KARA

9. Bölüm

Elif beni odama getirdiğinde sırtımin neden bu kadar acidigini anlamış değildim, tekrar hareket ettigimde kaburgalarima saplanan acidan gozlerimi kapatip dislerimi sıkmıştim emin degildim ama sanirim kaburgalarimdan birini kirmistim.

"Kuzum bu boyle olmaz gel bir hastaneye gidelim"

İtiraz etmemistim çünkü canim fazlasiyla yaniyordu ama her hareket ettigimde kaburgalarim batiyor ve canimi yakiyordu, odaya Tugranin girmesiyle Elif yanina gitti.

"Tuğran size gidin demistim."

"Bu kiz bu haldeyken ben nereye gidiyorum acaba Elif" diyip bana yönelmişti, dikkatli bir sekilde beni kucagina aldiginda tekrar canim acimis ve inlemistim.

"İyi misin?"

Gulumsemeye calisarak cevap verdim.

"Pek sayilmaz"

Bir sey soylemeden beni hastaneye goturmek icin arabasina goturuyordu, disari çıktığımızda Karanin yuksek sesi kulaklarima dolmuştu kime bağırıyordu bu ruh hastasi adam yine acaba. Gözlerimi ondan cekip önüme döndüm onu affetmeyecektim ve bir daha karsima cikmamasini istiyordum ama olmuyordu sevmedigim ot burnumun dibinde bitiyordu resmen. Tugran beni arabaya bindirdikten sonra yanima Elif oturdu şoför kapısı acilip koltuğa Kara oturunca Elif'e baktim o da bana bakiyordu sanırım Elifte bilmiyordu onun geleceğini, diger koltugada Tuğran oturduğunda arabayi çalıştırmisti. Yol boyunca bir kere dönüp bakmamistim Tugran bana seslendiginde ona baktim ve aynadan Kara ile goz goze geldik. Gözlerimi bakislarindan cekip Tugrana odaklandim.

"Işık çok fazla ağrı var mı?" Yenge dememisti bu da sorduğu sorunun ciddiyetini gosteriyordu. Yerimde kipirdaninca tekrar bir agriyla inledim.

"Ben aldım cevabimi, abi biraz daha hızlı sürsene"

Kara cevap vermeden gaza basinca bedenim ani hizla birlikte tekrar geriye carpinca bu sefer çığlık atmıştım.

"Hayvan herif, beni cok öldürmek istiyorsan sık kafama"

Dediklerimle beraber arabayi daha da hizli surmeye başlamıştı, bense acidan kivraniyordum. En sonunda hastaneye geldigimiz de bu sefer beni kucağına alan Kara olmuştu ve ben buna takilmamistim çünkü canim yaniyordu bir de bununla kavga edemezdim. Beni acilden iceri götürdüğünde sandelyeye oturttu ve gorevli kisinin yanina yoneldi. Biraz bekledikten sonra benim siram geldiginde doktor röntgen cekilmesini istemisti, doktorun dediklerinin hepsini yaptiktan sonra sonuçları bekledik.

Sonuçları beklerken Kara hala yanimdaydi ve gitmiyordu gozlerim Elif ve Tugrani ariyordu ama onlarda ortalikta yoktu, aniden elimde hissettiğim sicaklikla irkildim. Elimi tutuyordu, elimi cekmeye çalışmıştım ama birakmamisti acidan dolayı gücüm yoktu ve daha fazla denememistim. Konusmuyordum onunla, o da benimle konusmuyordu böylesi isime gelirdi.

"Işık Yıldız"

İsmimi duydugum an yavas yavas yerimden kalkmaya basladim Kara koluma girip bana destek olurken doktorun odasina adimladim. Artik emin olmuştum kesim kirik diyecekti, doktorun konusmasiyla dinlemeye basladim.

"Kaburganizda 2 tane kirik kemiginiz var Işık hanim, nasil oldu bu?"

"Ayagim takildi doktor bey, dengemi saglayamayinca da demir koltuk basligina vurdum sırtımı"

Anladim der gibi kafasini salladi ve beni alçı odasina yonlendirdi, odaya girdiğimizde sedyeye oturdum ve sırtımı actim sirtim alciyla kaplandiktan sonra etrafimi gazli bezle sarmislardi, agri icinse doktorun yazdigi ilaclari almam gerekecekti ne zaman düzeleceğini tam kesin olarak söylememişti doktor ama.umarim en kisa sürede iyilesirdi.

"Işık ilaclari ben alayim sen bekle burada" dedikleriyle kolunu tutup durdurdum.

