Onu öyle gördüğümde şaşırmıştım çünkü bu manzara bir daha karsilasabilecegim bir manzara degildi, benim geldigimi farketmemisti bir sure onu o sekilde izlemistim isini titizlikle yapiyor ve hazırladığı kahvaltiliklari özenle masaya yerleştiriyordu onu izlemeyi birakip mutfaktan iceri girdim.
"Gunaydin" gozleri beni buldugunda o da bana ayni sekilde cevap vermişti.
"Sana da ondan, nasil hissediyorsun?"
"Dunden daha iyi hissediyorum"
"Güzel, otur kahvaltini yap ben birazdan gidecegim"
Kafami olumlu anlamda sallamistim, artik onunla zitlasmayacaktim çünkü onunda bilmediğim bir tarafi vardi distan ne kadar sert görünsede içinde neler yaşadığını bilmiyordum sonuçta. O da bu tepkime sasirmis olacak ki bir sure gozleri ben de donakaldi ben kahvaltimi etmeye basladigimda o coktan kapiyi kapatip gitmişti, Elif yeni uyanmisti mutfaga girip masayi gördüğünde o da sasirmisti.
"Bu halinle sen kahvalti mi hazirladin"
"Ben degil Kara hazirladi" dedigimde gozlerini fal tasi gibi acmisti ben sakin bir sekilde kahvaltima devam ederken Elifte yanima oturdu ve kahvaltisini etmeye basladi.
"Bence sana karsi bişeyler hissediyor"
"Bence sadece kendini suclu hissediyor Elif, benden hoslanmasi icin bir sebep yok onunla yakin dahi degilim ve ustelik tanimiyorum bile o da beni tanimiyor benden nasil hoslanabilir"
"Kizim sen safmisin ben Tugrandan hoslandigimda sanki onu taniyormuydum? Sonradan tanıştık ve simdi bu haldeyiz iste" dediginde düşünmeye başlamıştım tamam Elif dediklerinde hakliydi fakat bana bu sekilde davranan bir insan benden hoslanamazdi.
"Neyse Elif kapatalim konuyu lütfen" dedigimde omuz silkmis ve kahvaltisina devam etmisti...
1 Ay Sonra
Sonunda alcim çıkmış ve iyilesebilmistim ne kadar zor olsada bunu da atlatmistim ama bu surede bir kere olsun Karayi gormemistim son gördüğüm zaman kahvalti hazirladigi zamandi gunlerim bom bos geciyordu Elif Tugranla gorusuyordu ve Tugrani her gordugumde aklima nedensiz bir şekilde Kara geliyordu soramiyordum çünkü yanlış anlayacakti biliyordum. Üçümüz bir kafede oturuyorduk Elif Tugranla sohbet ederken ben de telefonumla ilgileniyordum konusmalarina kulak misafiri oldugumda sesimi cikarmadan dinlemistim.
"Tuğran hayatim Kara nerde 1 aydir yok ortalarda" Tuğranin bakislarini uzerimde hissetmistim ama bakmamistim.
"Abim 1 aydir yurtdisinda ki isleri halletmeye çalışıyor canim, gitmesi ani oldu"
Demek ortalarda olmamasinin sebebi buydu, sosyal medyada gezinirken onun hesabına rastlamistim elim profiline gidiyor sonra geri cekiliyordu en sonunda profiline girip baktığımda yaninda bir kiz vardi ve sarmas dolaslardi. Kiza daha dikkatli baktigimda bu bize geldiginde yaninda ki kızdı adi neydi bu kızın heh Yasemindi. Bedenimi sinir ele gecirirken yerimde rahatsizca kipirdandim telefonun ekranini kitleyip ayaklandim.
"Işık nereye kuzum"
"Biraz dolasicam siz keyfinize bakin" deyip yanlarindan ayrildim.
O kiz yuzunden beni itmisti ve benim kaburgam kırılmısti yetmemis bir de bana yardim edip simdi o kizin kollarina mi koşmuştu üstelik bir de yurtdışında isi varmismis hahh yalanci...
Ben neden bu kadar sinirlenmistim onu anlamamistim bananeydi ki ondan ya da kiminle ne yaptığından.
"O hayvanin ne yaptığı umrumda falan değil" deyip önümdeki tasa vurdum, tas birinin ayaklarinin önünde durduğunda basimi kaldirdim karsimda Yakupu gormeyi beklemiyordum yanima gelip selam verdiginde onunla beraber yurumeye baslamistim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KARA
Literatura FaktuGözlerinin içine bakarak kanayan ellerini tuttum, kendini kaybetmiş ve tüm sinirini ise onlardan çıkarmıştı. Ellerim elleriyle buluştuğunda bir hışımla ellerini benden cekerek arkasını döndü ve yavaş adımlarla benden uzaklaştı. Ben neden böyle bir ş...
