراج بمروغه :فكرتني بلينا
مروان أستغرب جدا
وبصله بنظره ابوه فهمها :يعنى ايه فكرتك بيها
سراج ابتسم على غيره ابنه منه الهو اصلا مش فاهمها : سألتني ليه مش بتحب الشاى بلبن وليه مانع وجوده فى الشركه
مروان :سألتك امتى
وبقلق .. وأنت قولتلها ايه
سراج :سألتني لما كنا بنتغدى فى الشركه لما قومت ورجعت وسألتنا كنا بنتكلم فى ايه وقالتلك أن ده سر ما بنا
مروان تذكر وكان ناوى يسأل والده بيتكلموا فى ايه بس انشغل ونسى
مروان :مقولتليش حضرتك قولتلها ايه
سراج : مقولتلهاش حاجه
بقصد بصله اوى ...
طلعت بتعشق الشاى بلبن
وضحك ورفع الكوبايه وبيشرب
مروان بص لوالده لحظات وفهم معنى كلامه بلغبطه جواه وفى نفس الوقت حابب يبرر لوالده : لعلم حضرتك بس أنا لايهمنى تحبه ولا تكرهه
بعنين زايغه لابوه المركز فى عينيه بيهز اكتافه بعدم اهتمام وبيشرب مايه يبلع الكلام القاله وهيقوله :متفرقش معايا أصلا كل البنا شغل مش أكتر
سراج أبتسم وهو بياكل :وهو أنا قولتلك تفرق معاك فى حاجه غير الشغل
مروان ساكت سرحان متلغبط مستغرب نفسه
دقات قلبه الزادت أول ما أبوه قال اسمها
مش فاهم إحساسه أو مش عاوز يفهمه
سراج ملاحظه بيحاول يعرف بيفكر ازاى مش ناسى شكله لما لينا مشت بسرعه
مش ناسى الحلم الحكهوله واد ايه كان حيران وحزين
عاوز ابنه يتصالح مع قلبه وميهربش منه ويعرف أن الحب ميخوفش......