"Senin hic bir sekilde yardimini istemiyorum Kara, tek istediğim lutfen benden uzak dur. Senin yüzünden boyleyim" ellerimle sirtimi gösteriyordum, sert bir sekilde yutkundugunda sedyeden destek alarak kalktim ve yavas adimlarla cikisa ilerledim. Yakinlarda bir eczane olup olmadığını bilmiyordum sanirim ilaçları Elif alacakti. Disari ciktigimda gozlerimle onlari aradigimda arabanin yaninda durduklarini gördüm yavas yavas yanlarina ilerledim Elif geldigimi gordugunde yanima geldi ve koluma girdi Tuğran kapiyi açtığında Elif beni oturtup yanima geçmişti. Tugran arabayi kullanirken Kara ise yaninda sessizce oturuyordu. Elimde ki receteyi Tugrana uzatmasi icin Elif'e vermiştim.

"Elif Tugran bu ilaclari alabilir mi acaba"

Elif elimden receteyi almis ve coktan Tugrana vermişti, ilaclarim alındıktan sonra eve gelmiştik sonunda. Ben yatagima yüz üstü uzanirken nasil bu sekilde uyuyacagimi dusunuyordum cok sıkıntıliydi. Yorgunluktan gozlerim kapaniyordu ama uyumak istemiyordum ama yapacak biseyim de yoktu, oda kapisinin acilmasiyla kimin geldigini anlamaya calisiyordum ama anlamamistim ben de uyanik olduğumu farketmesin diye gözlerimi kapamistim.

"Özür dilerim..."

Karanin sesiydi bu, gozlerimi acmadan onu dinledim.

"Ben o an anlik bir seyle itmiştim seni boyle olacağını bilmiyordum özür dilerim, neden sen uyurken özür diledigimi de soyleyeyim çünkü yüzüne bakarak özür dileyemezdim sen de zaten yüzüme bakmazdin" dedikten sonra güldüğünü hissettim.

"Amacim hic bir zaman sana zarar vermek ya da sana zor kullanarak bir şeyler yaptirmak değildi, ben sadece yanimda olusunu seviyordum benim yuzumden benden uzaklaştığını bilmiyordum çünkü bilseydim eger yanina dahi yaklasmazdim, artik yaklasmayacagim yanina nasilsa aileme soyledigim yalan icin bir baskasini buldum bunun sen olmasini isterdim ama sen bunu simdi duysan kesin kafama bir tane geçirirdin."

Gulmemek icin kendimi zor tutuyordum, ozur dilemeyen taş gibi kati olan bir adamdi ama suan süt dökmüş kedi yavrusu gibiydi kisiliginin boyle olduğunu bilmiyordum evet katıydı sinir bozucu biriydi ama bu yönünü ilk kez goruyordum. Kendimi daha fazla tutamayip agzimdan bir gulme sesi çıktığında sanki carpilmis gibi oturduğu yerden kalkti.

"Işık?"

İlk basta ses vermedim anlamamasi icin ama yanima yaklastiginda kendimi bırakmıştım ve resmen kafami yastığa gömüp kahkaha atmıştım. Karanin gozlerinde bir an için şaşkınlık gorsemde daha sonra bu silinmişti ve yerini sinir almisti.

"Sen uyumuyor muydun?" Diye sorduğunda basimi olumsuz anlamda salladim elleriyle yuzunu sivazlamisti, ne yani sirf ozur diledi ve ben bunu duydum diye mi sinirlenmişti ama umrumda degildi sonuçta insan gibi ozur dilemisti ve ben bundan memnundum.

"Pekala ben gidiyorum"
Dedikten sonra egilip alnimdan öptüğünde şoka girmiştim yuzune baka kalirken o coktan kapiyi cekmis ve gitmisti. Elimle alnima dokunmustum az once alnimi mi opmustu o... Sanirim onu gercekten hic tanimiyordum ilk defa ozur dilemisti ve ilk defa benimle yakinlasmisti, tabi yakinlasmasini istediğimden falan degildi ama bir garip hissetmistim. Kalbimin hizli carpmasinin sebebini anlamasamda bu konu üzerine cok dusunmedim kendini suclu hissettigi icim boyle davrandigina da emindim.

Ne zaman uyudugumu hatirlamiyordum ayaga kalkmaya çalıştığımda sirtima giren agriyla hatirlamistim, dun aklima geldiginde kafami sallayip kendime geldim yavasca yerimden kalktim ve mutfaga gittim ama mutfakta önlükle kahvalti hazirlayan bir Kara gormeyi beklemiyordum...