𝐀 𝐑𝐔𝐓𝐇𝐋𝐄𝐒𝐒 𝐌𝐀𝐅𝐈𝐀 𝐋𝐎𝐑𝐃 (on going)

04

A RUTHLESS MAFIA LORD
By: Deymwutt

Chapter 04.

AMETHYST POV's

It's been two weeks since I landed in this mansion. Dalawang linggo na rin ang lumipas ng paghigpitan ako ni Icarus na 'wag makabalik sa trabaho.

Nakakainis na nakakabanas.

At kung dati'y walang nagbabantay sa pintuan ng aking silid, ngayon ay nagawa na rin ni Icarus magtala ng dalawang gwardiya sa silid ko.

He did that to make sure I couldn't escape.

Well, wala naman talaga akong planong tumakas pero ang siraulo ay sinunod pa rin ang sariling kagustuhan.

Nahihibang na talaga siya!

I am also currently standing in front of the mirror, sinisipat ang aking sarili upang tignan kung tuluyan na nga bang naghilom ang mga sugat at pasa sa aking katawan.

Gladly, Lylia is right. Mas na-lessen nung ointment yung pagbilis ng paggaling ng aking mga sugat at pasa matapos ko 'tong i-apply. Tunay ngang mabisa dahil hindi na gaanong halata ang marka ng mga ito.

I lifted the dress I was wearing again.

Balak kong lumabas para magtungo sa garden since I want to breathe fresh air. Nagbibigay peace of mind kasi 'to sa akin sa t'wing makakalasap ako ng sariwang hangin. At ito ang perfect timing para sa bagay na iyon.

Wala kasi ngayon dito si Icarus kaya naman ay malaya ako.

“Mahigpit na ipinagbabawal ni sir Damien ang pag-alis at labas niyo sa silid na ito!” singhal sa akin ng isa sa mga gwardiya.

“Nais ko lang magtungo sa garden, hindi naman siguro masama 'yun?” paninindigan ko.

“Kung gayun, hayaan mong samahan ka namin ni Alfonso.”

Hindi na ako nakapag-reklamo pa ng maglakad ito kasama ang isa pang gwardiya. Mahinang napamura ako sanhi ng pagkainis. Ayoko rin namang masira pa lalo ang aking mood kaya't kahit hindi ako natutuwa sa ideyang naisip nitong gwardiya, I had no choice but to follow them.

Kapag nga naman minamalas ka. Tsk!

“Siguro naman ay pwedeng hanggang dito na lang kayo?” anito ko sa dalawang gwardiya.

“I want to be alone. Hindi naman ako makakatakas sa ganitong sitwasyon, so don't take your work life too seriously!” I added as I rolled my eyes.

I didn't even waste any more time and went into the garden.

Una kong nilapitan ang nag gagandahang rosas na binubuhay ng halo-halong kulay. I happily touched one of them. Lalo pa akong natuwa ng may paru-parong dumapo sa aking daliri habang nakahawak sa rosas.

I feel like I'm in another dimension.

Ang lakas kasi maka-fairytale nitong garden especially yung mga paru-parong narito.

Ang sarap sa pakiramdam. Sobra!

Seems like I returned to my childhood life because of too much joy I feel right now. I'll also admit that I seem to have escaped momentarily from the loneliness I feel.

An hour passed.

Dala ng labis na paglilibang ay hindi ko namalayang mahigit isang oras na pala ang lumipas. I still don't want to go back inside but I have to. Hindi pupwedeng sa pagbalik ni Icarus ng mansion ay wala ako sa aking silid dahil malilintikan na naman ako dito.