KARA

12. Bölüm

Daha buraya ilk adimimi attigimda hissetmistim bu ulkenin değişik bir yer olduğunu, zorlanacağımi ve cok cabuk alisamayacagimi anladigimda iyi ki dedim Yakup buradaydi. O olmasa suan coktan kaybolmustum. Yakup önümde ben onun arkasinda ilerlerken aklim geride bıraktığım Elifteydi. Umarim iyidir dusuncesiyle kendimi avutmaya calisiyordum, çünkü ilk kez onu tek basina birakiyordum.

'Affedeceksin beni bir gün soz veriyorum'

Diyerek kendi kendime konuştum.

"Efendim, bir şey mi dedin Işık"

Bana seslendigini anladigimda bakislarimi yüzüne cevirdim.

"Yok sadece dalmisim"

"Hadi gel yorgunsundur, burada bir tanidigim var senin icin guzel bir ev tutalim"

Onu onaylayarak takip etmeye basladim. Biraz etrafi gezindikten sonra ufak bir is yeri gibi bir yere girdigimizde etrafa bakindim yapısı cok eski gibi durmuyordu ve sade dizayn edilmisti, ben etrafi incelerken Yakup arkadasiyla bir şeyler konusmaya başladı anlamadigim icin onlara pek kulak asmamistim. Kenara geçip bekledigimde aklima gelen ilk sey hat ve telefon olmuştu, degistirmeliydim yoksa ulasabilirlerdi suan bu istedigim son seydi ve kafami toparlamadan bunun olmasını istemiyordum.

"Tamamdir Işık hallettim, hadi gel seni evine birakayim"

"Sen ne yapacaksin peki?"

"Merak etme ben karsi binanda oturacagim boylelikle sana goz kulak olabilirim"

Bu söylediği beni gülümsetmisti, bu zamana kadar yanımda Eliften baskasi olmamisti bu ilk olacakti. Tekrar Yakubun pesine takildim o önde ben ise arkada yeni hayatima ilk adimi çoktan atmıştım...

Eve geldiğimde yapısı çok güzeldi ve biraz koyu renklerle boyanmıştı icimden tam bana göre dedigimde gulumsemistim, hayatim gibi ben de bir siyahtim ve yasadigim yerinde öyle olmasi hoşuma gitmişti.

"Neye gülüyorsun"

"Burasi cok guzelmis"

"Hosuna gitti mi?"

Onaylarcasina basimi sallayip evi gezmeye basladim 3 odasi vardi salonu zaten saymiyordum gayet genişti ve esyalar ozenle yerleştirilmişti. Daha ilk gunden burdan hoslanmaya baslamistim geri donecegim belirsiz olduğu için burayı satin almak sanirim en iyi fikirdi.

"Tamam o halde sen yerles , ben de karsindaki binadayim bir sey olursa bana soylemen yeterli"

"Aa şey Yakup benim telefon ve hata ihtiyacim var"

"Tamam esyalarimi birakip geleyim beraber hallederiz"

"Teşekkür ederim"

Göz kirpip çoktan gitmisti, onun gelmesini beklerken esyalarimi kalacagim odaya yerlestirerek valizimi bosaltmistim kapinin calmasi ile oraya yonelip kapiyi açtım ve Yakubun iceri gecmesi icin kenara cekildim. Sanirim o sadece valizleri birakip gelmisti.

"Hadi bakalim senin su hat isini halletmeye gidelim"

Olumlu anlamda kafami sallayip yine oldugu gibi pesine takilmistim. Dışarı ciktigimizda gokyuzune baktim hava kapaliydi bulutlar kararmis ve etrafa melankolik bir hava çökmüştü. Derin bir nefes alarak Yakubu takip etmeye devam ettim.

Hat isini halletmemiz uzun surmemisti buraya ait bir numara aldıktan sonra bir kafede oturup kahve içtikten sonra evlerimize dagilmistik. Peki bundan sonra ne olacakti, ne yapacaktim. Yune oldugum gibi bir basimaydim ve buna alisiktim. Bunlari dusunmeyi birakip yeni hatti takmadan önce telefonumu açmıştım, gelen onlarca bildirim ve aramalara gozum kayarken kim olduklarina bakmamistim bile tahmin etmesi zor degildi, ardindan tekrar mesaj bildirimi geldiginde mesaji okumustum.